Για το θέμα προμήθειας τορπιλών HWT (Heavy Weight Torpedo) από το ΠΝ έχουμε ασχοληθεί τόσο από τις σελίδες της Π&Δ (386), όσο και με αναφορές μας εδώ
ΑΝΑΛΥΣΗ: Τορπίλες για το ΠΝ (Π&Δ τεύχος Ιουλίου 2018), Μέρος 3o
Αναφέραμε τότε ότι οι κύριες υποψηφιότητες ήταν η ιταλική Black Shark Advanced, η γερμανική SeaΗake Mod 4 αλλά και η γαλλική F21, χωρίς να αποκλείεται και η αμερικανική Mk48 ADCAP. Η F21 θεωρείτο τότε ως… πιθανή υποψηφιότητα, κυρίως λόγω της έλλειψης πληροφόρησης για το καθεστώς εξέλιξης του προγράμματος.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε ο γαλλικός όμιλος Naval Group καταθέτει επίσημη πρόταση στο ΠΝ για την F21, κάτι που αποτελεί σημαντική εξέλιξη στην προσπάθεια του Πολεμικού Ναυτικού να ξαναδρομολογήσει το πρόγραμμα απόκτησης τορπιλών HWT. Θα πρέπει να ειδωθεί επίσης και υπό το πρίσμα της ευρύτερης συνεργασίας που φαίνεται να επιδιώκει το Παρίσι στους ελληνικούς ναυτικούς εξοπλισμούς. Το ΠΝ επιδιώκει την απόκτηση τουλάχιστον 24 τορπιλών σε πρώτη φάση και 24 επιπλέον σε δεύτερη φάση, συν 2 εκπαιδευτικές, για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων κλάσης 214ΗΝ (και του εκσυγχρονισμένου ΩΚΕΑΝΟΣ). Φυσικά η ελληνική ανάγκη για τορπίλες HWT, μια αγορά που έχει πολύ συγκεκριμένους δυνητικούς πελάτες, έχει προσελκύσει όλους τους κατασκευαστές διεθνώς, θέμα για το οποίο θα επανέλθουμε.
Σχετικά με την F21, αν και πολλές φορές αναφέρεται ως έκδοση της Black Shark της ιταλικής WASS στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα διαφορετικό πρόγραμμα που επιδίωξε μόνη της η DCNS (Naval Group από το 2017) όταν κατέρρευσε η συμμαχία της (το 2008) με την Whitehead Alenia Sistemi Subacquei. Δέκα χρόνια αργότερα, με την F21 να προετοιμάζεται για παραδόσεις στο Marine Nationale στις αρχές του 2019, η γαλλική εταιρία θεωρεί ότι πρόκειται για ένα από τα προηγμένα όπλα της κατηγορίας θα εξοπλίσει τα SSBN και SSN του Γαλλικού Ναυτικού καθώς και (υπό ναυπήγηση) υποβρυχίων κλάση Scorpene του Ναυτικού της Βραζιλίας.
Στην F21 έχει κληροδοτηθεί η μακρά προϊστορία προγραμμάτων τορπιλών της DCNS/Naval Group, με την F21 να βασίζεται σε σύγχρονη μπαταρία AgO–Al (Silver oxide-aluminium) με πολύ υψηλή ενεργειακή πυκνότητα 1.040 Wh/kg, που της προσδίδει ταχύτητα που κυμαίνεται μεταξύ 25 (σε διαμόρφωση έρευνας) και 50+ κόμβους, με μέγιστη εμβέλεια να υπερβαίνει τα 50 km. Έχει αυτονομία μεγαλύτερη της μίας ώρας, μπορεί να βληθεί σε βάθη έως και άνω των 500 m και εμφανίζεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στο «δύσκολο» παράκτιο περιβάλλον, στην αντιμετώπιση ακουστικών αντιμέτρων ACCM και έχει δυνατότητα εμπλοκής wake homing.
Η Naval Group περιγράφει ως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της F21 την ενσωμάτωση «ολοκληρωμένου συστήματος σόναρ» (integrated «sonar suite», σε αντιδιαστολή των παλιότερων «απλών» αισθητήρων σόναρ) παράλληλα με σύστημα αποστολής πάνω στο όπλο, που κάνει και την ουσιαστική διαφορά συγκριτικά με τις τορπίλες παλαιότερων γενιών αλλά και κάποιες προτάσεις νεώτερης γενιάς. Ένα δεύτερο πλεονέκτημα της F21, σύμφωνα πάντα με τη Naval Group, είναι η ευκολία ενσωμάτωσης της τορπίλης στο οπλοσύστημα του υποβρυχίου. Η πιστοποίηση νέων όπλων, περιλαμβανομένων των τορπιλών στο CMS, είναι μια διαδικασία που δεν ήταν καθόλου εύκολη, ενώ έχει και υψηλό κόστος. Η απάντηση της Naval Group είναι το σύστημα ελέγχου πυρός (FCS, Fire Control System) MIGAL που έχει ρόλο διεπαφής (interface) και του CMS του Y/B. Παρέχει τις ρυθμίσεις πριν τη βολή, τον έλεγχο και τις οδηγίες κατεύθυνσης μέσω οπτικής ίνας και υπάρχει δυνατότητα καθοδήγησης έως και τεσσάρων τορπιλών ταυτόχρονα σε τέσσερις διαφορετικούς στόχους. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία το MIGAL μπορεί να εγκατασταθεί σε οποιοδήποτε πλοίο επιφανείας ή Υ/Β και να εξυπηρετήσει τη βολή οποιουδήποτε τύπου τορπίλης HWT.
Περισσότερα για την F21 μπορείτε να διαβάσετε στο επόμενο τεύχος της Π&Δ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ στην οποία ανοίγουμε τον «Φάκελο Belh@rra» και το γαλλικό φλερτ με το ΠΝ.
