Πύραυλος αέρος-αέρος CUDA για F-35 (12 πύραυλοι εσωτερικά!) και το F-22

Η αμερικανική Αεροπορία χρηματοδότησε πρόγραμμα δοκιμών πτητικής επίδειξης για τον πύραυλο αέρος-αέρος Cuda της Lockheed Martin, προωθώντας έτσι το συγκεκριμένο πρόγραμμα περισσότερο από πέντε χρόνια μετά την αρχική του εμφάνισή σύμφωνα με την εταιρεία.

Η συγκεκριμένη πτητική επίδειξη, που χρηματοδοτείται από το Ερευνητικό Εργαστήριο Αεροπορίας (AFRL), θα αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο ο Cuda συγκρίνεται σε εμβέλεια και ευελιξία τερματικής φάσης με τον AIM-120 AMRAAM της Raytheon, σύμφωνα με τον Φρανκ Στ. Τζον, εκτελεστικό αντιπρόεδρο του τμήματος Missiles and Fire Control της Lockheed Martin.
O συγκεκριμένος πύραυλος μερικές φορές αποκαλείται περιπαικτικά «half-raam» ή μισός amraam. Η Lockheed ξεκίνησε την σχεδίαση του Cuda με την φιλοδοξία να πετύχει παρόμοια εμβέλεια με τον AIM-120 αλλά στο μισό μέγεθος με αυτόν.
Με τον τρόπο αυτό τα υπάρχοντα μαχητικά αεροσκάφη F-22 και F-35 θα μπορούσαν να φέρουν στις εσωτερικές τους αποθήκες διπλάσιο αριθμό πυραύλων από ό,τι σήμερα.

Ο προτεινόμενος πύραυλος Cuda θα μοιάζει εξωτερικά με τον AIM-120 και προβλέπεται να έχει την ίδια περίπου εμβέλεια, τουλάχιστον με τις τελευταίες εκδόσεις του C. Η Lockheed επιμένει ότι είναι εφικτό καθώς αρκετά από τα υποσυστήματα που θα έπρεπε να φέρει εσωτερικά έχουν είτε σμικρυνθεί, είτε αφαιρεθεί τελείως.
Για παράδειγμα, η πολεμική κεφαλή (εκρηκτικά) δεν υπάρχει πλέον, κι ο πύραυλος ανήκει στην κατηγορία των όπλων που για να εξουδετερώσουν τον στόχο τους πρέπει να πετύχουν απ’ ευθείας χτύπημα (hit to kill) όπως οι πύραυλοι του συστήματος Patriot PAC-3.
Δεν είναι γνωστό αν έχει υπάρξει πρόβλεψη τουλάχιστον για προσθήκη του λεγόμενου «lethal enhancer», κυριολεκτικά «επαυξητή φονικότητας», που είναι ένα πακέτο εκρηκτικών, πολύ μικρότερο της πολεμικής κεφαλής, αλλά αρκετό για να διαλύσει το σώμα του πυραύλου σε μικρά κομμάτια κλάσματα του δευτερολέπτου πριν το τελικό χτύπημα για αύξηση των πιθανοτήτων καταστροφικού πλήγματος.

Μετά την εκτόξευση, ο πυραυλοκινητήρας του AIM-120 επιταχύνει τον πύραυλο στην μέγιστη ταχύτητά του για μερικά μόνο δευτερόλεπτα και στη συνέχεια χρησιμοποιεί τις επιφάνειες ελέγχου για να εκμεταλλευτεί την κινητική ενέργεια και να κατευθυνθεί στον στόχο.
Το Cuda αν και με το μισό μέγεθος, λειτουργεί κι αυτός με τις ίδιες αρχές. Ως μία μέθοδο υποκατάστασης της μειωμένης ποσότητας καυσίμου που μπορεί να χωρέσει στο σώμα του πυραύλου, η Lockheed έχει προσθέσει ένα σύστημα ελέγχου εκτροπής και ελέγχου θέσης (DACS) με «καταγωγή» από τον πύραυλο εδάφους αέρος PAC-3.
Το DACS περιλαμβάνει μικρούς πυραυλοκινητήρες στον κώνο του πυραύλου που σε συνδυασμό με τις επιφάνειες ελέγχου στο πίσω μέρος θα μπορούσαν, θεωρητικά τουλάχιστον, να καταστήσουν τον Cuda πιο αποτελεσματικό από τον AIM-120 κατά τη διάρκεια της τερματικής φάσης προσέγγισης στον στόχο.
Εκτός από τα F-22 και F-35, η Lockheed προσδοκά ότι ο Cuda θα παίξει έναν πιθανό ρόλο στο πρόγραμμα NGAD της αμερικανικής Αεροπορίας που αφορά την ανάπτυξη ενός Νέας Γενιάς μαχητικού αεροσκάφους Αεροπορικής Κυριαρχίας.

Σύμφωνα με τον κ. Τζον, «Υπάρχει πραγματικά χρηματοδότηση AFRL τώρα για (την προώθηση) της ανάπτυξης του Cuda. Επιπλέον υπάρχει και χρηματοδότηση για αισθητήρες – διανομής δεδομένων αλλά και αισθητήρες IRST.
Όπως είναι αντιληπτό, όταν ο Cuda ολοκληρώσει το στάδιο δοκιμών, οι ικανότητες αεροπορικής κυριαρχίας τόσο του F-35 όσο και του F-22 θα περάσουν σε άλλο επίπεδο.
Και ενώ οι ικανότητες στην αερομαχία του F-22 είναι εγνωσμένες, του F-35 δεν είναι καθώς έχει κατηγορηθεί εκτενώς τόσο για το χαμηλό επίπεδο ευελιξίας, όσο και για το μικρό εσωτερικά μεταφερόμενο οπλικό του φορτίο. Βέβαια, κι οι δυο αυτές κατηγορίες είναι (εντελώς) εσφαλμένες, παρόλα αυτά το γεγονός είναι πως αυτή είναι η εντύπωση που επικρατεί.

Είναι γνωστό πως στην παρούσα φάση το F-35 είναι πιστοποιημένο να μεταφέρει μόλις έναν ΑΙΜ-120 σε καθεμιά από τις εσωτερικές του αποθήκες, για σύνολο δυο πυραύλων μέσης εμβέλειας. Επίσης μπορεί να μεταφέρει και δυο πυραύλους μικρής εμβέλειας σε φορείς στα ακροπτερύγια, θυσιάζοντας όμως το χαμηλό του ίχνος στα ραντάρ.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, το F-35 είναι ένα νέο αεροσκάφος, μία εντελώς καινούρια σχεδίαση με πρακτικά ατελείωτα περιθώρια εξέλιξης και αναβαθμίσεων. Ένα από αυτά τα περιθώρια αντικατοπτρίζεται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάπτυξης.
Με τέτοιο αριθμό εσωτερικά μεταφερόμενων πυραύλων, το F-35 θα μπορεί να αντικαταστήσει ακόμα και το F-15C στον ρόλο της αεροπορικής υπεροχής. Θα έχει περιθώρια ακόμα και να διαθέτει πύραυλους για να καταρρίπτει επερχόμενους πύραυλους που θα έχει εκτοξεύσει ο αντίπαλος εναντίον του και πάλι να έχει αρκετό απόθεμα για να συνεχίσει την αερομαχία. Θα μπορεί φυσικά να λειτουργεί ως “missile truck” στοχοποιώντας αθέατο αεροσκάφη που θα κατευθύνονται ενάντια σε άλλα συμμαχικά προηγούμενης γενιάς.

Γενικότερα, όλο το μέλλον του εναέριου πολέμου θα σχεδιαστεί και θα περιστρέφεται γύρω από αυτό, είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι.