Το Vought V-601 ήταν μια μάλλον extreme πρόταση για την “αμερικανοποίηση” του σοβιετικού μαχητικού MiG-21, με σκοπό την αξιοποίηση του ως αεροσκάφος aggressor για το Αμερικανικό Ναυτικό (δηλαδή ως αεροσκάφος που θα παριστά τον “εχθρό”, για εκπαίδευση των πιλότων).
Η πρόταση που υποβλήθηκε το 1983, προέβλεπε την παράδοση 24 αεροσκαφών, τα οποία θα προέρχονταν από το Πακιστάν, κυρίως Chengdu F-7, δηλαδή μια κινεζική έκδοση του MiG-21. Αυτά θα μεταφέρονταν στην Vought για τροποποίηση και ανακατασκευή.
Συγκεκριμένα, θα γινόταν προσθήκη πολλών νέων συστημάτων αμερικανικής τεχνολογίας, ανάμεσα τους τα UHF, IFF, VHT, TACAN, ILS, το σύστημα εσωτερικής επικοινωνίας, το σύστημα προειδοποίησης πυρκαγιάς στον κινητήρα και πολλά ακόμη. Επιπλέον, προβλεπόταν καλωδίωση για την εγκατάσταση του ατρακτιδίου TACTS, απαραίτητου για τις ασκήσεις Top Gun.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1984, η πρόταση της εταιρείας “μεγάλωσε” για να συμπεριλάβει ακόμη περισσότερες βελτιώσεις. Προστέθηκε προηγμένο ραντάρ με δυνατότητα ανίχνευσης στόχων σε χαμηλό ύψος (look-down capability), σύστημα αδρανειακής πλοήγησης (INS), δεύτερο VHF, νέο σύστημα ελέγχου επικοινωνιών, βελτιωμένο TACAN, καταγραφέας συντριβής, καταγραφέας φορτίου, διανομέας θερμοβολίδων και chaffs, σύστημα επιβράδυνσης με άγκιστρο για προσνήωση σε αεροπλανοφόρα (θα ήταν το πρώτο MiG-21 που θα έκανε προσνήωση), και προβλέψεις για σύστημα προειδοποίησης απειλών ραντάρ (RHAW).
Σε μεταγενέστερες αλλαγές, κάποια από τα συστήματα που πρότεινε η Vought, αφαιρέθηκαν ή αντικαταστάθηκαν, κυρίως για μείωση του κόστους. Συγκεκριμένα, αφαιρέθηκε το δεύτερο VHF και το σύστημα ILS, ενώ διατηρήθηκε το αρχικό σύστημα εκτινασσόμενου καθίσματος. Αυτές αντανακλούσαν την έσχατη προσπάθεια της εταιρείας να εξισορροπηθούν οι ανάγκες για αποδοτικότητα και λογικό κόστος, ενώ παράλληλα να διατηρείται η αποτελεσματικότητα του αεροσκάφους σε ρόλους εκπαίδευσης και προσομοίωσης μάχης.
Η ιδέα για το V-601, ως μια μετατροπή του MiG-21 για την εκπαίδευση των πιλότων του Αμερικανικού Ναυτικού δεν ήταν παράλογη. Η εμπειρία των πιλότων σε εικονικές αερομαχίες με αεροσκάφη που θα συναντούσαν σε πραγματική σύγκρουση θα ήταν σημαντική. Ωστόσο, η πρόταση της Vought δεν εγκρίθηκε ποτέ, με τους λόγους της απόρριψης να είναι τόσο τεχνικοί όσο και πολιτικοί.
Πάντως αν προχωρούσε η ιδέα, τότε η εταιρεία είχε και άλλα σχέδια “αμερικανοποίησης” σοβιετικών και ρωσικών μαχητικών. Έτσι μελετούσε το MiG-23 αλλά και το MiG-29, χωρίς βέβαια να αναφέρει που θα έβρισκε τα αεροσκάφη για να τα τροποποιήσει!
