H USAF αντιμέτωπη με «ανησυχητικό έλλειμμα» έμπειρων χειριστών

Η αμερικανική Αεροπορία αγωνίζεται να εκπαιδεύσει επαρκή αριθμό χειριστών μαχητικών καθώς σύμφωνα με τον επικεφαλής της Air Combat Command, Πτέραρχο Μάικ Χολμς, ο συρρικνούμενος αριθμός Μοιρών εμποδίζει την USAF να παράσχει στους νέους πιλότους μαχητικών αρκετή εμπειρία ώστε να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους. Μετά το πέρας της πτητικής εκπαίδευσης, ένας χειριστής χρειάζεται περίπου τρία χρόνια για να ωριμάσει, με κάθε Μοίρα να «βγάζει» τυπικά τέσσερεις με έξι έμπειρους χειριστές μαχητικών τον χρόνο.
Όμως η αμερικανική Αεροπορία δεν είναι αυτή που ήταν την δεκαετία του ’90. Από τις 134 Μοίρες μαχητικών που διέθετε την εποχή του Πολέμου στον Κόλπο, σήμερα διαθέτει μόλις 55 και από αυτές μόνο 32 Μοίρες είναι πρώτης γραμμής. Μιλώντας πρόσφατα σε εκδήλωση στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, ο Διοικητής της ACC είπε χαρακτηριστικά: «Δεν θέλω απλώς να ρίχνω κόσμο (στις Μοίρες) μετά την πτητική εκπαίδευση… Στόχος μας πρέπει να είναι η παραγωγή έμπειρων 11F (χειριστές μαχητικών) και όχι απλώς τύπων που πετούν μαχητικά».

Από την πλευρά της η USAF επιταχύνει την διαδικασία αλλά είναι αυτό αρκετό; Ο Πτέραρχος Χολμς υποστηρίζει ότι η Αεροπορία θα πρέπει να αναθεωρήσει το όριο των έμπειρων πιλότων ανά Μοίρα και να μετακινεί τους «παλιούς», φέρνοντας στην θέση τους άπειρους χειριστές. Η Αεροπορία, πιστεύει, θα πρέπει να συνεργαστεί με μονάδες της Αεροπορικής Εθνοφρουράς (Air National Guard) και της Αεροπορικής Εφεδρείας (Air Force Reserve) δίνοντας περισσότερες ευκαιρίες στους χειριστές να «βάλουν ώρες».
Ανθυποσμηναγοί «φρέσκοι» από την Αεροπορική Ακαδημία θα πηγαίνουν σε Μοίρες της ANG ή της AFRES –οι οποίες επίσης αντιμετωπίζουν πρόβλημα να επανδρώσουν τα αεροσκάφη τους– εάν οι Μοίρες πρώτης γραμμής της δεν έχουν την δυνατότητα να τους εκπαιδεύσουν. Ήδη η Αεροπορία σχεδιάζει να στείλει νεαρούς χειριστές σε Μοίρες του Ναυτικού ή των Πεζοναυτών για να αποκτήσουν εμπειρία πετώντας με EA-18 Growlers και F-35.

Μελέτη της USAF εξετάζει την ιδανική ισορροπία μεταξύ της εκπαίδευσης στον εξομοιωτή και στο… αληθινό πέταγμα. «Ποιος είναι ο βέλτιστος ετήσιος αριθμός εξόδων και ωρών στο εξομοιωτή για έναν πιλότο F-22, για έναν που πετά με F-15 και για έναν χειριστή ελικοπτέρου HH-60; Θα είναι διαφορετικός για κάθε κατηγορία. Τί μπορούμε να κάνουμε για να πετύχουμε τον βέλτιστο αριθμό και πώς θα έπρεπε να διαμορφώνουμε τα προγράμματα των ωρών πτήσης καθώς προχωρούμε;» διερωτάται ο Πτέραρχος Χολμς.
Ο προβληματισμός του κάθε άλλο παρά υπερβολικός φαντάζει την ώρα που η USAF παλεύει με ένα υπαρκτό όσο και ανησυχητικό έλλειμα χειριστών το οποίο φθάνει τους 2.000 ιπταμένους. Η έλλειψη είναι πιο πιεστική στους κόλπους των χειριστών μαχητικών καθώς για την κάλυψη των αναγκών της Αεροπορίας «λείπουν» περίπου 1.300 ιπτάμενοι.
Το έλλειμα χειριστών δεν είναι κάτι καινούργιο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει οξυνθεί σε ανησυχητικό βαθμό. Η ισχύς της USAF, όσον αφορά το θέμα των ιπταμένων, χαρακτηρίζεται «ισχνή» και όχι χωρίς λόγο. Βάσει των νυν ελλείψεων αλλά και των προβλεπόμενων, εκτιμάται ότι στα τέλη του επόμενου έτους η Αεροπορία θα έχει λιγότερους από 2.643 πιλότους πρώτης γραμμής από τους 3.643 που χρειάζεται για να εκτελέσει την αποστολή της.

Πίσω από τις ελλείψεις κρύβονται αφενός ο ακατάπαυστος ρυθμός επιχειρήσεων και ανάπτυξης δυνάμεων και αφετέρου το δέλεαρ των παχυλών αμοιβών στις αεροπορικές εταιρίες οι οποίες αντλούν έμπειρους αεροπόρους αποστερώντας την USAF από ικανά στελέχη. Κανείς δεν πιστεύει ότι η Αεροπορία θα μπορέσει να υπερθεματίσει στο θέμα των αμοιβών και πρώτος ο Διοικητής της Air Combat Command δηλώνει πως δεν μπορεί να πληρώσει τους πιλότους του με αυτά που δίνουν οι αεροπορικές εταιρίες.
Σε αντιστάθμισμα, η Αεροπορία προσπαθεί να βελτιώσει το ποσοστό παραμονής στην υπηρεσία ενισχύοντας σημαντικά τα μπόνους, αυξάνοντας το διοικητικό προσωπικό και συνάπτοντας συμβάσεις για την διεκπεραίωση του γραφειοκρατικού έργου στις Μοίρες ώστε να μην επιβαρύνονται οι ιπτάμενοι αξιωματικοί. Κυρίως όμως μειώνει δραματικά τον αριθμό των ετησίων θητειών TDY (Temporary Duty) για τους πιλότους μαχητικών –με εξαίρεση τους χειριστές της Air Combat Command που είναι επιφορτισμένοι με την εκπαίδευση ξένων πιλότων από συμμαχικές χώρες καθώς η μακρόχρονη σχέση εκπαιδευτή-εκπαιδευομένου κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική.
 
Αλέξανδρος Θεολόγου