Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για την απόκτηση Rafale για την Π.Α τόσο ως προς τα επιχειρησιακά οφέλη όσο και και ως προς το συνολικό ύψος της σύμβασης που κάποιοι θεωρούν αδικαιολόγητα υψηλό θεωρώντας πως είναι μια κίνηση στα πλαίσια της διπλωματίας των εξοπλισμών εντελώς αχρείαστη εφόσον η Π.Α είχε ήδη αποφασίσει πως το ΝΜΑ θα είναι το F-35. Για τα επιχειρησιακά οφέλη δεν υπάρχει κάτι που δεν έχει γραφτεί πέραν ίσως του γεγονότος ότι η ΠΑ θα αποκτήσει μαχητικά εναέριας υπεροχής για πρώτη φορά στην ιστορία της, και σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της αντιπαράθεσής της με τους γείτονες, τώρα που ήρθε ο καιρός του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με την Τουρκία.
Τα αεροπλάνα μάλιστα αυτά θα καταστούν επιχειρησιακά μέσα σε ένα χρόνο (χρονικό διάστημα ρεκόρ) διευκολύνοντας έτσι και το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16V Viper καθώς η ΠΑ δεν θα μείνει χωρίς πολύτιμα αεροσκάφη (αφαιρουμένων κάθε στιγμή τα αεροσκάφη που θα βρίσκονται στην ΕΑΒ για αναβάθμιση), τουναντίον θα ενισχυθεί την στιγμή μάλιστα που αναβαθμίζει τον κορμό του στόλου αεροσκαφών της. Αν όλα αυτά τα επιχειρησιακά οφέλη δεν φθάνουν να πεισθούν οι Ραφαλο-σκεπτικιστές ας δούμε το οικονομικό κομμάτι, που αφορά το ωριαίο κόστος πτήσης:
Το ωριαίο κόστος πτήσης, σε χώρες με σοβαρές αεροπορίες, υπολογίζεται με βάση τις εξής παραμέτρους:
- Το κόστος της αρχικής επένδυσης το οποίο γίνεται απόσβεση μέσα στον χρονικό ορίζοντα χρήσης ενός μαχητικού
- τον συνολικό αριθμό ωρών χρήσης ενός μαχητικού
- το κόστος υποστήριξης με FOS στα χρόνια χρήσης ενός μαχητικού
- τις εργατοώρες που χρειάζεται ένα μαχητικό μεταξύ των πτήσεων που μεταφράζεται σε ανάγκες στελέχωσης των μοιρών σε προσωπικό εδάφους
- τον αριθμό αποστολών που είναι ικανό να αναλάβει σε σχέση με άλλα μαχητικά
Το 2021 η Ελλάδα αποκτά τα πρώτα έξι ετοιμοπόλεμα γαλλικά αεροσκάφη Rafale
Με βάση λοιπόν αυτές τις παραμέτρους το φθηνότερο μαχητικό είναι εκείνο το οποίο βρίσκεται στον αέρα τις περισσότερες ώρες, χρειάζεται τις λιγότερες ώρες συντήρησης στο έδαφος, και διατηρείται σε υπηρεσία για όσα περισσότερα χρόνια τα επιτρέπουν οι τεχνολογικές εξελίξεις. Ενδεικτικά τα μεταβλητά κόστη στο κόστος ζωής ενός μαχητικού είναι μόλις το 20% και τα υπόλοιπα 80% είναι σταθερά. Αποκτούμε μια μοίρα Rafale με 1,92 δις ευρώ με 10 ετές FOS(το πιθανότερο). Το ποσό αυτό είναι πραγματικά αστείο για εισαγωγή ενός νέου τύπου σε μια Π.Α καθώς σε κάθε εισαγωγή νέου τύπου πρέπει να γίνουν πανάκριβες επενδύσεις σε εκπαίδευση υποδομές κλπ. Αν το ποσό σας φαίνεται μεγάλο να σας πούμε μόνο πως 10-12 F-16 στην Βουλγαρία θα κοστίσουν κάτι παραπάνω από 1,2 δις ευρώ. Πάμε λοιπόν στα Rafale.
Το αρχικό κόστος της επένδυσης είναι 1.92 δις. Κοινώς 110 εκ ευρώ το ένα. Διαιρώντας το με 40 χρόνια υπηρεσίας στην Π.Α και 9.000 ώρες πτήσης έχουμε ένα ωριαίο κόστος 12.000 ευρώ. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί τουλάχιστον 1 δις κόστος υποστήριξης για τα όσα χρόνια μείνουν σε υπηρεσία δηλαδή κόστος κοντά τα 6200 ευρώ. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν 14.000 ευρώ που είναι τα μεταβλητά κόστη πτήσης των Rafale. Σύνολο λοιπόν 32.200 ευρώ την ώρα. Το ποσό αυτό μπορεί να ανέβει αισθητά αν τα Rafale…
- αποσυρθούν πρόωρα και δεν φθάσουν τα 40 χρόνια σε υπηρεσία όπως έγινε με τα Mirage F-1 των οποίων η τεχνολογική εξέλιξη σταμάτησε προς όφελος των Mirage 2000
- Τα Rafale καθηλωθούν επειδή κάποιος υπουργός αποφασίσει στο μέλλον ότι δεν τα χρειάζεται είτε η Ελληνική Δημοκρατία ζητά την προκήρυξη διαγωνισμού για υποστήριξη αεροσκαφών που προσφέρει μόνο μια εταιρία
- Δεν φθάσουν ποτέ τις 9.000 ώρες πτήσης γιατί τα Rafale θα έχουν εγκαταληφθεί πρόωρα στην τεχνολογική τους εξέλιξη ή αναβάθμιση από μέρους μας και τα παρκάρουμε σε κανένα Αγρίνιο
To Rafale αυτή την στιγμή προσφέρεται με εγγύηση διαθεσιμότητας από τος Γάλλους 75%. Τo F-35 παλεύει να φθάσει τις διαθεσιμότητες στο 75% ακόμα στις τάξεις της USAF (με τους άφθονους ανθρώπινους και χρηματικούς πόρους) ενώ το Eurofighter προσφέρεται ως έκθεμα στατικού μοντελισμού σε αρκετές αεροπορίες που υπηρετεί πράγμα λογικό με 62.000 ώρες ωραίο κόστος .
Σε όλα αυτά προσθέστε πως το Rafale θα έχει μια σειρά αποστολών που θα εκτελεί που κανονικά θα χρειάζονταν 1,5 μοίρα μαχητικών επιπέδου F-16/Mirage για να εκτελεστεί ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την προσθήκη εναέριας επικράτησης μέσω Meteor. Tέλος πρέπει να αναφερθεί πως το κόστος της σύμβασης για αγορά νέων όπλων είναι σχετικά μικρό αν λάβει υπόψιν κανείς πως θα συμπεριλάβει το απόλυτο game changer στο Αιγαίο τον πύραυλο Μeteor. Τα Rafale φυσικά δεν θα είναι άοπλα όπως είχαμε συνηθίσει σε αρκετές συμβάσεις προμήθειας αμυντικού υλικού τα τελευταία χρόνια αλλά θα αξιοποιήσουν την επένδυση που είχε γίνει στα όπλα των Mirage 2000.
Την παράμετρο αυτή έκρυβαν τεχνηέντως όλα αυτά τα χρόνια όσοι ήταν θιασώτες της κατάργησης του Γαλλικού βραχίονα στην Π.Α προς όφελος της αγοράς περισσότερων F-16 παραβλέποντας φυσικά πως αφενός η επένδυση στα Mirage θα πετάγονταν στα σκουπίδια και αφετέρου τα νέα F-16/F-35 θα έπρεπε να έρθουν με τα όπλα τους χωρίς φυσικά να μας λένε πόσο θα μας κόστιζε η αγορά νέων Harpoon ή JASSM. Συμπέρασμα η αγορά Rafale είναι η καλύτερη επιχειρησιακά/οικονομικά /πολιτικά και διπλωματικά που θα μπορούσε να κάνει η χώρα έναντι όλων των άλλων προσφερόμενων επιλογών αυτή την στιγμή. Κι αυτός είναι ο λόγος που η ΠΑ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την απόφαση.
‘Bunker Buster’ για το Rafale: H «βαριά» έκδοση του έξυπνου όπλου ΑΑSM
Κι αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε πολύ πιο ώριμη την αγορά μιας δεύτερης Μοίρας Rafale, στο άμεσο μέλλον, αντί για την βεβιασμένη, όπως αποδείχτηκε, προσπάθεια αγοράς ενός μαχητικού όπως το F-35. Το τελευταίο, αναμφίβολα θα μπορούσε να προσφέρει πολλά σε μια μελλοντική ΠΑ, αλλά το F-35 απαιτεί επενδύσεις τέτοιες που πρέπει να γίνουν με πολλή προσοχή. Αντίθετο, το Rafale, απολύτως ώριμο, και ήδη στο Στόλο της ΠΑ, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, ενώ θα έπαιζε και τον συνδετικό κρίκο για το FCAS. Συνεπώς, αντί για F-35A, με παραλαβή και IOC να χάνονται κάπου προς το τέλος της δεκαετίας, μήπως αξίζει τον κόπο να εκμεταλλευτούμε την ευνοϊκή συγκυρία, και αγοράσουμε άλλη μια Μοίρα Rafale; Από εμάς, είναι ΝΑΙ!
