Μία μόλις ημέρα μετά τον εορτασμό της Πολεμικής μας Αεροπορίας, στις 9 Νοεμβρίου 2023, διαλύθηκαν και εκποιήθηκαν ως ανακυκλώσιμο υλικό στην 112ΠΜ, Ελευσίνα, τρία ή τέσσερα HU-16B ASW Albatross. Επρόκειτο για αεροπλάνα που βρίσκονταν σε απόθεση πάνω από είκοσι πέντε χρόνια και θεωρούνταν πλέον άχρηστο υλικό.
Αν αναλογιστούμε ότι το Μουσείο ΠΑ διαθέτει τρία πλήρη αεροσκάφη του τύπου και η 112ΠΜ ακόμη δύο, είναι φανερό ότι δεν κινδυνεύει η αντιπροσώπευση του τύπου στην Ελλάδα.
Η εκποίηση αεροσκαφών, ύστερα από πολλά χρόνια αδράνειας σε αυτό τον τομέα, εκ των πραγμάτων μας οδηγεί σε σκέψεις πιθανής εκποίησης και άλλων αεροσκαφών διαφόρων τύπων που βρίσκονται εκτός ενεργείας.
Κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο, αφού δεν γίνεται να διατηρούνται ως άχρηστο υλικό δεκάδες αεροσκάφη σε διάφορα αεροδρόμια καταλαμβάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις χώρο απαραίτητο για την εύρυθμη λειτουργία της εκάστοτε Μονάδας.
Ανάμεσα σε αυτά τα ξεχασμένα αεροσκάφη όμως βρίσκονται και κάποια που έχουν ιδιαίτερη σημασία τόσο λόγω της ξεχωριστής τους ιστορίας όσο και της σπανιότητάς τους σε ελληνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
Θα ήθελα μέσα από μια σειρά δημοσιεύσεων να βοηθήσουμε να έρθουν στην επιφάνεια αυτά τα αεροσκάφη που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να διαχωριστούν, συντηρηθούν και αναδειχτούν στη θέση που τους αρμόζει.
Κάθε δημοσίευση θα επικεντρώνεται σε αεροσκάφη συγκεκριμένου τύπου και φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να προσθέσει στα σχόλια τη δική του άποψη ή πρόσθετη γνώση επί του θέματος.
Ως σημείο αναφοράς θα ορίσω το Μουσείο της Πολεμικής μας Αεροπορίας, εστιάζοντας αρχικά σε τύπους αεροσκαφών που δεν αντιπροσωπεύονται καν σε αυτό, παρά την υπερ-τριακονταετή λειτουργία του.
Ως πρώτος τύπος επιλέγεται το Canadair CL-30 Silver Star Mk.3, ή T-33A Mk.3, ή T-33AN.
Είκοσι δύο T-33A MK.3 εντάχθηκαν στην ΕΒΑ την περίοδο 1959-1962.
Είχαν κινητήρα Rolls-Royce Nene 10, κατασκευασμένο μετά από άδεια από την καναδική εταιρία Orenda Ltd, αρκετά ισχυρότερο σε σχέση με τον κινητήρα Allison J33 που έφεραν τα υπόλοιπα T-33A.
Το γεγονός αυτό τα καθιστούσε ιδανικά για τον ρόλο της προκεχωρημένης εκπαίδευσης των Ικάρων, αλλά και ως αεροσκάφη μετάβασης των χειριστών στα F-84F, αφού ο κινητήρας τους τα βοηθούσε να προσομοιώνουν τις επιδόσεις των αποκλειστικά μονοθέσιων Thunderstreak.
Τα T-33A Mk.3 κυριολεκτικά εξαφανίζονται από το 1977, όταν πλέον τα T-2E Buckeye αναλαμβάνουν την προκεχωρημένη εκπαίδευση των Ικάρων.
Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για το αν εκποιήθηκαν, επιστράφηκαν στον Καναδά ή δόθηκαν σε άλλες χώρες.
Στην Ελλάδα σήμερα σώζονται μόλις δύο T-33A Mk.3
To «21269» βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ, ενώ το «21367» βρίσκεται στην Αεροπορική Βάση ΣΕΔΕΣ.
Θέμης Βρανάς
Τ-33Α Μk.3 21367, Αεροπορική Βάση ΣΕΔΕΣ, Θεσσαλονίκη. Ο χρωματικός του διάκοσμος είναι αυθαίρετος και δεν έχει καμία σχέση με επιχειρησιακή ή επετειακή βαφή. Φωτογραφήθηκε τον Αύγουστο του 2020 και έκτοτε βρίσκεται στην ίδια θέση και κατάσταση.
Τ-33Α Mk.3 21269, Eλληνική Αεροπορική Βιομηχανία, Τανάγρα, Αύγουστος 2010. Εδώ και κάποια χρόνια έχει μετακινηθεί σε τσιμεντένια επιφάνεια.
Πρόκειται για πολύ σπάνια αεροσκάφη, εκτός ενεργείας για πάνω από σαράντα πέντε χρόνια και ίσως θα έπρεπε η ηγεσία του Μουσείου ΠΑ να φροντίσει να εντάξει τουλάχιστον ένα από αυτά στη συλλογή του.
Θέμης Βρανάς
