Το τεχνικό προσωπικό και οι Μοίρες Συντήρησης, δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα κάθε χρόνο, προκειμένου τα πυροσβεστικά αεροσκάφη Canadair CL-215/415, να είναι διαθέσιμα για επιχειρήσεις. Η δουλειά τους, που αμείβεται πενιχρά (όπως και αυτή των χειριστών), είναι ουσιαστικής σημασίας για να πετάνε τα αεροσκάφη και να σβήνουν πυρκαγιές.
Το παρακάτω είναι σχόλιο στελέχους της Πολεμικής Αεροπορίας (σχετικός με το αντικείμενο), που αλιεύσαμε στο Facebook, όταν μια άλλη σχολιάστρια, μίλησε για προνομιούχους στρατιωτικούς:
“Μεταθέσεις κάθε 3 χρόνια , απλήρωτες 24ωρες υπηρεσίες , ασκήσεις , επιφυλακές 6μηνες, που μπαίνεις το πρωί και δεν ξέρεις αν και πότε θα ξαναβγαίνεις , 40 βαθμούς στην πίστα το καλοκαίρι δίπλα από το αεροσκάφος και 0 τον χειμώνα , αν είσαι “τυχερός” και είσαι στα πυροσβεστικά φύλλα πορείας δεκαπέντε μέρες κάθε μήνα μακρυά από το σπίτι σου με δουλειά από το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου (έλεγχοι απογειώσεις , επαναφόρτωση ξανά έλεγχοι και απογειώσεις) και μετά συντήρηση όλο το βράδυ για να ξαναπετάξουν το πρωί και άλλα “προνόμια” που “απολαμβάνουν” οι συνάδελφοι στον ΣΞ και το ΠΝ? και φυσικά το μεγαλύτερο “προνόμιο” απ όλα , να κάνεις ότι κάνεις και να διαβάζεις “τα προνομία σας”. Αυτό είναι που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε , να μας λέτε “προνομιούχους ΔΥ” και ακόμα καλύτερα “καραβανάδες” , “άχρηστους” και “αντιπαραγωγικούς”. Εκ μέρους των συνάδελφων που αυτήν την στιγμή είτε μουλιάζουν στον ίδρωτα πάνω στα Κανανταίρ , είτε βοηθούν την Π.Υ , σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράστασή σας στο έργο μας (τους).”
Αυτά τα ολίγα για το τεχνικό προσωπικό, τους αφανείς ήρωες της Πολεμικής Αεροπορίας…
