«Φίλια πυρά» εναντίον του F-35 στην Αυστραλία

Ενώ η Αεροπορία της Αυστραλίας (RAAF) ετοιμάζεται να παραλάβει στις αρχές Δεκεμβρίου τα πρώτα δύο επιχειρησιακά μαχητικά 5^ης γενιάς F-35A επι αυστραλιανού εδάφους, δέχεται «πυρά» εκ των έσω με αναφορές για την  ακαταλληλότητα του τύπου να καλύψει τις επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας.
Σε δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας, η κριτική επικεντρώνεται στην ικανότητα του F-35 να αντιμετωπίσει τις νεότερες και πιο ικανές εκδόσεις ρωσικών και κινεζικών μαχητικών. Αν και χρησιμοποιούνται αρκετές υπεραπλουστεύσεις για λόγους εντυπωσιασμού, τα σημεία που αξίζουν αναφοράς, τονίζουν οτι οι ρώσοι έχουν δώσει έμφαση στην εξέλιξη του Su-35 προκειμένου να καλύψουν την ανεπάρκεια χρηματοδότησης και τα προβλήματα που καθυστερούν το χρονοδιάγραμμα εξέλιξης του Su-57 (PAK FA).
Το SU-35 παρουσιάζεται ως μια ιδιαίτερα αξιόπιστη και ικανή απειλή σε συνδυασμό με τα κινεζικά μαχητικά «5^ης γενιάς» Chengdu J-20 (τα οποία όμως δεν αναφέρεται οτι υποφέρουν από ασθενικούς κινητήρες και αμφίβολες ικανότητες σε συστήματα ραντάρ και ηλεκτρονικού πολέμου).
Οι.. “πικρές” αλήθειες
Σε αντιδιαστολή με το «λόμπυ» που αντιμάχεται την απόκτηση του F-35 από τη RAAF, ο επικεφαλής του ASPI (Australia Strategic Policy Institute) Michael Shoebridge (ένα think tank που εφοδιάζει με μελέτες επί θεαμάτων άμυνας την κυβέρνηση της χώρας), αναφέρει οτι πολλοί αναλυτές τείνουν να παραβλέπουν κρίσιμες παραμέτρους στη σύγκριση του F-35 με ρωσικά μαχητικά.
Επίσης χρησιμοποιούν δεδομένα που προέρχονται από προβλήματα στην ανάπτυξη του F35 (για να κάνουν τις συγκρίσεις τους), τα οποία δεν ισχύουν για τα πλήρως επίχειρησιακά μαχητικά που βρισκονται πλέον σε υπηρεσία με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και άλλες χώρες που βρίσκονται στη διαδικασία ένταξης του τύπου σε υπηρεσία. Παραβλέπουν δε τα αποτελέσματα των ασκήσεων Red Flag που έχουν αποδείξει οτι το Lightning II πετυχαίνει καθολική υπεροχή σε αερομαχίες BVR με ποσοστά 0/20 έναντι συμβατικών μαχητικών κατηγορίας F-15 και F-16.
Ο Shoebridge τονίζει επίσης οτι τα προγράμματα ανάπτυξης μαχητικών στις ΗΠΑ χαρακτηρίζονται από εκτενή έλεγχο και διαφάνεια. Κάτι το οποίο δεν ισχύει με την Κίνα και τη Ρωσία οι οποίες αποφεύγουν συστηματικά να δηλώνουν το επίπεδο προόδου αντίστοιχων προγραμμάτων. Με την πολιτική αυτή επιτυγχάνουν μεταξύ άλλων να αποκρύβουν και τα προβλήματα που προκύπτουν στην ανάπτυξη των μαχητικών τους τα οποία είναι πολλά και σημαντικά.
Οι διαπιστώσεις προς την κατάσταση προόδου γίνονται αντιληπτές – εν μέρει- από ανακοινώσεις αναβολής των υφιστάμενων χρονοδιαγραμμάτων ανάπτυξης με πλέον επιφανές το παράδειγμα του Su-57 το οποίο έχει καθυστερήσει δραματικά σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις για την ημερομηνία εισόδου σε υπηρεσία με τη Ρωσική Αεροπορία.
Αυτό οδηγεί πολλούς να εστιάζουν στα προβλήματα του F-35 τα οποία είναι γνωστά από ανοιχτές πηγές προκαλώντας την ψευδή εντύπωση στην κοινή γνώμη οτι τα αντίστοιχα ρωσικά η κινεζικά προγράμματα ανάπτυξης μαχητικών εξελίσσονται άψογα χωρίς προβλήματα..
Κάτι που με τη σειρά του έχει ως επίπτωση την υποτίμηση των πραγματικών επιχειρησιακών ικανοτήτων του F-35, το οποίο επιχειρεί σε περιβάλλον ψηφιακής διασύνδεσης, προκειμένου να μεγιστοποιεί την αποτελεσματικότητα και τη φονικότητα του με άλλα μαχητικά, επίγειες συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων και μονάδες επιφανείας.
Αντίθετως μια δεύτερη παρενέργεια είναι οτι υπερεκτιμούνται οι αντίστοιχες ικανότητες ρωσικών και κινεζικών μαχητικών, οι οποίες όπως δείχνουν οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν πλησιάζουν τις επιδόσεις των δυτικών συστημάτων και μάλλον υπολειπονται κατά πολύ.  
Τα ζητήματα του κόστους
Ο Shoebridge επισημαίνει επίσης πολύ σωστά οτι το πρόγραμμα ανάπτυξης του F-35 έχει όντως αντιμετωπίσει αρκετά απροσδόκητα προβλήματα στην πορεία προς την αποδέσμευση του τύπου για πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα (FOC) αλλά έχει επίσης επιδείξει σημαντική ικανότητα συστηματικής επίλυσης τους. Κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει με τους Ρώσους και τους Κινέζους και τελικά παραβλέπεται (κακώς) από πολλούς..
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα μαχητικό αεροσκάφος που προβλέπεται να διατηρηθεί σε υπηρεσία για τις επόμενες 3-4δεκαετίες. Η διαφορά του κόστους με μαχητικά 4ηε γενιάς επίσης επικρίνεται αλλά και πάλι δεν λαμβάνεται υπόψη από τους περισσότερους οτι η τιμή αγοράς ανά μονάδα μειώνεται με την αύξηση της παραγωγής.
Στην περίπτωση του F-35 το αρχικό κόστος που άγγιζε τα $100 εκ έχει πέσει σημαντικά με την Αυστραλία να προμηθεύεται πλέον σήμερα 72 μαχητικά F-35A σε τιμή $94,3 εκ ανά μονάδα. Η Lockheed Martin τονίζεται επίσης ότι έχει δηλώσει και συνεχίζει να υποστηρίζει οτι μέχρι την ώρα που η Αεροπορία της Αυστραλίας θα παραλαμβάνει τον κύριο όγκο των F-35A, η μέση τιμή θα έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο σε $78 εκ ανά μονάδα.
Τέλος γίνεται μείωση για το κόστος συντήρησης του μαχητικού ώστε να είναι ανάλογο των μαχητικών 4^ης γενιάς. Το μόνο σημείο που χρίζει προσοχής είναι το κενό που διαπιστώνεται σε ικανότητα ναυτικής κρούσης (maritime strike capability) και αναμένεται να καλυφθεί σε στενή συνεργασία με τη Νορβηγία με την πιστοποίηση του NSM στο οπλοστάσιο του F-35.
Όλα τα παραπάνω παραμένουν άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για την Ελλάδα η οποία θα βρεθεί να έχει το F-35 τόσο ως απειλή απέναντι της (έστω και σε μειωμένους αριθμούς) όσο και ως υποψήφιο για την κάλυψη μελλοντικών αναγκών της.