Το Yer-2ON ήταν ένα ακόμη δημιούργημα του Vladimir Grigoryevich Εrmolaev που σχεδιάστηκε επί τη βάσει του προϋπάρχοντος βομβαρδιστικού Εr-2. Προοριζόταν να εκπληρώσει το ρόλο του μεταφορέως κυβερνητικών προσώπων από και προς τις συναντήσεις τους εντός ή εκτός της Σοβιετικής Ενώσεως. Λίγο μετά το θάνατο του Εrmolayev την τελευταία ημέρα του 1944 από τύφο, το γραφείο σχεδιασμού του ενσωματώθηκε σε εκείνο του Pavel Sukhoi όπου συνέχισε και αποπεράτωσε το project. Παρά το γεγονός του ότι οι πρώτες εντυπώσεις από τις επιδόσεις του αεροσκάφους ήταν θετικές, το πρόγραμμα του Εr-2ON θα ακυρωθεί τελικώς, λόγω της ανάγκης του σχεδιαστού να συγκεντρώσει πόρους για άλλα projects με τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, τα τρία κατασκευασθέντα Εr-2ON έμελλε να μη χρησιμοποιηθούν ποτέ και πιθανώς αποσυναρμολογήθηκαν κάποια στιγμή μετά το 1945.
Οι διπλωματικές επαφές των συμμαχικών χωρών κατά τη διάρκεια του πολέμου έπαιξαν κι αυτές έναν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των δυνάμεων του Άξονος. Με τις αυξανόμενες επιτυχίες των Συμμάχων, εντατικοποιούνταν και οι συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σοβιετική Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο για να συζητηθούν τα κατοπινά σχέδια μάχης, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης. Για τη συμμετοχή της σε τέτοιες επικοινωνίες υψηλού επιπέδου, η σοβιετική κυβέρνηση συνειδητοποίησε την ανάγκη δημιουργίας ενός επιβατικού μακράς εμβελείας με δυνατότητα φιλοξενίας 10 έως 12 ατόμων, λαμβάνοντας παραλλήλως υπόψιν και έτερες παραμέτρους, όπως την άνεσή τους, την αξιοπιστία πτήσης και την εμβέλεια 4.000 έως 5.000 χλμ.
Κατόπιν αιτήματος του ιδίου του Στάλιν για ένα αεροσκάφος που πληρούσε αυτές τις αξιώσεις, πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1944 συνάντηση μεταξύ κυβερνητικών αξιωματούχων και ανωτάτων στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου συζητήθηκε η περίπτωση μετατροπής υπαρχόντων βομβαρδιστικών σε πολιτικούς μεταφορείς. Έτσι, όχι μόνο θα εξοικονομείτο χρόνος, αλλά θα υπήρχε και το πλεονέκτημα της χρήσεως του ιδίου πλαισίου. Τελικώς επιλέγη για μετατροπή το Εr-2 με τους υδρόψυκτους δωδεκακύλινδρους Charomskiy ACh-30B. Το παράδοξο της υποθέσεως είναι πως το βομβαρδιστικό Er-2 προέκυψε από το επιβατικό Stal-7 του Roberto L. Bartini.
Λίγο αφότου το NKAP (Λαϊκή Επιτροπεία για την Αεροπορική Βιομηχανία) ενέκρινε την εντολή Νο.351 στις 23 Μαΐου του 1944, ο Εrmolaev ξεκίνησε τις απαιτούμενες εργασίες μετατροπής του στρατιωτικού δημιουργήματός του σε πολιτικό. Στην ομιλία του στο NKAP εκείνη την ημέρα, υποσχέθηκε πως το αποτέλεσμα θα ήταν έτοιμο για αξιολόγηση έως τις 15 Νοεμβρίου και θα έφερε την ονομασία Er-2ON (Osoboye Naznachenie: Ειδικός Σκοπός). Με το μεγαλύτερο μέρος της βασικής εργασίας να έχει ήδη ολοκληρωθεί, τα σχέδια μετατροπής είχαν ετοιμαστεί μέχρι τον Αύγουστο. Aκολούθησε η εξέτασή τους στις 28 Αυγούστου και εγκρίθηκε τελικώς για παραγωγή.
Η διαφορά μεταξύ του Er-2ON και της βομβαρδιστικής εκδόσεως ήταν η αφαίρεση όλου του οπλισμού και η αντικατάσταση της καταπακτής βομβών με καμπίνα που θα μπορούσε να φιλοξενήσει 9 άτομα και μια αεροσυνοδό. Όλα τα σχετικά τεχνικά σχέδια στάλθηκαν για την υλοποίηση των τροποποιήσεων στο εργοστάσιο Νο.39, στην Περιφέρεια Ιρκούτσκ. Συνολικά τέσσερα Er-2 παραγγέλθηκαν για μετατροπή, αλλά η καθ’αυτή παραγωγική διαδικασία είχε να αντιμετωπίσει δυσκολίες, διότι οι πετρελαιοκίνητοι Charomskiy ACh-30B που κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο No.500 βρέθηκαν να έχουν ελαττώματα που έχρηζαν αμέσου διορθώσεως. Ως εκ τούτου, το έργο τέθηκε σε αναμονή για σημαντικό χρονικό διάστημα.
Η συνέχεια στο: military-history.gr/ermolaev-er-2on/
