Εξετάζοντας σε προηγούμενη δημοσίευση τη δυνατότητα ένταξης ενός TA-7H Corsair II στο Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας, αναφερθήκαμε πολύ σύντομα και στην άλλη εκπαιδευτική έκδοση του Corsair II που εντάχθηκε στην ΠΑ, το LTV TA-7C.
Τα TA-7C αποτελούν μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μιας και κανένα τους δεν κατασκευάστηκε εξαρχής ως διθέσιο αεροσκάφος, όλα τους είναι τροποποιημένα μονοθέσια A-7B και A-7C!
Οι παραδόσεις τους στην 335 Μοίρα Βομβαρδισμού στην 116 Πτέρυγα Μάχης, στον Άραξο, ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1993, χαράσσοντας μέχρι τον Οκτώβριο του 2014 μια άκρως επιτυχημένη πορεία είκοσι ενός ετών στη δύναμη της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Τα δύο τελευταία TA-7C που πέταξαν κατά την τελετή απόσυρσης του τύπου στις 17 Οκτωβρίου 2014 ήταν τα 156753 και 156767. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 22 Οκτωβρίου 2014, το 156753 πραγματοποίησε την τελευταία του πτήση πετώντας από την 116ΠΜ στην 111ΠΜ για να εκτεθεί στην 347Μ «Περσέας».
Δεκαοχτώ TA-7C παραδόθηκαν συνολικά στην ΠΑ και όλα τους αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά από τις 335 και 336 Μοίρες Βομβαρδισμού. Τρία εξ αυτών χάθηκαν σε ατυχήματα, ευτυχώς δίχως απώλεια ζωής. Τα υπόλοιπα δεκαπέντε αεροσκάφη σώζονται μέχρι σήμερα, δώδεκα στη μητρική τους βάση στον Άραξο, ένα στην 111ΠΜ, στη Νέα Αγχίαλο, ένα στην 115ΠΜ, στην Σούδα, και ένα στην ΕΑΒ, στη Τανάγρα. Τέσσερα από αυτά βρίσκονται σε έκθεση, το 156753 στην 111ΠΜ, το 156774 στην 115ΠΜ και τα 154477 και 156767 στην 116ΠΜ.
Αν και το Μουσείο της ΠΑ διαθέτει και εκθέτει δύο μονοθέσια A-7E, τα επετειακά ΤΙΓΡΗΣ (BuNo 158825) και ΟΛΥΜΠΟΣ (BuNo 160616), όπως και στην περίπτωση των A/TA-7H απουσιάζει η διθέσια εκπαιδευτική έκδοση TA-7C. Όποτε οι αρμόδιοι του ΜΠΑ αποφασίσουν να εντάξουν κάποιο από τα TA-7C στη συλλογή, μπορούν να επιλέξουν από τα έντεκα διαθέσιμα αεροσκάφη που δεν βρίσκονται σε έκθεση. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν κάποια που η ιστορία τους, τούς δίνει σαφές πλεονέκτημα για την επιλογή τους προς έκθεση στο κεντρικό Αεροπορικό Μουσείο της Πατρίδας μας.
Τα στοιχεία που ακολουθούν έχουν αντληθεί από δύο σημαντικές και αξιόπιστες πηγές, το περιοδικό HAF Yearbook, HAFy2007/B, εκδόσεις Special Projects, και το άρθρο του Γεωργίου Ψαρρά «Οι …προηγούμενες ζωές των ελληνικών Κουρσάρων» και το λεύκωμα της 336Μ «Hellenic Air Force A-7 Corsair II, end of an era», σε επιμέλεια του Επισμηναγού (Ι) Απόστολου Παπαδόπουλου και σχεδιασμό/επεξεργασία του Κωνσταντίνου Ντάσιου, έκδοση 10/2014.
Εξετάζουμε πρώτα το TA-7C BuNo 156747, το οποίο είναι το πρώτο αεροσκάφος του τύπου που παραδόθηκε στην 335ΜΒ στις 19 Απριλίου 1993. Ως μονοθέσιο A-7C έλαβε μέρος σε αεροπορικές επιχειρήσεις στο Βιετνάμ το 1972 με τις Μοίρες VA-82 και VA-86, ενώ προς τη δύση της καριέρας του στο US Navy, υπηρέτησε ως TA-7C με τις Μοίρες Aggressors VAQ-33 και VAQ-34.
Το πρώτο TA-7C της ΠΑ είναι ταυτόχρονα και ένα από τα τελευταία επιχειρησιακά της Α-7, αφού έκανε την τελευταία του πτήση από 116ΠΜ προς ΕΑΒ λίγο μετά την επίσημη απόσυρση του τύπου. Σήμερα βρίσκεται σε απόθεση σε εξωτερικό χώρο στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ. Σε περίπτωση που επιλεγεί για έκθεση στο Μουσείο, η συλλογή θα εμπλουτιστεί με ένα αεροσκάφος που θα διατρέχει από την αρχή ως το τέλος την πορεία των TA-7C σε ελληνική υπηρεσία, όπως κανένα άλλο ομοιότυπό του.
Το δεύτερο πολύ σημαντικό TA-7C είναι το BuNo 154404. Υπηρέτησε με τρεις από τις τέσσερις χώρες που αξιοποίησαν επιχειρησιακά το A-7 Corsair II (ΗΠΑ, Ελλάδα, Πορτογαλία) με μόνη εξαίρεση την Ταϊλάνδη. Ο δανεισμός του στην Πορτογαλική Αεροπορία (FAP) το χρονικό διάστημα 1982-1985 οφείλεται στην καθυστέρηση της παράδοσης των πορτογαλικών TA-7P. Όσο διάστημα παρέμεινε σε πορτογαλική υπηρεσία διατήρησε την ανοιχτόχρωμη βαφή των αεροσκαφών του US Navy, σε αντίθεση με τα μονοθέσια A-7P που έφεραν καφέ/πράσινη παραλλαγή. Mε αποτέλεσμα να αποκαλείται από τους Πορτογάλους «Pomba Branca», δηλαδή «Λευκό περιστέρι». Την περίοδο 1990-1995 ήταν σε εναπόθεση στην βάση Davis Monthan/AMARC στις ΗΠΑ.
Εντάχθηκε στην ΠΑ τον Ιανουάριο του 1997 και αποσύρθηκε τον Ιούνιο του 2012. Η επιλογή του θα δώσει διεθνή αίγλη στο ΜΠΑ που θα διαθέτει ένα μοναδικό έκθεμα. Αν όμως δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την έκθεσή του στο ΜΠΑ ή την 116ΠΜ, είναι κρίμα να καταλήξει κάποια στιγμή μέταλλο προς ανακύκλωση.
Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν σωστό να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ των ΠΑ και FAP, ώστε να ανταλλαχθεί το 154404 με ένα πορτογαλικό G91R/4, πανομοιότυπο με το G91R/4 που προσγειώθηκε στην 110ΠΜ με ελληνικά εθνόσημα στις 6 Σεπτεμβρίου 1961, με χειριστή τον αείμνηστο Αεροπόρο Γεώργιο Βαγιακάκο, πρώτο δυνητικά Μοίραρχο μιας Μοίρας Ελαφρού Βομβαρδισμού και Αναγνωρίσεως που τελικά δεν έμελλε ποτέ να συγκροτηθεί…
Αν και κύρια πρόθεση της δημοσίευσης είναι να εστιάσει την προσοχή σε αεροσκάφη που δεν βρίσκονται σε έκθεση, νομίζουμε ότι επιβάλλεται να γίνει αναφορά στο TA-7C BuNo 154477. Πρόκειται για το πρώτο TA-7C που κατασκευάστηκε, ύστερα από τροποποίηση μονοθέσιου A-7B. Κατά το χρονικό διάστημα 1970-1972 έκανε τρεις περιοδείες στο Βιετνάμ, ενώ κατά την τελευταία βλήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά. Το 1976 έγινε το πρωτότυπο για τη μετατροπή αεροσκαφών A-7B και A-7C σε TA-7C. Μετά την απόσυρσή του από το US Navy, παραχωρήθηκε στην εταιρία υποστήριξης αεροπορικής έρευνας και ανάπτυξης Thunderbirds Aviation στο Φοίνιξ της Αριζόνα και απέκτησε το πολιτικό νηολόγιο N-164TB. Η εταιρία πτώχευσε το 1996 και το αεροσκάφος εναποτέθηκε στην Davis Monthan AFB/AMARC. To 2002 παραδόθηκε στην ΠΑ και είναι ένα από τα τελευταία επιχειρησιακά Α-7.
Το συγκεκριμένο θέτει ένα μεγάλο δίλημμα ως προς την αντιμετώπισή του διότι «παίζει» ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά επίπεδα έκθεσης/εκμετάλλευσης!
Το πρώτο είναι ότι αποτελεί στην 116ΠΜ αναπόσπαστο μέρος της στατικής έκθεσης αεροσκαφών κατά τη γιορτή της Πολεμικής Αεροπορίας, φυλασσόμενο σε άριστη κατάσταση εντός shelter. Είναι απόλυτα λογικό η 116ΠΜ να θέλει να το κρατήσει τόσο για ιστορικούς όσο και επικοινωνιακούς λόγους.
Το δεύτερο είναι πως η πραγματικά σπουδαία ιστορία του –αλλά και η άριστη εξωτερική του κατάσταση- το καθιστούν αυτονόητα βασικό υποψήφιο για έκθεση στο Μουσείο της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Το τρίτο είναι πως τουλάχιστον μία φορά, ίσως και περισσότερες, μετά την απόσυρσή του το 154477 «ζωντάνεψε» όταν το τεχνικό προσωπικό της Πτέρυγας έθεσε σε λειτουργία τον κινητήρα του! Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι δείχνει ότι το 154477 θα μπορούσε ίσως με την κατάλληλη συντήρηση να θέτει σε λειτουργία τον κινητήρα του κατά τον εορτασμό της ΠΑ τον Νοέμβριο ή σε άλλες σημαντικές αεροπορικές εκδηλώσεις, δημιουργώντας ανεπανάληπτη κοσμοσυρροή και ενθουσιασμό στο Αεροδρόμιο!
Με δεδομένο ότι η τεχνική υποστήριξη και το εξειδικευμένο προσωπικό για μια τέτοια ενέργεια βρίσκονται στον Άραξο, κάθε απόπειρα απομάκρυνσής του από τη μητρική βάση θα ισοδυναμεί με απεμπόληση αυτής της καταπληκτικής δυνατότητας.
Θέμης Βρανάς
