Η γυναικεία ομορφιά αποτελούσε πάντα ένα ισχυρό όπλο για τον κόσμο της κατασκοπείας αλλά και ένα θέμα φετίχ για το ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο το διαχρονικό ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για την Μάτα Χάρι που συνδύαζε την εξωτική της ομορφιάς με την τέχνη της αποπλάνησης με σκοπό την απόσπαση πληροφοριών.Στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η κατασκοπεία χρησιμοποιήθηκε σε κάθε της μορφή χρησιμοποιήθηκε στο έπακρο και από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές.
Σε ότι αφορά τη γερμανική κατασκοπεία και αντικατασκοπία, ένα γνωστό δίκτυο ήταν η πανσιόν της περιβόητης κυρίας Kitty, το γνωστό Salon Kitty στους αριστοκρατικούς του Βερολίνου του μεσοπολέμου, όπου ανάμεσα στα «εργαζόμενα» κορίτσια της χαράς υπήρχαν και εκπαιδευμένες γερμανίδες πράκτορες που σκοπό είχαν να μάθουν τα κρυμμένα μυστικά της ελίτ της γερμανικής κοινωνίας και των στελεχών των πρεσβειών στο κέντρο του Βερολίνου.
Κομβικό πρόσωπο αποτελούσε η Kitty Schmidt, η ιδιοκτήτρια του SALON KITTY, γνωστή στους αριστοκρατικούς κύκλους του Βερολίνου για τις «ιδιαίτερες» υπηρεσίες που προσέφερε στους πελάτες τόσο η ίδια όσο και τα κορίτσια της. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από το τέλος προς την αρχή…
Είναι 11.00 το πρωί κάποιας από τις τελευταίες ημέρες του Φεβρουαρίου του 1954, όταν μια μεγάλη πομπή ακολουθεί μια νεκροφόρα με πολλά στεφάνια για ένα από τα κεντρικά νεκροταφεία του Βερολίνου, όπου θα γινόταν ο ενταφιασμός της τέφρας της Kitty Schmidt της ιδιοκτήτριας του SALON KITTY.
Στο πλήθος που παρακολουθούσε την τελετή μπορούσε κανείς εύκολα να διακρίνει τις ιδιαίτερα καλοντυμένες κυρίες και κάποιους κυρίους προχωρημένης ηλικίας με στρατιωτικό παράστημα. Φυσικά υπήρχε και πλήθος άσχετου κόσμου που πήγε στην κηδεία διότι όλοι γνώριζαν την αινιγματική Kitty που συνόδευαν στην τελευταία της κατοικία. Η Katie Schmidt, Kitty για τους αναρίθμητους φίλους της, είχε γεννηθεί το 1882 στο Βερολίνο και πέθανε σε ηλικία 74 ετών στη γενέτειρα της.
Από πλευράς βιογραφικών στοιχείων δεν παρουσίαζε κάποιο ενδιαφέρον διότι ήταν μια διαζευγμένη μητέρα μιας κόρης από τον ένα και μοναδικό γάμο που έκανε στη ζωή της και το επίσημο επάγγελμα της ήταν έμπορος και διευθύντρια πανσιόν. Ωστόσο εκείνο που την έκανε διάσημη στους κοσμικούς κύκλους του Βερολίνου δεν ήταν η επαγγελματική ιδιότητα που δήλωνε στα χαρτιά αλλά η κύρια ασχολία της που ήταν διευθύντρια από το 1922 έως το 1954 ενός από τους πολυτελέστερους οίκους ανοχής του Βερολίνου, που την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε για κατασκοπευτικούς σκοπούς από την μυστική υπηρεσία των Ες Ες.
Μετά το τέλος του πολέμου η Kitty κρατούσε ως επτασφράγιστο μυστικό το τι είχε συμβεί εκείνη της περίοδο…
Ποια ήταν η Kitty Schmidt;
Όπως προαναφέρθηκε, η Kitty Schmidt, είχε γεννηθεί στο Βερολίνο το 1882 και όπως θα δούμε στην συνέχεια η εμπλοκή της με χώρο της κατασκοπείας ξεκίνησε όταν βρισκόταν στο απόγειο της «επιχειρηματικότητάς» της, το 1939, σε ηλικία 57 ετών.
Η Kitty προερχόταν από εργατική οικογένεια αλλά σε ηλικία 18 ετών συνειδητοποίησε ότι δεν άντεχε πια να ζει στην εργατική συνοικία του Βέντιγκ, που τότε ήταν μαθητευόμενη κομμώτρια. Έτσι ανακάλυψε τον εύκολο τρόπο, την πορνεία στα κοσμικά σαλόνια του Βερολίνου. Η Kitty είχε πλήρη συναίσθηση της πραγματικότητας και είχε συγκεκριμένο σχέδιο στο μυαλό της: Να αποκτήσει οικονομική ανεξαρτησία.
Πράγματι, περνώντας από τις κρεβατοκάμαρες πολλών κυρίων, απέκτησε γρήγορα οικονομική άνεση και ακόμη πιο γρήγορα πλούσιους θαυμαστές. Κάποια στιγμή κατάφερε να αποκτήσει ένα σύζυγο και μια κόρη, αλλά ούτε η οικογενειακή ζωή, ούτε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος άλλαξαν τις προτεραιότητες της. Ο Α’ ΠΠ υπήρξε για εκείνη περίοδος μεγάλου πλουτισμού, και επένδυσε τα χρήματα της αφ’ ενός στην δημιουργία δικής της «επιχείρησης» και αφ’ ετέρου σε έργα μεγάλων ζωγράφων.
Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει την Kitty ως την λαϊκιά και ακαλλιέργητη ιερόδουλη, με μικρό βαθμό ευφυΐας. Θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει ως ένα συνδυασμό καλλιεργημένου κωλ γκερλ και τελειομανούς γκέισας.
Το 1922 άνοιξε το πρώτο της «σαλόνι» στο Βερολίνο, στην λεωφόρο Μπούνταπετστράσσε 78, το όποιο είχε μεγάλη επιτυχία. Από την περίοδο αυτή η συλλογή πινάκων της αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο, όπως και οι λογαριασμοί της, τους οποίους μετέφερε για λόγους ασφαλείας σε τράπεζα του Λονδίνου.
Μετά από μια δεκαετία στην Μπούνταπεστστράσσε μετέφερε τις δραστηριότητες στην Κουρφύστενταμ, την μεγαλύτερη λεωφόρο του Βερολίνου. Την ίδια χρονιά, το 1932, το «προσωπικό» του SALON KITTY συζητιόταν σε όλους τους αριστοκρατικούς κύκλους του Βερολίνου και η φήμη της εξαπλώθηκε τόσο πολύ που άνοιξε και «υποκατάστημα» στη Βιέννη.
Την άνοιξη του 1933 η Kitty μετέφερε τις δραστηριότητες της στην περιοχή των πρεσβειών, για ευνόητους λόγους, στην λεωφόρο Γκίζεμπρεχτστράσσε στον αριθμό 11, στον τρίτο όροφο ενός πολυτελούς κτηρίου, ένα διαμέρισμα πεντακοσίων τετραγωνικών μέτρων.
Με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στη θέση του καγκελάριου τον Ιανουάριο του 1933, τα πράγματα άλλαξαν στο κρατικό μηχανισμό και οι έλεγχοι των επιχειρήσεων έγιναν ιδιαίτερα αυστηροί. Στην περίπτωση της Kitty δημιουργήθηκαν κάποιες μικροενοχλήσεις, όχι για το Salon Kitty αλλά για ενδείξεις λαθρεμπορίου συναλλάγματος. Πράγματι, η Kitty δεν τοποθετούσε μόνο τα δικά της χρήματα στο Λονδίνο, τα οποία εμπιστευόταν σε «συνεργάτιδες» της που τα μετέφεραν σε ειδικούς κορσέδες, αλλά και ορισμένων Εβραίων πελατών της.
Παρά το γεγονός ότι οι καλές γνωριμίες της την βοήθησαν να μην μπει στο μάτι του κυκλώνα, στις αρχές του 1939 τα πράγματα δυσκόλεψαν διότι άρχισαν να την παρακολουθούν στενά. Τότε όμως γνώρισε τυχαία τον Reinhard Tristan Eugen Heydrich (7 March 1904 – 4 June 1942) και το όλο ζήτημα πήρε μια νέα τροπή…
Ξενοδοχείο ΑΝΤΛΟΝ: Ιανουάριος 1939
Το ξενοδοχείο Άντλον ( Adlon) βρίσκεται στην Πλατεία των Παρισίων (Pariser Platz) στο νοτιοδυτικό άκρο της ιστορικής λεωφόρου Ούντερ ντεν Λίντεν (Unter den Linden) του Βερολίνου, απέναντι ακριβώς από την Πύλη του Βραδεμβούργου. Κάποιο κρύο βράδυ του τελευταίου δεκαήμερου του Ιανουαρίου του 1939 στο μπαρ του ξενοδοχείου βρίσκονται δύο πολύ ιδιαίτεροι πελάτες και χρέη μπάρμαν εκτελούσε ο Λουτ στέλεχος της Ες Ντε (SD: Sicherheitsdienst ελληνιστί Υπηρεσία Ασφαλείας), της γνωστής υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας και κατασκοπείας της Γερμανίας.
Η δουλειά του ήταν να συγκεντρώνει «χρήσιμες» πληροφορίες για την εθνική ασφάλεια από τους θαμώνες και να της διαβιβάζει στα κεντρικά της Ες Ντε. Για τις υπηρεσίες του αμειβόταν ιδιαίτερα καλά για τα δεδομένα της εποχής, αλλά όταν ο αρχηγός της Ες Ντε γινόταν πελάτης και έπινε θα προτιμούσε να μη βρίσκεται εκεί. Ο επικεφαλής της Ες Ντε δεν ήταν άλλος από τον Ράινχαρντ Χάυντριχ τον «άνθρωπο με καρδιά από σίδερο» όπως τον χαρακτήριζε ο ίδιος ο Χίτλερ και παρέα του ήταν ο ταγματάρχης των Ες Ες Άλφρεντ Χέλμουτ Νάουγιοκς (Alfred Helmut Naujocks).
Οι δύο άνδρες βρισκόταν σε κατάσταση ευφορίας έχοντας καταναλώσει αρκετά ποτά τζιν όταν στο μπαρ του ξενοδοχείου εμφανίσθηκαν δύο εντυπωσιακές κατάξανθες γερμανίδες. Ο Ράινχαρντ γνωστός λάτρης του ποδόγυρου δεν έχασε χρόνο και προσέγγισε άμεσα τις δύο κυρίες. Σημειώνεται, ότι η καριέρα του Ράινχαρντ Χάυντριχ στο ναυτικό είχε τελειώσει άδοξα εξαιτίας των περιπετειών του, με το ασθενές φύλο. Ειδικότερα, ως ανθυποπλοίαρχος το 1923 είχε τοποθετηθεί στο καταδρομικό «Μπερλίν» όπου εκεί γνώρισε τον Βίλχελμ φον Κανάρη.
Ο Χάυντριχ ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τον Κανάρη και τον επισκεπτόταν στο σπίτι του, όπου συμμετείχε σε μουσικές βεγγέρες με τη γυναίκα του οικοδεσπότη, Έρικα, να παίζει βιολί. Η ναυτική σταδιοδρομία του Χάυντριχ πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και έχαιρε της εκτίμησης των ανωτέρων του. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τη γυναίκα που στην συνέχεια παντρεύτηκε, μια ξανθιά καλλονή της οποίας ο αδερφός είχε καταταγεί στα Ες Ες, ενώ και η ίδια ήταν ενθουσιώδες μέλος του ναζιστικού κόμματος.
Σύντομα αρραβωνιάστηκαν και τότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την απομάκρυνση του Χάυντριχ από το ναυτικό. Μια κοπέλα με την οποία είχε συνάψει κρυφή ερωτική σχέση ένιωσε προσβεβλημένη από την αναγγελία αυτού του αρραβώνα και παραπονέθηκε στους ανωτέρους του.
Η συγκεκριμένη κοπέλα δεν ήταν κάποια τυχαία αλλά η κόρη του ναύαρχου Ρέεντερ, ο οποίος ήταν και στενός φίλος του Χάυντριχ. Η υπόθεση πήρε το δρόμο της ναυτικής δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα ο Χάυντριχ να αποταχθεί με συνοπτικές διαδικασίες από το Ναυτικό για προσβολή του Κώδικα Τιμής των αξιωματικών.
Ωστόσο ο Χάυντριχ παρ’ όλο που παντρεύτηκε και κοινωνικά προέβαλλε την εικόνα του τέλειου συζύγου, ποτέ δεν έπαψε να ασχολείται με τον ποδόγυρο. Έτσι λοιπόν και το βράδυ της Ιανουαρίου του 1939 πλησίασε τις δύο γερμανίδες, που ήταν ντυμένες με πολυτελή γούνινα παλτά. Ο δυο καλλονές ήσαν γυναίκες ελευθερίων ηθών της υψηλής κοινωνίας του Βερολίνου και τους άρεσε να διαλέγουν τους πελάτες τους ανάλογα με το παρουσιαστικό και το πορτοφόλι τους.
Ο Χάυντριχ μόλις τις είδε, άρχισε να εκθειάζει μεγαλόφωνα τις χάρες τους και στην συνέχεια κάθισε στο τραπέζι τους. Οι δύο γυναίκες ήταν η περιβόητη Kitty και η φίλη της Λουίζα. Κατά την διάρκεια της συζήτησης ο Χάυντριχ αποκάλυψε στην Kitty την ταυτότητά του, και την ρώτησε ένα θέλει να δουλέψει για τις μυστικές υπηρεσίες.
H Kitty σάστισε και τον κοιτούσε με τα μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς…
H συνέχεια στο Military History
