Ο Καναδάς είναι μια χώρα με ιδιαίτερο αμυντικό πρόβλημα. Αν και δεν περιστοιχίζεται από επιθετικούς γείτονες, όπως η Ελλάδα, έχει τεράστια έκταση της χώρας (σχεδόν 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα) με μια αφιλόξενη και εξαιρετικά εκτεταμένη συνοριακή γραμμή, τα τρία τέταρτα της οποίας βρέχονται από τους τρεις μεγαλύτερους ωκεανούς (243.772 χιλιόμετρα). Η έκταση της είναι τέτοια που, παρά τα 38 εκατομμύρια πληθυσμό του, ο Καναδάς έχει διάχυση λιγότερη από 4 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμτερο. Σε σύγκριση με τους 82 κατοίκους/χλμ2 στην Ελλάδα είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο.
Η ανάγκη να προστατέψει τα ύδατά του συντηρώντας ένα ισχυρό ναυτικό χωρίς να ανατρέψει, όμως, τον προϋπολογισμό του οδήγησε στη διατήρηση ενός στόλου επιφανείας 15 περίπου κυρίων πλοίων επιφανείας, που αποτελούνται από 12 φρεγάτες γενικής χρήσης κλάσης ‘Halifax’ των 4.800 τόνων και 4 αντιτορπιλικά κλάσης ‘Iroquois’ των 5.100 τόνων. Σήμερα, τα τελευταία έχουν όλα παροπλιστεί -αν και αναβαθμίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90- λόγω οικονομίας και έλλειψης προσωπικού οπότε οι φρεγάτες ‘Halifax’, που αναβαθμίστηκαν στο μεταξύ την περίοδο 2011-2018, αποτελούν σήμερα τον κορμό του Καναδικού Ναυτικού (μια και τα τέσσερα πρώην βρετανικά υποβρύχια κλάσης ‘Upholder’ δεν είναι συνήθως επιχειρησιακά).
Το μέλλον του Καναδικού Ναυτικού ακούει στο όνομα “Καναδικό Πολεμικό Επιφανείας” (Canadian Surface Combatant – CSC) και ανακοινώθηκε από την καναδική κυβέρνηση το 2011 με την έκδοση της Εθνικής Στρατηγικής Προμήθειας και Ναυπηγήσεων. Η τελευταία αναγνωρίζει τον κίνδυνο να εξαλειφθεί ο καναδικός στόλος μέσα στην επόμενη δεκαετία (οι ‘Halifax’ ναυπηγήθηκαν μεταξύ των μέσων της δεκαετίας του ’80 και μέσων του ’90) και προκρίνει την προμήθεια 23 πολεμικών και 29 βοηθητικών πλοίων και σκαφών για την ολική ανανέωση του στόλου, εκ των οποίων 15 είναι περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης και S&R αρκτικών υδάτων καθώς και 4 επιπλέον περιπολικά ελέγχου αλιείας στην ΑΟΖ. Το βασικό όμως πρόγραμμα είναι η κατασκευή 15 νέων φρεγάτών
Το Καναδικό Ναυτικό ήταν ιδιαίτερα περήφανο με τον τρόπο που διαχειρίστηκε την αναβάθμιση των “Halifax’. Επέλεξε ένα προσγειωμένο πρόγραμμα αναβάθμισης Μέσης Ζωής, έφερε τα κύρια συστήματα στο σήμερα, ενίσχυσε τον οπλισμό και εξοπλισμό τους “από μη Αμερικανικές πηγές”, κυρίως από τη Γερμανία, το Ισραήλ, την Ολλανδία και τη Σουηδία και τηρήθηκε γενικά εντός χρονοδιαγράμματος και του προϋπολογισμού. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ζητούσε: ένα lifting στα παλιά πλοία αρκετό για να κρατήσουν τη σημαία μέχρι την άφιξη του ικανότερου και σύγχρονου “σημαιοφόρου”.
Διαβάστε περισσότερα στο Naval Defence
