Su-57 vs F-22/F-35 πάνω από τη Συρία. Μήπως η ικανότητα Stealth δεν είναι το μόνο πλεονέκτημα;

 

Η πρόσφατη μεταφορά 2 (ή 3 ή 4) πρωτοτύπων μαχητικών Su-57 στη Συρία από ρωσικής πλευράς προκάλεσε ανάμικτες αντιδράσεις. Οι περισσότεροι “γνώστες” ήταν αρκετά “σκεπτικοί” μπροστά στην μεταφορά ενός προηγμένου αεροσκάφους σε ένα κορεσμένο αεροπορικά μέτωπο. Είναι τρελοί αυτοί οι Ρώσοι; φέρνουν το μαχητικό που θα φέρει ισορροπία απέναντι στα F-35/F-22 και το παρουσιάζουν “φόρα-παρτίδα” σε όλα τα δυτικά ραντάρ που υπάρχουν στην περιοχή;

Τι ραντάρ υπάρχουν στην περιοχή θα ρωτήσει κάποιος; η σωστή απάντηση είναι “πιο ραντάρ δεν υπάρχει”. Φυσικά τα κορυφαία TPY-2 σε Τουρκία και Ισραήλ, τα “άπειρα” σε αριθμό και δυνατότητες ραντάρ του Ισραήλ, τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ (E-3D), του Αμερικανικού Ναυτικού (E-2C και οσονούπω E-2D), των Τούρκων (Ε-7Α), τα επίγεια ραντάρ των Τούρκων (κάθε είδους), τα ραντάρ των ισπανικών Patriot κοκ. Επίσης στην περιοχή πετούν Typhoon, Rafale, F/A-18E/F με ραντάρ AESA, ενώ βόλτες “κόβουν” από ψηλά και οι Ράπτορες. Κάπου εκεί, λίγο πιο κάτω “προπονούνται” και τα ισραηλινά F-35I…
Τώρα, άλλο να αναπτύσσεις το Su-57 μέσα στις στέπες, μακρυά από αδιάκριτα μάτια, κι άλλο στο πιο κορεσμένο αεροπορικό περιβάλλον του πλανήτη, όπου κάθε στιγμή 20-100 μαχητικά βρίσκονται στον αέρα. Οπότε επανέρχεται το ερώτημα “είναι τρελοί αυτοί οι Ρώσοι”;

Καθόλου. Καταρχάς, για να γίνουμε κατανοητοί, θα πρέπει να πούμε ότι τα μαχητικά stealth μπορούν να είναι ορατά, αν το επιθυμούν. Αυτό μπορεί να γίνει με κάποιες συσκευές που στην Ελλάδα τις ονομάζουμε ανακλαστήρες, αλλά στην πραγματικότητα είναι συσκευές ή φακοί Luneberg. Οι φακοί Luneberg επιτρέπουν σε αεροσκάφος με χαμηλό ή μηδενικό RCS, να αποκτήσει “υπόσταση” στα ραντάρ. Τέτοιες συσκευές έφεραν και τα ισραηλινά F-35I στην διαδρομή τους προς το Ισραήλ, παρά τα μυθεύματα πεφωτισμένων ιστοτόπων ότι πέρασαν “χωρίς να τα δούμε”. Τα είδαμε.
Υπάρχει μια άποψη που λέει πως οι φακοί έχουν την δυνατότητα ενεργοποίησης και απενεργοποίησης. Με το διακόπτη στο off, το αεροσκάφος είναι “αόρατο”, με τον διακόπτη στο on είναι “εντοπίσιμο”. Δηλαδή μπορεί ο πιλότος να αλλάζει το RCS κατά βούληση. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα. Σε κάθε περίπτωση, τα F-22 που πετούν πάνω από το Ιράκ (και την Συρία πιθανότατα) έχουν τέτοιες συσκευές.

Το θέμα όμως είναι πως το F-22 δεν συμμετέχει στις επιχειρήσεις λόγω των stealth ικανοτήτων του, καθώς το ISIS δεν διαθέτει ραντάρ ή Α/Α πυραύλους μέσου ή μεγάλου βεληνεκούς. Όπως είχαμε γράψει και στο άρθρο μας εδώ, “Τα F-22 αν και έχουν «ρίξει» τις λιγότερες βόμβες, χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στο πεδίο της μάχης, καθώς το «fusion» των αισθητήρων του επιτρέπει στους πιλότους να έχουν πολύ καλή άποψη του πεδίου της μάχης και να ξέρουν με μεγάλη ακρίβεια που να ρίξουν τα όπλα τους.”
Το ίδιο έχουμε γράψει και για το F-35, καθώς η αντίληψη της επιχειρησιακής κατάστασης που έχει ο πιλότος είναι “σε άλλο επίπεδο”, και μάλιστα αυτό το χαρακτηριστικό είναι ίσως περισσότερο χρήσιμο ή επικίνδυνο σε σχέση με το μηδενικό σχεδόν RCS.
Τα ισραηλινά F-35I δεν είναι σίγουρο πως θα κάνουν χρήση των ανακλαστήρων σε περίπτωση επιχείρησης κρούσης μέσα στη Συρία, το πιθανότερο είναι να μην κάνουν. Υπάρχει η έντονη φημολογία πως οι Ισραηλινοί έχουν ήδη κάνει χρήση των F-35, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα. Αν όμως κάνουν, τότε δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για τα ρωσικά Su-57 να δοκιμάσουν τους αισθητήρες τους απέναντι στα F-35I.

Τα Su-57 θεωρείται πως κι αυτά με την σειρά τους έχουν ενσωματώσει προηγμένη τεχνολογία fusion πληροφοριών, ανάλογη με αυτή που έχουν τα F-22 και F-35. Συνεπώς τα ρωσικά μαχητικά θα μπορούν να πετούν σε “πακέτα” με τα Su-25/Su-24/Su-34 και να συμμετέχουν στους βομβαρδισμούς σε ρόλο ανάλογο με αυτόν των F-22A πάνω από το Ιράκ. Τυχόν κίνδυνοι δημιουργίας βιβλιοθηκών της υπογραφής τους στα ραντάρ θα λυθούν με ανακλαστήρες. Βέβαια, τα αεροσκάφη θεωρούνται πως δεν έχουν τις δυνατότητες stealth του F-22/F-35, αλλά είναι πολύ πιο “ορατά” στα ραντάρ κλάσης Χ. Αυτό όμως πιθανότατα ισχύει για τα πρωτότυπα που είναι στην Συρία, και όχι για τα αεροσκάφη παραγωγής.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της μεταφοράς των Su-57 σε συνθήκες επιχειρήσεων δεν είναι “λανθασμένη” επιλογή. Πολλές φορές στο παρελθόν οι Σοβιετικοί είχαν μεταφέρει πρωτότυπα ή αεροσκάφη προ-παραγωγής στο μέτωπο των επιχειρήσεων. Η μη ανάπτυξη F-35A/B από τις ΗΠΑ πρέπει να σημειωθεί, από την στιγμή που και οι δυο τύποι έχουν κηρυχθεί επιχειρησιακοί και κατά καιρούς έχει ακουστεί πως η μεταφορά F-35 στην Μέση Ανατολή θα γίνει “άμεσα”…

Βέβαια, επιπλέον των παραπάνω πλεονεκτημάτων, θα έχουμε και μια άνευ προηγουμένου “προπαγάνδα” υπέρ των ρωσικών αεροσκαφών, πως “έτρεψαν σε φυγή” τα F-22, πως τα F-22 έτρεξαν προς ανάγκη τους μόλις τα είδαν κοκ.
Και τέλος, μια αλήθεια που πρέπει να πούμε είναι πως κάθε πόλεμος είναι μια ευκαιρία για “πιστοποίηση” νέων οπλικών συστημάτων. Έτσι πρώτα οι Δυτικές Χώρες, μετά η Ρωσία, και τώρα η Τουρκία βρήκαν μια καλή ευκαιρία πρώτον για να “ξεστοκάρουν” παλαιό υλικό, αλλά και δεύτερο να δοκιμάσουν νέα όπλα. Και ο πόλεμος συνεχίζεται σε βάρος των αμάχων…