Τον Αύγουστο του 1942 κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Διέππη, η επιχειρησιακή δράση των Typhoon γινόταν για πρώτη φορά ευρύτερα γνωστή με αφορμή ένα περιστατικό εμπλοκής αεροσκαφών του τύπου με ένα σχηματισμό Fw 190 νότια του Le Treport. Νικητές από την πρώτη σοβαρή αναμέτρηση των δύο αεροσκαφών, αναδείχθηκαν οι βρετανοί χειριστές καθώς τρία Fw 190 καταρρίφθηκαν χωρίς να πληγεί κανένα βρετανικό αεροσκάφος από γερμανικά πυρά.
Από το Hawker Typhoon στο Τempest: Ο διώκτης του Focke-Wulf Fw 190 (Α’ Μέρος)
Το παράδοξο είναι ότι δύο από τα Typhoon που έλαβαν μέρος στην αερομαχία εκείνη δεν επέστρεψαν λόγω του ότι κατέπεσαν από δομική αστοχία του ουραίου πτερώματος!! Οι χειριστές τους έχοντας τον ήλιο πίσω τους, προκειμένου να βρεθούν σε απόσταση βολής πίσω από τα γερμανικά αεροσκάφη βύθισαν βάζοντας πλήρη στοιχεία κινητήρων. Κατά τη διάρκεια της βύθισης η ταχύτητα υπερέβη το όριο των 400 μ.α.ω. με αποτέλεσμα να αποκολληθεί το ουραίο τμήμα λόγω πτερυγισμών (High Speed Flutter) που αναπτύχθηκαν στις οριζόντιες πτερυγικές του επιφάνειες.
Παρά την άσχημη φήμη που περιέβαλε το Typhoon μετά το περιστατικό αυτό και τις αντιδράσεις των χειριστών, το επιτελείο της RAF βλέποντας ότι μπορούσε πλέον να αντιμετωπίσει άμεσα το Fw-190, διατάσσει την εντατικότερη χρήση των αεροσκαφών του τύπου σε αποστολές. Παράλληλα άρχισε ένας αγώνας δρόμου για τους τεχνικούς της Hawker, της Napier αλλά και της RAF, που τελικά κατάφεραν να εξαλείψουν το πρόβλημα των υπερθερμάνσεων του κινητήρα (μέσω καλύτερης τροφοδοσίας του με αέρα) και να επιλύσουν μερικώς το πρόβλημα στο ουραίο τμήμα, ισχυροποιώντας το δομικά.
Tον Nοέμβριο 1942, η 609 Mοίρα υπό τον αντισμήναρχο Roland Beamont μετακινήθηκε στο Manston για να αντιμετωπίσει τα Fw 190 που κυριολεκτικά είχαν αποδεκατίσει τα Spitfire. Και εκεί τα αποτελέσματα που επέφεραν τα Τyphoon ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Tα δύο πρώτα βομβαρδιστικά Me 210 που καταστράφηκαν πάνω από τη M. Bρετανία καταρρίφθηκαν από Typhoon και στην τελευταία επιδρομή που επιχείρησε η Λουφτβάφε με το φως το ημέρας πάνω από το Λονδίνο στις 20 Ιανουαρίου του 1943, τα Typhoon κατέρριψαν πέντε Fw 190.
Στις 17 Nοεμβρίου 1942 ο αντισμήναρχος Beaumont χρησιμοποίησε το Typhoon για πρώτη φορά σε νυκτερινή αποστολή πάνω από τη Γαλλία με σκοπό την προσβολή επίγειων στόχων. Τα αποτελέσματα της πρώτης αυτής νυχτερινής αποστολής του τύπου, ενθουσίασαν τους βρετανούς επιτελείς με αποτέλεσμα έκτοτε το αεροσκάφος να χρησιμοποιείται κυρίως σε επιθετικές επιχειρήσεις καταστροφής αεροδρομίων, πλοίων και τρένων. Για το νέο του ρόλο το Typhoon οπλίζεται αρχικά με δύο βόμβες των 250 ή 500 λιβρών σε πτερυγικούς φορείς και λίγο αργότερα δύο των 1000 λιβρών.
Η προσθήκη που επέτρεψε όμως στο Typhoon να αναδείξει τον πραγματικό του «εαυτό», ήταν η εγκατάσταση τεσσάρων ρουκετών ανά ημιπτέρυγα σε ράγες εκτόξευσης. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων της απόβασης στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944 υπήρχαν ενταγμένες στη δύναμη της RAF, 26 συνολικά ετοιμοπόλεμες μοίρες Τyphoon IB που εκτελούσαν αποστολές εγγύς υποστήριξης.
Για το Typhoon IB, που χαϊδευτικά λεγόταν “Tiffy”, η εποχή εκείνη έφερε τη μεγάλη αναγνώριση που του άρμοζε… Πραγματοποιώντας εκατοντάδες εξόδους, τα αεροσκάφη του τύπου σφυροκόπησαν τις γερμανικές δυνάμεις που προσπαθούσαν να ενισχύσουν τις αμυντικές γραμμές στις παραλίες της βόρειας Γαλλίας.
Η κορυφαία όμως στιγμή για το Typhoon και τους χειριστές του ήρθε στις αρχές Αυγούστου του 1944 όταν ένα αεροσκάφος του τύπου κατά την διάρκεια αναγνωριστικής πτήσης, εντόπισε την 7η Γερμανική Στρατιά. Σε μικρό χρονικό διάστημα μια μεγάλη αεροπορική δύναμη αποτελούμενη από Typhoon, κατέφθασε από τη Νορμανδία και αφού πραγματοποίησε περισσότερες από 1000 εξόδους, εξουδετέρωσε μια συγκέντρωση τεθωρακισμένων στο Avranches, καταστρέφοντας περίπου 137 γερμανικά άρματα και αρκετά οχήματα υποστήριξης.
Γενικά το Typhoon χρησιμοποιήθηκε σε αποστολές προσβολής επίγειων στόχων, εγγύς υποστήριξης και συνοδείας βομβαρδιστικών σε κάθε σχεδόν σημείο του Ευρωπαϊκού θεάτρου επιχειρήσεων.
Η εξέλιξη του TYPHOON
Από την εποχή που πέταξε το πρωτότυπο, έως αυτή που τα αεροσκάφη παραγωγής συμπλήρωναν τρία σχεδόν χρόνια υπηρεσίας στις τάξεις της RAF, αν και δεν παρουσιάστηκαν πολλές εκδόσεις, οι βασικές ήταν το Μk.IA και Μk.ΙΒ, χρειάστηκε να επιλυθούν πολλά προβλήματα που είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλεια πολύτιμου έμψυχου υλικού. Η επίλυση των προβλημάτων ήρθε με μία σειρά τροποποιήσεων που υπαγορεύθηκαν από την επιχειρησιακή χρήση του αεροσκάφους και κυρίως αφορούσαν τον επανασχεδιασμό του κατακόρυφου ουραίου σταθερού και των καλυμμάτων των κύριων σκελών του συστήματος προσγείωσης και την υιοθέτηση πανοραμικής καλύπτρας σχήματος «σταγόνας», που για πρώτη φορά έβλεπε χρήση σε μαχητικό αεροσκάφος.
Μια άλλη βελτίωση που έγινε για την αύξηση της μαχητικής ικανότητας του αεροσκάφους, ήταν η τοποθέτηση των βομβών και ρουκετών σε πτερυγικούς φορείς με αποτέλεσμα το βάρος του αεροσκάφους από 11.300 λίβρες χωρίς φορτίο, με την προσθήκη των δύο βόμβων των 500 λιβρών να αυξηθεί στις 12.400 λίβρες και με τις βόμβες των 1000 λιβρών, ή με τις οκτώ ρουκέτες, ακόμη περισσότερο. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της αύξησης του βάρους, αντικαταστάθηκε η τρίφυλλη έλικα με την οποία ήταν εφοδιασμένα τα αεροσκάφη της έκδοσης Mk.IA, με μια νέα τετράφυλλη. Με την νέα έλικα και τις άλλες τροποποιήσεις που προαναφέραμε, το αεροσκάφος μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 398 μ.α.ω. στα 8.500 πόδια και 417 μ.α.ω. στα 20.500 πόδια. Ο χρόνος ανόδου στα 20.000 πόδια ανερχόταν σε 7,6 λεπτά. Γενικά όλες οι εκδόσεις του Typhoon ήταν απλώς η ουσιαστικά οι βελτιώσεις της καλύπτρας και του κινητήρα που στην τελική του μορφή απέδιδε 2.260 ίππους.
Η αναγνωριστική έκδοση Typhoon FR.IB αναπτύχθηκε στις αρχές του 1945, με την εγκατάσταση τριών φωτομηχανών F.24 στη θέση των πυροβόλων.
Η έκδοση του αεροσκάφους για τη διεξαγωγή αποστολών νυχτερινής δίωξης, προέκυψε από την μετατροπή του Μk.AI με την εγκατάσταση ηλεκτρονικού εξοπλισμού στο θάλαμο διακυβέρνησης και ραντάρ αέρος-αέρος. Μια άλλη έκδοση που αναπτύχθηκε για λογαριασμό του Βρετανικού Ναυτικού (Royal Navy) έφερε τους αεραγωγούς του ψυγείου λαδιού στα χείλη προσβολής της πτέρυγας (leading-edge radiators) και κατόπιν εξελίχθηκε παίρνοντας τη μορφή του Hawker Sea Fury.
Μια ειδική έκδοση του Typhoon κατέχει και τον τίτλο του πρώτου εκειδικευμένου αεροσκάφους καταστολής αεράμυνας (αντι-ραντάρ). Επρόκειτο για τροποποιημένο Mk.ΙB εφοδιασμένο με δέκτες ρυθμισμένους για τη λήψη ενός συγκεκριμένου φάσματος συχνοτήτων εκπομπής ραντάρ του αντιπάλου. Όταν ο δέκτης λάμβανε ακτινοβολία προερχόμενη από γερμανικά ραντάρ, ένα όργανο στον πίνακα οργάνων του αεροσκάφους εφοδιασμένο με μία βελόνα (σαν το ADF), έδειχνε στο χειριστή τη διόπτευση του στόχου (η βελόνα έστρεφε προς την κατεύθυνση που αυτός βρισκόταν). Όταν ο στόχος εντοπιζόταν, τα αεροσκάφη της συγκεκριμένης έκδοσης που ήταν εφοδιασμένα με ειδικές καπνογόνες ρουκέτες (λόγω του πυκνού καπνού που άφηναν, το κωδικό όνομα τους ήταν “Abdulla”, δανεισμένο από γνωστή μάρκα τσιγάρων της εποχής!) κατάδειξης, τον προσέβαλαν καταγράφοντας παράλληλα και τη θέση του προκειμένου να ενημερωθούν και άλλοι σχηματισμοί που θα έσπευδαν για την ολοκληρωτική καταστροφή του.
Τεχνικά Χαρακτηριστικά Hawker Typhoon Mk. IB
Τύπος: Μονοθέσιο Καταδιωκτικό
Χώρα Προέλευσης: Μεγάλη Βρετανία
Μήκος: 9,73 μέτρα
Εκπέτασμα πτερύγων: 12,67 μέτρα
Βάρος: 5.171 κιλά
Κινητήρας: Napier Sabre IIA ισχύος 2.180 ίππων
Μέγιστη ταχύτητα: 652 χλμ/ώρα
Επιχειρησιακή οροφή: 10.363 μέτρα
Ακτίνα δράσης: 1.610 χλμ
Πλήρωμα: 1 (χειριστής)
Οπλισμός: 4 πυροβόλα των 20 χλστων,
2 βόμβες των 1.000 λιβρών
ή 2 βόμβες των 500 λιβρών
ή 8 ρουκέτες σε φορείς.
Συνεχίζεται…
