Το δικινητήριο μη επανδρωμένο Akinci της τουρκικής εταιρίας Baykar είχε σχεδιαστεί από την αρχή με τη δυνατότητα εναλλαγής κινητήρων, ώστε να μπορεί να βγει σε εκδόσεις διαφορετικής ισχύος. Έτσι, το αρχικό σχέδιο, το Akinci A, είχε δύο ουκρανικούς κινητήρες τουρμποπροπ 450 ίππων Ivchenko-Progress AI-450S, για σύνολο 900 ίππων.
Στη συνέχεια δοκιμάστηκε και ζεύγος κινητήρων Pratt & Whitney Canada PT6 σε έκδοση 750 ίππων (135A), συνολικά 1.500 και όπως φαίνεται αυτό το μοντέλο, ως Akinci B, έχει κάνει και τις περισσότερες εξαγωγές. Mιας και o συγκεκριμένος καναδικός κινητήρας είναι από τους πιο διαδεδομένους στην πολιτική αεροπορία (τον χρησιμοποιούν πολλά μοντέλα της Cessna, της Beechcraft, της Air Tractor κ.α.), οπότε υπάρχει αφθονία ανταλλακτικών και κέντρων επισκευών, ενώ δεν υφίσταται εξάρτηση από την ουκρανική βιομηχανία η οποία είναι στη δίνη του πολέμου.
Στις 22 Φεβρουαρίου λοιπόν, είχαμε και την πρώτη πτήση του Akinci C, πλέον με 2 κινητήρες των 850 ίππων (σύνολο 1.700). Δεν ανακοινώθηκε ποιος κινήτηρας είναι ο συγκεκριμένος, αλλά μπορεί να είναι είτε μια ακόμη εκδοχή του PW TP6, ενώ ίσως να είναι και ο H-Series της General Electric, στην έκδοση 850 ίππων (Η85), επίσης γνωστός εμπορικός.
Το Akinci με τους ισχυρότερους κινητήρες μπορεί πλέον να μεταφέρει και μεγαλύτερο φορτίο, όπως και να παράγει περισσότερη ηλεκτρική ισχύ. Κάτι απαραίτητο για να μπορεί να φέρει το ραντάρ τεχνολογίας AESA, Murad της Aselsan, το οποίο στη συνέχεια θα εφαρμοστεί και σε αναβαθμισμένα F-16 της Τουρκικής Αεροπορίας. Το αντίτιμο των ισχυρότερων κινητήρων είναι βέβαια η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων, αλλά αυτό δεν απασχολεί ιδιαίτερα την τουρκική πλευρά, καθώς το πιο “βαρύ” Akinci θα αξιοποιηθεί κυρίως σε αποστολές κρούσης, π.χ. φέροντας πυραύλους cruise και πυραύλους αέρος-αέρος, ή μεγαλύτερο φορτίο κατευθυνομένων βομβών. Οπότε εκεί η δυνατότητα παραμονής στον αέρα για 6-8 ώρες σε περιπολία είναι ήδη υπεραρκετή.
Σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ έγινε και δοκιμή στοχοποίησης ναυτικού στόχου (ενός μη επανδρωμένου επιφανείας Albatros) με χρήση του νέου πυργίσκου ηλεκτροοπτικών ASELFLIR-500 της Aselsan. Να θυμίσουμε εδώ πως η Baykar αρχικά είχε ενσωματώσει στα μη επανδρωμένα της, τύπου Bayraktar TB2, τον καναδική κατασκευής πυργίσκο Wescam MX-15D. Όταν όμως ο Καναδάς επέβαλλε εμπάργκο εξαγωγών στην Τουρκία, η τουρκική εταιρεία ηλεκτρονικών, Aselsan, είχε προχωρήσει σε ταχεία κατασκευή ενός εναλλακτικού μοντέλου, του CATS. Το συγκεκριμένο μάλλον δεν ικανοποίησε, οπότε τώρα η Aselsan εξέλιξε το ASELFLIR-500, που καθιερώνεται ως το νέο στάνταρ για τουρκικά μη επανδρωμένα.
Το συγκεκριμένο είναι πλήρως σταθεροποιημένο, έχει κάμερα ημέρας 8 Megapixels, κάμερα υπερύθρων δύο φασματικών περιοχών, αποστασιόμετρο και καταδείκτη laser, ανιχνευτή κατάδειξης laser και απόσβεση κραδασμών.
ASELFLIR-500 ένα νέο ηλεκτροοπτικό για τα τουρκικά μη επανδρωμένα
