Η Βόρεια Κορέα διαθέτει ένα σχετικά μεγάλο στόλο αεροσκαφών που κυμαίνεται μεταξύ 900 και 1.300 μονάδων. Όλα αυτά τα ιπτάμενα μέσα, προέρχονται από την ΕΣΣΔ και τη Κίνα και θεωρούνται εξαιρετικά απαρχαιωμένα. Υπό προϋποθέσεις όμως, αυτός ο στόλος θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά επικίνδυνος.
Αυτό που φοβίζει τους Νοτιοκορεάτες και τους Αμερικανούς, είναι ο φανατισμός που διακατέχει τα πληρώματα των βορειοκορεατικών αεροσκαφών, που ενδέχεται να πλησιάζει αυτόν των Γιαπωνέζων πιλότων της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Ιάπωνες απέδειξαν πως το καλύτερο μέσο καθοδήγησης μιας βόμβας, είναι ένας πιλότος καμικάζι. Αυτό μπορούμε να πούμε πως ισχύει μέχρι σήμερα.
Πράγματι, ενώ αεροσκάφη όπως το J-5 και J-6, είναι πρακτικά άχρηστα σαν μαχητικά στο σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων, θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν ως επανδρωμένα βλήματα κρουζ, φορτωμένα με εκρηκτικά, για μια ένα one way ταξίδι. Ακόμη και αν τα περισσότερα αναχαιτίζονταν, το πιθανότερο είναι πως κάποια θα έφταναν τελικά στους στόχους τους.
Είναι γνωστό πως οι βορειοκορεατικές ένοπλες δυνάμεις, είναι φανατικά αφοσιωμένες στον “Υπέρτατο Ηγέτη.” Πρόκειται για ένα καθεστώς που μοιάζει με μίξη κομφουκιανής μοναρχίας και στοιχείων σταλινισμού, που δεν μοιάζει και τόσο πολύ με χώρα στα σοβιετικά πρότυπα. Η επιβίωση του καθεστώτως, σημαίνει και την επιβίωση των ΕΔ και για αυτό το λόγο είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα προβάλουν φανατική αντίσταση και προθυμία. Ακόμη και η “σαβούρα” που διαθέτει η βορειοκορεατική αεροπορία, θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική στα χέρια φανατικών.
Από τα ποιο απαρχαιωμένα αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Βόρειας Κορέας (KPAAF), είναι το Shenyang J-5, κινέζικο αντίγραφο του σοβιετικού MiG-17 (περίπου 106 μονάδες) και το Shenyang J-6, επίσης κινέζικο αντίγραφο του MiG-19 (97 μονάδες).
Όπως επισημαίνει το The National Interest, τόσο το J-5, όσο και το J-6, είναι απελπιστικά απαρχαιωμένα και θα αποτελούσαν “μαγνήτες” για τα βλήματα των Νοτιοκορεατών και των Αμερικάνων, σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν δεν συμφέρει οικονομικά η κατάρριψή τους.
Αν για παράδειγμα ένα βορειοκορεάτικο J-5, εισέβαλε στον εναέριο χώρο της Νότιας Κορέας, οι τελευταίοι θα ήταν υποχρεωμένοι να το καταρρίψουν. Όμως ακόμη και η εκτόξευση ενός βλήματος Patriot PAC-3, στοιχίζει 3 εκατομμύρια δολάρια και δεδομένου πως σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτοξεύονται 2 βλήματα ανά στόχο, το κόστος διπλασιάζεται. Τη στιγμή λοιπόν που η Βόρεια Κορέα θα χάσει ένα “μουσειακό” αεροσκάφος, ο αντίπαλος θα έχει δαπανήσει 6 εκατομμύρια δολάρια. Ακόμη και τα βλήματα αέρος-αέρος όπως ο AMRAAM, κοστίζουν ένα εκατομμύριο έκαστος, ειδικά τα νεότερα μοντέλα, όπως ο AIM-120D.
Σε περίπτωση πολέμου, Αμερικανοί και Νοτιοκορεάτες δεν θα έχουν τη πολυτέλεια να αγνοήσουν ακόμη και αυτούς τους στόχους, ειδικά αν απειλήσουν αστικά κέντρα και κρίσιμες στρατιωτικές υποδομές. Ουδείς θα μπορεί να γνωρίζει τι είδους βόμβες θα κουβαλά ένα τέτοιο αεροσκάφος, ενώ η χρήση χημικών και βιολογικών όπλων, θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά πιθανή, οπότε ακόμη και η κατάρριψή του, μπορεί ούτως ή άλλως να είναι προβληματική.
Όπως απέδειξαν οι Ιάπωνες κατά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η χρήση πιλότων καμικάζι είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματική και ένα καθεστώς σαν τη Βόρεια Κορέα, πιθανότατα δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει τα εναέρια μέσα της και τους πιλότους του για αυτό το σκοπό, ειδικά όταν αντιληφθεί πως δεν έχει τίποτα να χάσει.
Το πραγματικό μέγεθος (και οι διαθεσιμότητες) της πολεμικής αεροπορίας της Βόρειας Κορέας είναι άγνωστο, αλλά οι παρακάτω αριθμοί από τη Wkipedia, αντανακλούν τις καλύτερες δυνατές εκτιμήσεις.
