Εννιά ώρες πάνω από το Νάνγκαχαρ: Η αποστολή που έδωσε 14 παράσημα στο πλήρωμα του ‘Spooky 41’

Το αποκαλούσαν «Πεντάγωνο του ISIS-K», η πιο καλά προστατευμένη θέση των τζιχαντιστών στο προπύργιό τους στην επαρχία Νάνγκαχαρ του Αφγανιστάν όπου είχαν το αρχηγείο τους. Η επιχείρηση εναντίον του έναν χρόνο νωρίτερα κατέληξε σε μια φοβερή μάχη εννέα ωρών που όσοι την έζησαν την παρομοιάζουν με την επίθεση στην Νορμανδία ή την μάχη για την κατάληψη του ‘Hamburger Hill’ στο Βιετνάμ. Το βράδυ της 3^ης Απριλίου 2019, το πλήρωμα ενός «ιπτάμενου πυροβολείου» AC-130U θα έγραφε ιστορία.
Κανείς δεν έτρεφε αυταπάτες για την δυσκολία της αποστολής. Το στρατηγείο των τζιχαντιστών ήταν σκαμμένο στην πλαγιά ενός βουνού, προσβάσιμο μόνο από ένα μονοπάτι. Το δίκτυο των υπογείων τούνελ που απλώνονταν στο εσωτερικό του προστατευόταν από καλά προετοιμασμένες θέσεις άμυνας που επέτρεπαν στους υπερασπιστές να βάλλουν απ’ όλες τις πλευρές και γωνίες εναντίον των επιτιθέμενων.

«Στα 20 και πλέον χρόνια πείρας μου στην επίθεση και άμυνα επιγείων στόχων έχω δει ελάχιστες πιο αποτελεσματικές αμυντικές θέσεις και πιο δύσκολες να καταληφθούν» λέει χαρακτηριστικά ο Επισμηναγός Τζέφρυ Ράϊτ, Αξιωματικός Ειδικών Τακτικών της 24^th Special Operations Wing, ο οποίος ηγείτο κατά την μάχη του στοιχείου πυρών υποστήριξης. Τουλάχιστον τρεις προηγηθείσες επιθέσεις είχαν αποκρουστεί από τους ικανούς και αποφασισμένους για όλα μαχητές του εχθρού.
Ο αντικειμενικός σκοπός του επταμελούς Special Tactics Team (STT) της Αεροπορίας ήταν η υποστήριξη του Λόχου των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού στην επίθεσή τους κατά του οχυρού. Οι τζιχαντιστές όμως τους περίμεναν.
Παραμένοντας κρυμμένοι μέχρι οι Αμερικανοί να πλησιάσουν, άνοιξαν πυρ περικυκλώνοντας τα προπορευόμενα στοιχεία με ένα χαλάζι σφαιρών. Χάρη στα υπόγεια τούνελ, εμφανίζονταν στα νώτα των επιτιθέμενων χτυπώντας τους πισώπλατα από κτήρια που μόλις είχαν εκκαθαριστεί. Η μάχη δεν έλεγε να κοπάσει. «Παρά την αριθμητική μας υπεροχή η κατάσταση ήταν δεινή» θυμάται ο Επισμηναγός Ράϊτ.
«Από την θέση μου λίγα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω. Η ασφαλής εκκένωση του ολοένα αυξανόμενου αριθμού τραυματιών εξαρτάτο από την μάχη που έδιναν τα μέλη της ομάδας μου, κυριολεκτικά από δωμάτιο σε δωμάτιο…» Τότε έφθασε το ‘Spooky 41’. Δεν θα μπορούσε να είχε έλθει σε καλύτερη στιγμή. Ο Combat Controller των Ειδικών Δυνάμεων ήλθε σε επαφή μαζί του και το AC-130U έπιασε δουλειά.

Οι τζιχαντιστές κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά όταν οι βολές του βρήκαν με την πρώτη τον στόχο τους. «Στα δέκα χρόνια που έχω ως JTAC δεν έχω ξαναδεί τέτοια ανταπόκριση πυρός…» τονίζει ο Επισμηναγός. Πάνω στην ώρα –ο εχθρός βρισκόταν μια ανάσα από την φίλια δύναμη. Η δε ακρίβεια των βολών ήταν κάτι περισσότερο από απαραίτητη καθώς οι τζιχαντιστές προσπαθούσαν να έλθουν πιο κοντά ώστε το gunship να σταματήσει να βάλλει θέλοντας να αποφύγει τις απώλειες από φίλιο πυρ.
Οι πυροβολητές του 4th SOS όμως ήξεραν καλά την δουλειά τους. Τα εύστοχα φονικά πυρά τους επέτρεψαν στους άνδρες των Special Forces να δημιουργήσουν αμυντική περίμετρο και να αρχίσουν την εκκένωση των τραυματιών. Όχι πως ήταν απλό. Η μορφολογία του εδάφους εμπόδιζε την προσγείωση ελικοπτέρων για την παραλαβή των πληγωμένων. Τα ελικόπτερα θα έπρεπε να πάρουν τους τραυματίες που ήταν σε κρίσιμη κατάσταση ενώ ήταν σε αιώρηση, εκτιθέμενα στα πυρά εκατοντάδων πολυβόλων.
«Παρακολουθούσα όσα συνέβαιναν σκεπτόμενος ‘έτσι γίνεται… έτσι καταρρίπτονται τα ελικόπτερα’. Κι όμως, ο εχθρός δεν μπόρεσε να ρίξει ούτε βολή καθώς οι τραυματίες απομακρύνοντο ένας προς έναν». Γι’ αυτό φρόντισε το ‘Spooky 41’ προκαλώντας δέος με την ακρίβεια των πυρών υποστήριξης που παρείχε.
«Αρκετές φορές ενέπλεκαν ταυτόχρονα διαφορετικούς στόχους… Αλλεπάλληλες ομοβροντίες πυρών με μηδενικό λάθος… Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε άσκηση καθώς ο βαθμός δυσκολίας και ο αριθμός των assets ήταν τόσο μεγάλος που υπερέβαινε κατά πολύ τα φυσιολογικά εκπαιδευτικά σενάρια» τονίζει ο Επισμηναγός περιγράφοντας την μάχη.

Χωρίς το AC-130U η έκβασή της θα ήταν διαφορετική, η δε κατάρριψη ελικοπτέρων MedEvac σίγουρη. Εκτός των αρχικών τραυματισμών από πυρά και εκρήξεις αυτοσχεδίων εκρηκτικών μηχανισμών (IED) οι Αμερικανοί και Αφγανοί που μετείχαν στην επιχείρηση δεν είχαν άλλες απώλειες εκείνο το βράδυ. «Ο λόγος ήταν η θρυλική αεροπορική δεινότης του ‘Spooky 41’, τελεία και παύλα» γράφει ο Επισμηναγός Ράϊτ.
Επιχειρώντας στο πιο πολύπλοκο περιβάλλον που θα μπορούσε να συναντήσει σε εκπαίδευση ή σε πόλεμο, το πλήρωμά του βρέθηκε την σωστή ώρα, στο σωστό μέρος, κάνοντας την διαφορά για τις φίλιες δυνάμεις. Δώδεκα Air Medal και δύο Distinguished Flying Cross που απένειμε στις αρχές Μαρτίου ο Διοικητής της Air Force Special Operations Command Αντιπτέραρχος Τζ. Σλάϊφ κατά την διάρκεια τελετής παρασημοφόρησης στην βάση Hurlburt Field, υπενθυμίζουν αυτό ακριβώς.
Αλέξανδρος Θεολόγου