To SIAI-Marchetti S.M.86 που συμμετείχε και στο βομβαρδισμό των Ιωαννίνων

Μαζί με το SM.85 κατά τη δεκαετία του 1930, οι μηχανικοί της SIAI είχαν ξεκινήσει να σχεδιάζουν μια νέα έκδοση του ιδίου αεροσκάφους, το οποίο θα είχε τη δυνατότητα τοποθέτησης υδρόψυκτων κινητήρων. Αυτό έμελλε να είναι το SM.86. Το γενικό σχέδιο βασίστηκε στην προηγούμενη έκδοση (του SM.85), όμως η εταιρεία προχώρησε σε έναν ριζικό εκσυγχρονισμό του. Μια σειρά τροποποιήσεων έλαβαν χώρα στις πτέρυγες και τα πηδάλια διεύθυνσης, την ουρά, την άτρακτο και τέλος το πιλοτήριο.

SIAI-Marchetti S.M.85: Το πρώτο βομβαρδιστικό καθέτου εφορμήσεως της Regia Aeronautica

Το 1938, η Regia Aeronautica παρήγγειλε δύο πρωτότυπα για αξιολόγηση, αλλά ζήτησε, αντί για τους Piaggio P.VII C.35 του S.M.85, την εγκατάσταση των δωδεκακύλινδρων κινητήρων Walter “Sagitta” I.C.S.R., οι οποίοι παρείχαν ισχύ περίπου 600 ίππων έκαστος και μπορούσαν να προσθέσουν στο αεροσκάφος καλά χαρακτηριστικά ως προς τη σχέση βάρους/ώθησης.

Ένα πρωτότυπο του SM.86 με αριθμό καταχώρησης MM.397 (το οποίο προοριζόταν και αυτό ως βομβαρδιστικό καθέτων εφορμήσεων) κατασκευάστηκε το 1940 και πέταξε για πρώτη φορά τον Απρίλιο στο Vergiate του Βαρέζε, στη βορειοδυτική Λομβαρδία. Οι δοκιμές διήρκεσαν αρκετούς μήνες. Συνεχίστηκαν στο ερευνητικό κέντρο της Guidonia στη Ρώμη και ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του ιδίου έτους.

Ακολούθησε ένα δεύτερο πρωτότυπο σε σύντομο χρονικό διάστημα (αριθμός καταχώρησης ММ.398), αλλά αυτό έφερε τους Isotta Fraschini “Gamma” με ανάστροφη διάταξη V12 και ισχύ 515 ίππων. Οι κινητήρες αποτέλεσαν και η κυριότερη διαφορά του από το πρηγούμενο. Κατά τις φάσεις των δοκιμών, που ξεκίνησαν στις 7 Αυγούστου του 1941, επιβεβαίωθηκαν εν γένει τα συμπεράσματα που είχαν εξαχθεί από τις πτήσεις του πρώτου πρωτοτύπου.

Και οι δύο εκδόσεις του αεροπλάνου αξιολογήθηκαν πρακτικώς ίσες ως προς τις επιδόσεις, με μόνη διαφορά την ελαφρώς μεγαλύτερη ταχύτητα του δευτέρου λόγω των νέων κινητήρων. Όμως υστερούσε ως προς το φορτίο βομβών που μπορούσε να μεταφέρει και την αυτονομία που ήταν αρκετά χαμηλότερη. Συν τοις άλλοις, δεν έφερε καθόλου οπλισμό.

Η απόφαση όμως να ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του SM.86 δεν ελήφθη ευκόλως, καθότι τα ήδη δοκιμασμένα SM.85 είχαν παρουσιάσει σημαντικά προβλήματα που γέννησαν έτσι αμφιβολίες και δισταγμούς. Τελικώς, το Φθινόπωρο του 1940 έγινε μια παραγγελία για 97 συνολικά αεροσκάφη και αποφασίστηκε να σταλεί το πρώτο για δοκιμές σε αντιπαραβολή με το επιτυχημένο Junkers Ju.87B σε κανονικές συνθήκες μάχης.

Έτσι, πραγματοποίησε στις 15 Σεπτεμβρίου την πρώτη του αποστολή για το βάπτισμα του πυρός, συμμετέχοντας σε κάποια προγραμματισμένη επιδρομή εναντίον του αεροδρομίου Hal-Far (ήταν το πρώτο της RAF που φτιάχτηκε στη Μάλτα και άνοιξε την 1^η Απριλίου του 1929). Ο ακριβής αριθμός των πτήσεων του SM.86 παραμένει άγνωστος, αλλά μέσα σε ένα μήνα συνεχούς χρήσεως δεν παρουσίασε ουσιώδη ή έστω δυσεπίλυτα προβλήματα.

Αυτή η επιτυχής έκβαση οδήγησε την αεροπορική διοίκηση να αποφασίσει τη συμμετοχή και υπηρεσία του κατά την έναρξη της ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940. Το αεροσκάφος μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο του Λέτσε και ξεκίνησε επιχειρήσεις στις 4 Νοεμβρίου, βομβαρδίζοντας τα ελληνικά στρατεύματα κοντά στα Ιωάννινα.

Η όλη δράση του SM.86 στη μάχη θα πρέπει να θεωρείται σαφώς πιο επιτυχής εν συγκρίσει με αυτήν του απογοητευτικού SM.85. Όμως η Regia Aeronautica, όντας απογοητευμένη με τον προκάτοχό του, έκρινε καλύτερο να αποφύγει το μεγάλο ρίσκο και να αρκεστεί στο αξιόπιστο Ju.87B-1 (που ετέθη σε λειτουργία το 1938), γι’αυτό και προχώρησε σε απευθείας παραγγελία 100 μονάδων από τη Γερμανία, ενώ ακύρωσε την άλλη του ιταλικού βομβαρδιστικού. Τα πρωτότυπα έμειναν για κάποιο διάστημα αποθηκευμένα στα υπόστεγα των αεροδρομίων. Στις 17 Αυγούστου του 1941, αποφασίστηκε η διάλυσή τους για επαναχρησιμοποίηση των μεταλλικών τους εξαρτημάτων.