Σύμφωνα με εκτιμήσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που επικαλείται σε δημοσίευμά της η Washington Post, το Ισραήλ θα μπορούσε να συνεχίσει να αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους από το Ιράν, χωρίς αμερικανική υποστήριξη, για τις επόμενες 10 έως 12 ημέρες κι αυτό όχι για όλα τα είδη εισερχόμενων βλημάτων.
Το Ισραήλ βασίζεται σε ένα πολυστρωματικό σύστημα αεράμυνας: αρχικά διαθέτει τα εγχώρια συστήματα Arrow ΙΙ & ΙΙΙ, όπου το Arrow ΙΙ μπορεί να καταρρίψει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς εντός της ατμόσφαιρας, ενώ το Arrow ΙΙΙ μπορεί να καταρρίψει εξωατμοσφαιρικά, δηλαδή σε πολύ μεγάλο ύψος. Για μικρότερες αποστάσεις διαθέτει τα επίσης εγχώρια David’s Sling και Iron Dome, όπου το δεύτερο αξιοποιείται κυρίως για να καταρρίπτει drone και μη κατευθυνόμενες ρουκέτες σε μικρές αποστάσεις/υψόμετρο.
Οι ισραηλινές απώλειες από τις 13 Ιουνίου – λειτουργεί η αεράμυνα;
Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχει στη χώρα το σύστημα THAΑD, που αναπτύχθηκε επιχειρησιακά από τις ΗΠΑ ως ενίσχυση, με δυο συστοιχίες, στα τέλη του 2024 και τον Απρίλιο του 2025, καθεμία με 6 έως 8 κινητούς εκτοξευτές των 8 πυραύλων, οχήματα υποστήριξης, ραντάρ κ.ο.κ.. Και αυτό χρησιμοποιείται για αναχαίτιση σε μεγάλο ύψος, άνω των 100 χιλιομέτρων. Ακόμη, συμπληρώνουν την αεράμυνα αμερικανικές συστοιχίες Patriot, όπως και ανοιχτά του Ισραήλ, αντιτορπιλικά και καταδρομικά του Αμερικανικού Ναυτικού συνεισφέρουν με πυραύλους SM2/3/6. Δεν είναι απίθανο να βοηθούν την Ισραηλινή αεράμυνα και άλλες μονάδες των ΗΠΑ, της διοίκησης CENTCOM, που έχει ως χώρο δράσης τη Μέση Ανατολή/Αφρική/Κεντρική Ασία.
Όσον αφορά το κόστος, από ανοιχτές πηγές αναφέρονται τιμές ~3 εκατομμύρια δολάρια για τους Arrow ΙΙΙ και πάνω από 12 εκατομμύρια δολάρια για τους πυραύλους του συστήματος THAAD. Μεταξύ άλλων, το Ισραήλ έχει το πρόβλημα ότι συνήθως εξαπολύει δυο αντιαεροπορικούς πύραυλους για να καταρρίψει έναν βαλλιστικό ώστε να έχει αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας. Έτσι όμως το απόθεμα εξαντλείται ταχύτερα.
Επιπλέον επειδή οι στόχοι των Ιρανών είναι κατά βάση οι αστικές ζώνες του Ισραήλ, το τελευταίο δεν έχει περιθώριο να μην αναχαιτίσει κάποια βλήματα. Καθώς αν αυτά προκαλέσουν μεγάλη καταστροφή και πολλές ανθρώπινες απώλειες, η πίεση της ισραηλινής κοινωνίας (που βέβαια έχει μεγάλα περιθώρια αντοχής, συνηθισμένη στη διαρκή πολεμική ετοιμότητα και τον κίνδυνο), για τερματισμό της αντιπαράθεσης θα είναι μεγάλη.
Βίντεο: Ισραηλινοί David’s Sling χτυπούν ιρανικό πύραυλο αλλά δεν τον καταστρέφουν!
H έλλειψη των αντιαεροπορικών πυραύλων δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί οικονομικά με επιπλέον αγορές, αλλά βασικά παραγωγής. Καθώς τέτοιοι χρειάζονται σημαντικό χρόνο για να κατασκευαστούν, ενώ όσον αφορά τα ισραηλινά συστήματα, είναι σε υπηρεσία κυρίως ή μόνο τοπικά, οπότε δεν υπάρχει η δυνατότητα «δανεισμού» από απόθεμα άλλης χώρας. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, το ποσοστό επιτυχούς κατάρριψης για το Ισραήλ, πλησιάζει το 85 με 90%.
Από την πλευρά του, το Ιράν έχει σημαντικό απόθεμα σε βαλλιστικούς πυραύλους, που εκτιμάται σε κάπου 2.000 βλήματα, με εμβέλεια ικανή να χτυπήσουν το Ισραήλ. Αλλά αυτοί είναι φτηνότεροι κι απλούστεροι στην κατασκευή, χωρίς απαιτήσεις υψηλής ακρίβειας ούτε ακριβά εξαρτήματα. Επιπλέον οι επιθέσεις της Τεχεράνης εξαπολύονται με τέτοιο χρονικό διαχωρισμό ώστε να εξασφαλίσουν το μέγιστο δυνατό βαθμό κορεσμού στα ισραηλινά αντιαεροπορικά συστήματα. Δηλαδή πρώτα εξαπολύονται τα μη επανδρωμένα, που είναι και τα πιο αργοκίνητα, έπειτα οι πύραυλοι cruise, και στο τέλος οι βαλλιστικοί που είναι υπερηχητικοί, με πρόβλεψη να φθάσουν πάνω από το Ισραήλ, σχεδόν ταυτόχρονα, δημιουργώντας πολύ μεγαλύτερη δυσκολία διάκρισης, στοχοποίησης και αναχάιτισης λόγω πυκνότητας.
Ισραηλινή Αεροπορία: Το 1/3 των ιρανικών εκτοξευτών έχει καταστραφεί
Αυτός ήταν ο λόγος όπου στην σχεδίαση της επιχείρησης Rising Lion του Ισραήλ, ελήφθη σοβαρή μέριμνα όχι μόνο για την προσβολή των εγκαταστάσεων πυρηνικής έρευνας του Ιράν, αλλά και για εντοπισμό και καταστροφή των ιρανικών φορέων εξαπόλυσης βαλλιστικών πυραύλων. Με χρήση μάλιστα μυστικών υπηρεσιών και ειδικών δυνάμεων εντός Ιράν, που είχαν και εγχώριους συνεργάτες, για να ανακαλύπτουν που βρίσκονται οι συγκεκριμένοι εκτοξευτές. Κάτι που συνεχίζεται έως σήμερα, οπότε από το ιρανικό απόθεμα, ήδη ένα μέρος έχει είτε ξοδευτεί είτε έχει καταστραφεί. Ενώ το Ισραήλ δηλώνει πως έχει πλέον καταστρέψει και το ένα τρίτο των κινητών εκτοξευτών της Τεχεράνης.
Να τονίσουμε εδώ τη σημαντική διαφορά σε σχέση π.χ. με την αντίστοιχη αντιπαράθεση επιθέσεων του Απριλίου 2024, δηλαδή ότι τωρα το Ισραήλ έχει καταφέρει να επιχειρεί πάνω από το Ιράν, εξουδετερώνοντας σε μεγάλο βαθμό την τοπική αεράμυνα. Οπότε έχει μεταφέρει εκεί μέρος της αναχαίτισης και καταστροφής των ιρανικών πυραύλων, πριν αυτοί φθάσουν στην ενδοχώρα του. Κάτι που το κάνει με “φθηνότερα” πυρομαχικά, δηλαδή συνήθως κατευθυνόμενες βόμβες, ενώ δημιουργεί και μεγάλη επιχειρησιακή πίεση κατά της ιρανικής διοίκησης.
Ιρανικοί πύραυλοι κατανίκησαν την ισραηλινή αντιβαλλιστική ασπίδα; – βίντεο
Τα παραπάνω συνοψίζονται πως αν και η σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν είναι ελάχιστων ημερών, ήδη έχει εξελιχθεί σε πόλεμο φθοράς/εξάντλησης αποθεμάτων και φορέων όπλων, που ίσως έχει μικρά περιθώρια. Η τεχνολογική πρωτοπορία και η επιχειρησιακή πρωτοβουλία του Ισραήλ είναι δεδομένη, ενώ ήδη δέχεται ξένη βοήθεια. Αντίθετα το Ιράν δεν δείχνει να απολαμβάνει κάποια στρατιωτική υποστήριξη στην πράξη (παρά τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία π.χ.), αλλά συνεχίζει να διατηρεί ένα σημαντικό απόθεμα κυρίως βαλλιστικών όπλων και μη επανδρωμένων. Το θέμα είναι, αν η τρέχουσα σύγκρουση θα μείνει σε ότι βλέπουμε ήδη, ή θα αλλάξει “ρυθμό” με μεγάλες παρεμβάσεις τρίτων, όπως των ΗΠΑ, ίσως και με ραγδαία πολιτικά συμβάντα;
