Η Γερμανία θέλει τώρα ελικοπτεροφόρο. Αύριο τί;

Το γερμανικό Ναυτικό θα έπρεπε να αποκτήσει ένα ελικοπτεροφόρο, δηλώνει στην ευρείας κυκλοφορίας λαϊκή εφημερίδα Bild am Sonntag ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Σόντερ, συνδέοντας την απαίτηση των ΗΠΑ για αύξηση των αμυντικών δαπανών της Γερμανίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ με την προμήθεια στρατιωτικού υλικού.
Η κυβέρνηση οφείλει να επενδύσει περισσότερα για να επιτευχθεί ο στόχος του 2% του ΑΕΠ όσον αφορά τις δαπάνες για την άμυνα, λέει ο Γερμανός πολιτικός. Τα επιπλέον δισεκατομμύρια που θα διατεθούν θα επιτρέψουν την αγορά πυρομαχικών, ανταλλακτικών και μεταξύ άλλων ενός ελικοπτεροφόρου, επισημαίνει.
Το Ναυτικό χρειάζεται περισσότερα πλοία για την προστασία των γερμανικών θαλασσίων οδών και ένα ελικοπτεροφόρο θα έπρεπε να αποτελεί μέρος του, υποστηρίζει, διευκρινίζοντας ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στα νερά της Αρκτικής που λόγω κλιματικής αλλαγής καθίστανται όλο και πιο προσβάσιμα στην ναυσιπλοΐα. Επίσης θα μπορούσε να συνεισφέρει σε επιχειρήσεις ακόμη και στην Νότια Σινική Θάλασσα, προσθέτει.

Ο Βαυαρός πρωθυπουργός και κυβερνητικός εταίρος της Άνγκελα Μέρκελ δεν προσδιόρισε τί είδους πλοίο θα έπρεπε το αναζητήσει το Ναυτικό –το οποίο δεν διαθέτει πείρα τέτοιων πλοίων. Το γερμανικό Ναυτικό επιχειρεί σήμερα με έναν στόλο 22 ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων Sea Lynx Mk.88A και Sea King Mk.41 σε ρόλο Έρευνας και Διάσωσης (SAR) αλλά αμφότερα πρόκειται να αντικατασταθούν από τροποποιημένες εκδόσεις του ΝΗ90 Sea Lion.
Στην Ευρώπη η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία ναυπηγούν πλοία αποβατικών επιχειρήσεων κατάλληλα για ελικόπτερα. Σήμερα βρίσκονται σε υπηρεσία δύο ιταλικά, τα San Giorgio (L9892) και San Marco (L9893), τρία γαλλικά ελικοπτεροφόρα κλάσης Mistral (Mistral, Tonnerre, Dixmude) και τo ισπανικό Juan Carlos I (L-61) εφοδιασμένο με ράμπα για επιχειρήσεις αεροσκαφών STOVL. Η Αυστραλία διαθέτει τα βασισμένα στην ισπανική σχεδίαση HMAS Canberra (L02) και HMAS Adelaide (L01) ενώ το τουρκικό Anadolu αποτελεί επίσης (εκτενή) τροποποίηση της κλάσης Juan Carlos.
Ίσως η γερμανική απροθυμία να πληρώσει παραπάνω ώστε οι αμυντικές της δαπάνες να φθάσουν στο 2% του ΑΕΠ, όπως άλλωστε ορίζει το καταστατικό του ΝΑΤΟ, μπορεί να καμφθεί με το… ανάλογο δέλεαρ βεβαίως. Ενδεχόμενη απόκτηση ελικοπτεροφόρου δεν αναβαθμίζει μόνο το γερμανικό Ναυτικό αλλά αυξάνει σημαντικά την πολιτική και γεωστρατηγική ισχύ του Βερολίνου.

Προς το παρόν δεν είναι παρά δηλώσεις ενός πολιτικού σε μια ευρείας κυκλοφορίας, μην το ξεχνάμε, εφημερίδα. Όμως οι πολιτικοί ποτέ δεν λένε κάτι δημοσίως εάν δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Και οι Βαυαροί συντηρητικοί Χριστιανοκοινωνιστές του CSU αποτελούν έναν από τους πυλώνες που στηρίζουν την νυν κυβέρνηση συνασπισμού. Να υποθέσουμε ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά;
Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία δεν κρύβει τις φιλοδοξίες της για έναν διευρυμένο διεθνή ρόλο, είτε με τον μανδύα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εφόσον οι συγκυρίες το ευνοούν, χωρίς αυτόν. Οι πιέσεις του Προέδρου Τραμπ για μεγαλύτερη οικονομική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δίνουν στο Βερολίνο μια καλή δικαιολογία να το πράξει, προωθώντας παράλληλα την δική του ατζέντα.
Πώς αλλιώς εξηγείται ότι εκεί που δεν υπήρχαν λεφτά για το ΝΑΤΟ ένα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο κάνει λόγο για την ανάγκη απόκτησης ελικοπτεροφόρου το οποίο θα λαμβάνει μέρος σε επιχειρήσεις στην… Νότια Σινική Θάλασσα; Και γιατί η Γερμανία να ενοχλήσει την Κίνα, σημαντικό εμπορικό της εταίρο, πλέοντας εκεί μαζί με τους Αμερικανούς όταν μόλις πρόσφατα είχε αρνηθεί αίτημα των ΗΠΑ για συμμετοχή σε πολυεθνική αποστολή;

Σίγουρα η Μόσχα θα διαβάζει πολύ προσεκτικά τα περί ανάγκης προστασίας των γερμανικών θαλασσίων οδών στην Αρκτική –περιοχή που το Κρεμλίνο έχει καταστήσει σαφές ότι είναι η «πίσω αυλή» της Ρωσίας. Και για να το κάνει ακόμη πιο σαφές εξοπλίζει τις δυνάμεις της στην Αρκτική με σύγχρονα όπλα και δη βλήματα κατά στόχων επιφανείας K-300P «Μπαστιόν» (κωδικός NATO, SS-C-5 Stooge) και 3K60 BAL (κωδικός ΝΑΤΟ, SS-C-6 Sennight) ενώ η δραστηριότητα του ρωσικού Ναυτικού χαρακτηρίζεται από το ΝΑΤΟ «αυξημένη».
Οι φιλοδοξίες έχουν πιθανότητες να γίνουν κάποτε πραγματικότητα εάν εδράζονται σε εφικτά δεδομένα. Για να υποστηρίξει ένα τόσο μεγάλο βήμα, η Bundeswehr θα πρέπει να ξεπεράσει πρώτα τα υπάρχοντα προβλήματα επάνδρωσης, υποστήριξης και διαθεσιμότητας μέσων που φιγουράρουν συχνά στα γερμανικά ΜΜΕ.

Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι το Nαυτικό δεν μπορούσε καλά-καλά να βρει ελικόπτερα για να πετάξουν οι χειριστές του. Το αποτέλεσμα ήταν οι νέοι ιπτάμενοι να περνούν χρόνο στον εξομοιωτή παρά στον αέρα, φθάνοντας μάλιστα το μέγιστο όριο των επιτρεπομένων ωρών έναντι των ωρών πτήσης που προβλέπουν οι κανονισμοί: 70% ώρες simulator, 30% εκπαίδευση αέρος.
Η οξεία έλλειψη πληρωμάτων ελικοπτέρων περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Όπως παραδέχονται έμπειροι εκπαιδευτές στην βάση του γερμανικού Ναυτικού στο Nordholz, όλο και λιγότεροι νέοι και νέες επιλέγουν να καταταγούν στις γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις για μια καριέρα πιλότου στο Bundesmarine.
Εκτός εάν ξαφνικά «βρεθούν λεφτά» και όλα τα προβλήματα λυθούν ως δια μαγείας –με bonus ένα στρατηγικό asset όπως ένα ελικοπτεροφόρο. Τότε οι πιο δύσπιστοι ίσως σκεφτούν ότι η απαράδεκτη επιχειρησιακή εικόνα που παρουσιάζουν εδώ και καιρό οι γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν ένα άψογο σχέδιο εξαπάτησης των «εχθρών της Γερμανίας» που παρόμοιό του είχαμε να δούμε από τον επανεξοπλισμό της Reichswehr.
Αλέξανδρος Θεολόγου