Ο στρατός του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου του 1ου, κατανικά και διαλύει τον στρατό της Ουαλίας, κατακτώντας οριστικά τη χώρα.
Η Ουαλία, ήταν για αιώνες ένα μικρό βασίλειο που αναπτυσσόταν χωρίς ιδιαίτερη σχέση με τεκταινόμενα στο υπόλοιπο νησί της Βρετανίας. Προστατευμένο από τη θάλασσα στα δυτικά και από ένα μεγάλο δίκτυο βάλτων στα ανατολικά, η μάλλον φτωχή και αραιοκατοικημένη Ουαλία έδειχνε ελάχιστα ελκυστική σε κάθε εισβολέα, Ρωμαίους, Σάξωνες ή Βίκινκς. Το 1066, οι Νορμανδοί του δούκα Γουλιέλμου του Κατακτητή κατέλαβαν την υπόλοιπη νήσο της Βρετανίας και έδωσαν αγώνες για να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Ουαλία, εγκαθιστώντας μια σειρά από μικρές ηγεμονίες τελικά που ονομάστηκαν “οι άρχοντες των βάλτων”. Μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, οι Ουαλοί κατάφεραν αργά αλλά σταθερά να τους περιορίσουν και να τους εκδιώξουν, αποκαθιστώντας την αυτονομία τους υπό τον τοπικό πρίγκηπα της Ουαλίας, όρος που παρέμεινε στην γενική συνείδηση.
Το 1272, νέος βασιλιάς της Αγγλίας έγινε ο Εδουάρδος ο 1ος και η ένταση με τον πρίγκηπα της Ουαλίας, Llywelyn ap Gruffudd, σταδιακά αύξανε. Ο Εδουάρδος ήταν νέος και δούλεψε αεικίνητα για να αποκαταστήσει την ισχύ και το κύρος του βασιλείου που είχε μειωθεί επικίνδυνα κατά την περίοδο του πατέρα του.
Διάφορες αφορμές, από πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των δύο ανδρών, φόρους που νόμιζαν ότι όφειλονταν από διαφιλονικούμενα εδάφη στην ακαθόριστη βαλτώδη μεθόριο, η άρνηση του περήφανου Llywelyn να δηλώσει όρκο υποταγής -όπως όφειλε σύμφωνα με παλιά συνθήκη- και η επιθυμία του Εδουάρδου να πείσει άρχοντες και λαό ότι ήταν ηγέτης με πυγμή, οδήγησαν την ένταση να κλιμακωθεί σε μια προδιαγεγραμμένη σύγκρουση. Η οποία που έγινε το 1277 με δύο διαδοχικές επιδρομές του αγγλικού στρατού στα εδάφη της Ουαλίας.
Η συνέχεια στο Military History
