Πρωτοστάτης στον αγώνα της ανεξαρτησίας, η Μάνη, αποτελούσε ήδη από την αρχή της οθωμανικής κατάκτησης ιδιαίτερο τμήμα της Πελοποννήσου, καθώς τα απόκρημνα βουνά και η δυσπρόσιτη τοποθεσία, την καθιστούσαν ένα μικρό κράτος εν κράτει. Οι Τούρκοι, είτε από απροθυμία να την καθυποτάξουν είτε επειδή αποφάσισαν πως δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μια φτωχή περιοχή πάνω στα βουνά, άφησαν την Μάνη ήσυχη και σε συνδυασμό με το αδάμαστο πνεύμα των κατοίκων της, έφτασαν να τους αναγνωρίζουν ως εν δυνάμει αυτόνομους.
Οι Μανιάτες ήταν από τους πρώτους που σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης του 1821 στη νότια Ελλάδα. O περήφανος χαρακτήρας τους όμως, τους ώθησε να εμπλακούν στις διχόνοιες, που εκκίνησαν με προστριβές μεταξύ των οπλαρχηγών και κατέληξαν στους εμφυλίους πολέμους το διάστημα 1824-1825.
Στην αναταραχή αυτή, οι Οθωμανοί κάλεσαν το αυτόνομο χεδιβάτο της Αιγύπτου να καταστείλει την ελληνική επανάσταση. Με τη βοήθεια του, που διέθετε στρατό εκπαιδευμένο από Ευρωπαίους, η Ελληνική επανάσταση θα έσβηνε και οι Αιγύπτιοι θα κρατούσαν την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Έτσι, με τους Έλληνες χωρισμένους, τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή, τον γιό του Πάνο νεκρο και τον Νικηταρά να έχει διαφύγει για να μην βρει ανάλογη τύχη, ο Ιμπραήμ πασάς, θετός γιός του χεδίβη, αποβιβάστηκε με τον αιγυπτιακό στρατό στην Μεθώνη.
Η συνέχεια στο Military History
