Θα ήταν μεγάλη αβλεψία εκ μέρους του οποιουδήποτε αναλυτή, αν δεν αναγνώριζε ότι ο Ερντογάν και η Τουρκία δρουν βάσει ενός καλά “ζυγισμένου” σχεδίου. Εκ των υστέρων, θα μπορούσαμε να πούμε πως το -τουλάχιστον δεκαετές- σχέδιο που εκτέλεσε ο Ερντογάν και το επιτελείο του είναι σε γενικές γραμμές το κάτωθι:
- Ενίσχυση της οικονομίας με ένα απόλυτα φιλελεύθερο πρόγραμμα αλλαγών και διαρθρωτικών τομών στο κράτος, που έφερε στην Τουρκία έναν πακτωλό επενδύσεων από την Δύση.
- Διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο ώστε να “πείσει” για τις αγαθές του προθέσεις, και να λάβει ειδική τελωνειακή μεταχείριση, αλλά όχι τόσο ώστε να χρειαστεί να αναγνωρίσει την Κύπρο και να ανοίξει νέα κεφάλαια στην διαπραγμάτευση. Είναι προφανές πως η Τουρκία του Ερντογάν ουδέποτε ήθελε να ενταχθεί στην ΕΕ.
- Σύσφιξη των σχέσεων με άλλα “αδελφά” ισλαμικά καθεστώτα, όπως η Αίγυπτος των Αδελφών Μουσουλμάνων, το Πακιστάν και η Χαμάς. Φυσικά εκεί η Τουρκία θα είχε τον ηγετικό ρόλο.
- Εξασφάλιση χρηματοδότησης από πλούσια κράτη του Κόλπου, όπως το Κατάρ, που τους αρέσει ο ισλαμικός εξτρεμισμός.
- Πλασάρισμα σε όλους τους μουσουλμάνους “συμμάχους” σαν την χώρα “πρότυπο”, με την τεχνολογία της Δύσης αλλά με τα ιδεώδη του Ισλάμ. Μετά τα πετροδολάρια άρχισαν να ρέουν σε αφθονία.
- Ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας και εκσυγχρονισμός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με τουρκικής κατασκευής συστήματα. Το ότι πλούτισαν με αυτό τον τρόπο οι αυλικοί του Ερντογάν είναι ένα παράπλευρο όφελος.
- Απομάκρυνση από την Δύση, την ΕΕ και τον μεγάλο “διάβολο”, τις ΗΠΑ. Αργά ή γρήγορα οι δυο κόσμοι θα έρθουν σε σύγκρουση.
- Η Τουρκία θα αναδυθεί μια νέα υπερδύναμη, με δικά της μέσα, που θα κηδεμονεύει τον ισλαμικό κόσμο, θα ελέγχει πυρηνικά (έχει το Πακιστάν), θα απειλεί και ελέγχει την ΕΕ με το ισλαμικο στοιχείο, θα διώξει τις ΗΠΑ από την Μέση Ανατολή, και στο τέλος, θα περιορίσει δραστικά το Ισραήλ, αποδιώχνοντάς το από την Ιερουσαλήμ.
Αυτό λογικά είναι το μεγάλο σχέδιο, που κάπου κρυμμένο πρέπει να έχουν οι επιτελείς του μεγάλου Σουλτάνου στην Άγκυρα. Η Τουρκία δεν εξοπλίζεται για την άμυνά της, εξοπλίζεται για να μπορέσει να νικήσει στρατιωτικά την Ελλάδα, την Κύπρο και αν χρειαστεί, και το Ισραήλ. Τα στρατιωτικά της προγράμματα θυμίζουν Ψυχρό Πόλεμο, κι όχι χώρα που φροντίζει απλά για την άμυνά της.
Όπως όλα τα σχέδια, έτσι κι αυτό, το πραγματικά έξοχο σχέδιο (από πλευράς σχεδιασμού και εκτέλεσης, όχι φυσικά σκοπών), έχει τα τρωτά του σημεία. Κι όπως έλεγε παλιά μια διαφήμιση, “η λεπτομέρεια κάνει τον πρωταθλητή”, έτσι κι εδώ η Τουρκία χάνει το πρωτάθλημα λόγω αρκετών λαθών. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το πρώτο, κάτι που το έχουμε ήδη διαπιστώσει όλοι, και μάλλον και ο Ερντογάν. Με την πολιτική των ομήρων.
Η Τουρκία βασισμένη σε προτροπές άγνωστων εισηγητών, έφερε στο προσκήνιο μια μορφή κρατικής τρομοκρατίας, άγνωστη στον Δυτικό Κόσμο, την “πολιτική των ομήρων”. Μέχρι σήμερα, μόνο εγκληματικές οργανώσεις (Κόζα Νόστρα για παράδειγμα) ή τρομοκρατικές, συνελάμβαναν ομήρους προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Οι Τούρκοι πόνταραν στα εξής πραγματικά γεγονότα.
- Η Δύση δίνει μεγάλη σημασία στους πολίτες της. Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι η ανώτερη στις δυτικές αστικές δημοκρατίες, και οι κυβερνήσεις τους θα έκαναν τα πάντα για να προστατεύσουν τους πολίτες τους.
- Οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν διάφορες “αγκυλώσεις” από τις καθώς είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν διαδικασίες. Αυτό τις κάνει ευάλωτες στους εκβιασμούς.
- Κάθε κράτος μπορεί να “οχυρωθεί” πίσω από τους θεσμούς του. Έτσι έκανε η Τουρκία, βάζοντας μπροστά την απόλυτα ελεγχόμενη Δικαιοσύνη στη χώρα.
Με τακτικές Χαμάς, η Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα οπερέτα του 2016, συνέλαβε τον Πάστορα Μπράνσον κι άλλους Αμερικανούς πολίτες με την κατηγορία της ενορχήστρωσης του πραξικοπήματος. Είναι προφανές πως όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με το πραξικόπημα, αλλά η λογική του Ερντογάν είναι απλή. Μας δίνετε τον Γκιουλέν, σας δίνουμε τους αθώους πολίτες σας.
Αυτό που δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό των σχεδιαστών των σχεδίων, είναι η δυτική αστική δικαιοσύνη. Στην Δύση δεν συμψηφίζονται δυο άσχετα περιστατικά μεταξύ τους. Οι 8 της Ελλάδας καθώς και ο Γκιουλέν ζήτησαν την προστασία της Δύσης, δεν συνελήφθησαν. Άρα η Δύση δεν μπορούσε να εκδόσει ανθρώπους που τους κυνηγά ένα ανελεύθερο καθεστώς γιατί έτσι απλά το γουστάρει ο Ερντογάν. Το τσουβάλιασμα ανθρώπων και ψυχών είναι σύνηθες στην Τουρκία, όχι όμως στην Δύση.
Η μπλόφα βέβαια έπιασε κάπως με την Γερμανία, όταν απελευθερώθηκαν κάποιοι Γερμανοί υπήκοοι με αντάλλαγμα κρίσιμα ανταλλακτικά για τα διαλυμένα Leopard 2A4 του Τουρκικού Στρατού. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό, η Γερμανία έδωσε μερικά κομμάτια μέταλλο και φρόντισε να μεταθέσει στο μέλλον την γερμανοτουρκική σύρραξη. Απλά ακόμη κι έτσι, ήταν λάθος. Ποτέ δεν κάνεις συναλλαγές με έναν τρομοκράτη, ακόμη και κρατικό.
Ο Πάστορας Μπράνσον είναι ίσως αμελητέος για τα μάτια του Ερντογάν. Πριν λίγες μέρες κραύγαζε “μα καλά, προτιμούν έναν πάστορα από έναν σύμμαχο;”. Ναι φίλε καλέ και γείτονα Ερντογάν, ναι. Η αξία του Ανθρώπου είναι πολύ ψηλά στην Δύση. Αυτό είναι το πρώτο σου λάθος. Αλλά όχι το τελευταίο.
