Απαγχονίζεται από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες ο αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνα Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός). Ο καπετάν Άγρας, είχε δεχθεί πολυάριθμες προτάσεις συνεννόησης με τον πρωτοκομιτατζή Ζλατάν, με τον οποίο είχε συναντηθεί αρκετές φορές συνομιλώντας για παράδοση του δεύτερου και προσχώρηση στην Ελληνική υπόθεση. Η όλη ιστορία αποτελεί ένα επεισόδιο στη μεγάλη υπόθεση του Μακεδονικού Αγώνα, δηλαδή του διαγκωνισμού μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για την επικράτηση στην τουρκοκρατούμενη ακόμα Μακεδονία.
Οι περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης κατέχονταν από τους Οθωμανούς από τον 14ο περίπου αιώνα. Έκτοτε όπως και άλλες περιοχές στα Βαλκάνια απέκτησαν ένα μωσαϊκό εθνοτήτων, που τα σύγχρονα εθνικά κράτη γεννημένα στη δίνη των εθνικοαπελευθερωτικών επαναστάσεων δυσκολεύτηκαν να διαχειριστούν. Και ειδικά τη Μακεδονία, πλούσια και στρατηγικά κρίσιμη στα τέλη του 19ου αιώνα, τη διεκδικούσαν Έλληνες, Σέρβοι και Βούλγαροι, ελπίζοντας να την εντάξουν στον εθνικό τους κορμό.
Από την πλευρά του, το νεαρό βουλγαρικό κράτος (ιδρύθηκε μόλις το 1878) διαπίστωνε πως μεγάλο τμήμα των εθνικά Βουλγάρων παρέμεναν εκτός της επικράτειάς του και σε ανάμιξη με ελληνικούς, σερβικούς, ρουμανικούς και τουρκικούς πληθυσμούς. Η προσπάθεια υφαρπαγής της Μακεδονίας ξεκίνησε με μια κρυφή εκστρατεία αφομοίωσης των χριστιανικών πληθυσμών της, ενσωματώνοντάς τους αρχικά στην αυτοκέφαλη βουλγαρική Εκκλησία (την Εξαρχία της Βουλγαρίας), που αναγνωρίστηκε με σουλτανικό φορμάνι το 1870, ενώ ως μοχλός πίεσης δρούσαν οι ομάδες των κομιτατζήδων (ονομάστηκαν έτσι από την ένταξη τους στο Βουλγαρικό Κομιτάτο).
Η συνέχεια στο Military History
