Το Northrop-Dornier ND-102 ήταν ένα πρότζεκτ μαχητικού αεροσκάφους που αναλήφθηκε από κοινού από τις εταιρείες Northrop και Dornier κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Παρόλο που δεν προχώρησε πέρα από τη δημιουργία διαφόρων μοντέλων για μελέτη σε αεροδυναμική σήραγγα, πολλά από τα στοιχεία της σχεδίασης ενσωματώθηκαν αργότερα στην ανάπτυξη του Northrop YF-23.Οπότε ίσως το σχέδιο να είναι ένας εξελικτικός “κρίκος”, μεταξύ του F-20 με το προηγμένο YF-23.
Το ND-102 είχε ως στόχο να αποτελέσει την επόμενη γενιά μαχητικών αεροσκαφών μετά το F-20, με έμφαση στην υψηλή αεροδυναμική απόδοση, την ευελιξία όπως και μια πρώιμη εκδοχή stealth. Η συνεργασία μεταξύ της αμερικανικής Northrop και της γερμανικής Dornier ήταν μια προσπάθεια να συνδυαστούν οι τεχνολογικές καινοτομίες και οι σχεδιαστικές φιλοσοφίες των δύο εταιρειών, με την ελπίδα προώθησης στις χώρες της τότε ΕΟΚ.
Το σχέδιο αφορούσε ένα μονοθέσιο δικινητήριο μαχητικό, το οποίο θα είχε τη δυνατότητα να εκτελεί σύνθετες αεροπορικές επιχειρήσεις υψηλού ερίσκου. Η αεροδυναμική του σχεδίαση ήταν εξαιρετικά προηγμένη για την εποχή, με στοιχεία όπως οι “κρυφές” εισαγωγές αέρα για μείωση της ανάκλασης των σημάτων ραντάρ, καθώς και ένας προηγμένος σχεδιασμός πτέρυγας που μείωνε την αεροδυναμική αντίσταση. Η άτρακτος θα κατασκευαζόταν με υλικά όπως το κεραμικά και οι ρητίνες, προσφέροντας υψηλή αντοχή με εξαιρετικά χαμηλό βάρος.
Η έμφαση στη μείωση της ραντάρ αντανάκλασης ήταν αυτό που θα ξεχώριζε το ND-102 από τα άλλα μαχητικά της εποχής του. Η σχεδίαση είχε προβλέψει την εκτροπή των εκπομπών εχθρικών ραντάρ, αλλά και τη χρήση ειδικής απορροφητικής επικάλυψης.
Παρά τις φιλόδοξες προθέσεις το πρότζεκτ ND-102 αντιμετώπισε σημαντικά εμπόδια. Οι οικονομικές πιέσεις, οι αλλαγές στις απαιτήσεις των αεροποριών που ενδιαφέρθηκαν (αν ενδιαφέρθηκαν) και οι τεχνολογικές δυσκολίες στην υλοποίηση ενός σχεδίου stealth, έπαιξαν ρόλο στην ακύρωση του προγράμματος.
Ωστόσο, η έρευνα και η τεχνογνωσία που αποκτήθηκαν δεν πήγαν χαμένες. Πολλά από τα στοιχεία του σχεδιασμού, ιδιαίτερα όσα αφορούσαν την αεροδυναμική και τη stealth τεχνολογία, βρήκαν εφαρμογή στο πρόγραμμα YF-23 της Northrop. Το τελευταίο, γνωστό και ως “Black Widow II”, ήταν ένα από τα δύο αεροσκάφη που ανταγωνίστηκαν για την επιλογή του νέου μαχητικού αεροσκάφους της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας στα πλαίσια του προγράμματος Advanced Tactical Fighter (ATF). Παρόλο που το YF-23 δεν επιλέχθηκε τελικά (το διαγωνισμό κέρδισε το Lockheed Martin F-22 Raptor), το αεροσκάφος παραμένει ένα από τα πιο τεχνολογικά προηγμένα που έχουν παρουσιαστεί.
