Τη περασμένη εβδομάδα, οι Κούρδοι κατέστρεψαν ένα άρμα μάχης Leopard 2A4 του Τουρκικού Στρατού, χρησιμοποιώντας αντιαρματικό βλήμα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ άλλα 10 έχουν χαθεί σε επιχειρήσεις γύρω από την Αλ Μπάμπ (επιβεβαιωμένες 8 απώλειες Leo 2A4). Οι απώλειες αυτές δεν έχουν προβληματίσει μόνο τους Τούρκους, αλλά και διεθνείς αναλυτές που επιχειρούν να εξηγήσουν πως είναι δυνατόν ένα τόσο προηγμένο άρμα, να καταστρέφεται τόσο εύκολα.
Μια πρώτη εξήγηση μπορεί να είναι η ελλιπής προστασία του τμήματος που φυλάσσονται τα πυρομαχικά του άρματος. Σύμφωνα με τo Sputnik που επικαλείται ανώνυμες στρατιωτικές πηγές, τα πυρομαχικά είναι τοποθετημένα στο μπροστινό αριστερό τμήμα του άρματος, όπου η θωράκιση είναι ελλιπής.
Οι Κούρδοι ισχυρίζονται πως κατέστρεψαν το Leopard 2A4 του Τουρκικού Στρατού, χρησιμοποιώντας αντιαρματικό βλήμα Fagot κατασκευής της δεκαετίας του ’70.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Leopard 2 κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς ως άρμα μάχης που θα μπορεί να υπερέχει τεχνολογικά των αντίστοιχων σοβιετικών/ρωσικών αρμάτων. Σε παλιότερη δοκιμή του Ελληνικού Στρατού, Leopard 2 και Μ-1 Αbraams, πέτυχαν εν κινήσει στόχο διαμέτρου 2,3 μέτρων, στις 19 από τις 20 βολές που εκτέλεσαν. Το αντίστοιχο σκορ του T-80 ήταν 11 στα 20. Στο War is Boring διαβάζουμε πως οι απώλειες οφείλονται και στη λανθασμένη τακτική χρησιμοποίησής τους. Πολλά από τα Leo 2A4, έχουν πληγεί στη περιοχή της “κοιλιάς” και πλευρικά, όπου η θωράκιση είναι πιο αδύναμη. Αντί οι Τούρκοι να τα χρησιμοποιήσουν συνδυαστικά μαζί με υποστήριξη πεζικού, τα κρατούσαν στα μετόπισθεν και σε ρόλο υποστήριξης με βολές πυρών από απόσταση. Κατά αυτό το τρόπο, κατέληξαν τρωτά σε ενέδρες του εχθρού που μεταξύ άλλων, χρησιμοποίησαν από βλήματα ρωσικής προέλευσης (AT-7 Metis και AT-5 Konkurs), μέχρι νάρκες και IED’s.
Τα νεότερα μοντέλα του Leopard 2, όπως τα καναδικά 2A6M και τα δανέζικα 2A5, φαίνεται να σημειώνουν καλύτερες επιδόσεις στο Αφγανιστάν, όπου δεν έχει χαθεί κανένα άρμα, παρά το γεγονός πως αρκετά έχουν υποστεί ζημιές από νάρκες. Η Γερμανία ανέπτυξε την έκδοση 2A7V που θεωρητικά θα αντιμετωπίσει μέρος, αν όχι το σύνολο των μειονεκτημάτων των προηγούμενων μοντέλων.
Οι απώλειες των Leopard 2A4, οδήγησαν το Τουρκικό Στρατό σε αναζήτηση συστήματος ενεργής προστασίας κατά κατευθυνόμενων βλημάτων και συγκεκριμένα τη τοποθέτηση του συστήματος Pulat που αποτελεί προϊόν συνεργασίας μεταξύ Aselsan και δυο ουκρανικών εταιριών. Η Aselsan αναπτύσσει επίσης το σύστημα Akkor, αλλά οι επιτακτικές ανάγκες των τρεχουσών επιχειρήσεων, αναγκάζουν τη Τουρκία στην υιοθέτηση ενός πιο άμεσα διαθέσιμου συστήματος, που βασίζεται στο ουκρανικό Zaslon.
Τα διδάγματα του Χανς Γκουντέριαν
Ο “πατέρας” του κεραυνοβόλου πολέμου (Blietzkrieg) Χανς Γκουντέριαν, είχε πει πριν 80 χρόνια πως η νίκη μπορεί να επιτευχθεί με πρωτοβουλία κινήσεων, μεγάλη ταχύτητα, μεγάλη χρήση δυνάμεων (αρμάτων μάχης) και ικανό όγκο πυρός, αλλά με τη προϋπόθεση της επιλογής του σημείου και των κανόνων της μάχης από τον επιτιθέμενο.
Στη περίπτωση των τουρκικών επιχειρήσεων στη Συρία κατά του ISIS και του YPG, οι επιτιθέμενοι δεν συνδύασαν σωστά τη χρήση των αρμάτων με λοιπά τεθωρακισμένα οχήματα, πυροβολικό και ενίσχυση από αέρος για να επιτύχουν ένα αποφασιστικό πλήγμα στον εχθρό. Τα τουρκικά άρματα δεν χρησιμοποιήθηκαν (τουλάχιστον όσο θα έπρεπε για βαθιά διείσδυση σε εχθρικά εδάφη, αλλά για υποστηρικτικό ρόλο και σε μικρές ομάδες 3-4 αρμάτων. Δεν είναι τυχαίο πως χρειάστηκαν 38 ολόκληρες ημέρες για να εδραιωθεί η ζώνη ασφαλείας στα τουρκοσυριακά σύνορα, η οποία αν και σημαντική, δεν έχει σπάσει τη ραχοκοκκαλιά των Κούρδων στη Β. Συρία. Οι Τούρκοι δεν έχουν εφαρμόσει σχεδόν τίποτα από τα διδάγματα του Blietzkrieg στην επιχείρηση Κλάδος Ελαίας όσον αφορά τη πρωτοβουλία, τη μαζικότητα της επίθεσης και την επιλογή του κατάλληλου εδάφους για τη διεξαγωγή μιας ή περισσότερων μαχών που θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν τους σκοπούς της επιχείρησης μια ώρα αρχύτερα. Μόλις τις τελευταίες ημέρες γίνεται λόγος σε τουρκικά ΜΜΕ για την ανάγκη μιας τελικής εφόδου προς τη πόλη του Αφρίν, για την οριστική εξάλειψη του “προβλήματος”.
Εν κατακλείδι, οι απώλειες των τουρκικών Leopard στη Συρία, οφείλονται σε ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως ελλιπής θωράκιση και εφαρμογή λανθασμένων τακτικών μάχης. Οι Τούρκοι όμως έχουν αποδείξει πως μπορούν να μάθουν γρήγορα από τα λάθη τους και να προσαρμοστούν.
