Το Mirage 50, η τελευταία εξέλιξη του Mirage 5, που με τη σειρά του ήταν μια παραλλαγή των Mirage III, με αναβαθμίσεις που το κατέστησαν μια αποτελεσματική επιλογή στον αέρα, χωρίς όμως εξαγωγική επιτυχία.
Το πρωτότυπο Mirage 50, 01, μια μετατροπή ενός από τα Mirage III R E (n°301), πέταξε για πρώτη φορά στο Istres στις 15 Μαίου 1979, με πιλότο τον Patrick Experton.
Οι χρήστες του Mirage 50 όμως ήταν ελάχιστοι, καθώς παραγγέλθηκε μόνο από την Χιλή και τη Βενεζουέλα, οπότε κατασκευάστηκαν μόλις 24 αεροσκάφη, λιγότερα από κάθε άλλη παραλλαγή του Mirage III. Το αεροσκάφος αν και θα περίμενε κανείς πως θα ήταν δημοφιλές λόγω της ευελιξίας του σε διάφορες αποστολές, από αναχαιτίσεις μέχρι κρούσης, είχε να αντιμετωπίσει το ανώτερο Mirage F1 που είχε μόλις εμφανιστεί στη αγορά, και βέβαια σε αυτό είχε επικεντρωθεί η προσπάθεια προώθησης από την κατασκευάστρια Dassault.
Στον τομέα του εξοπλισμού, το Mirage 50 διέθετε αρκετές βελτιώσεις σε σχέση με το Mirage III. Οι πελάτες μπορούσαν να επιλέξουν ανάμεσα στο ραντάρ Thomson-CSF Cyrano IV ή το Agave. Επιπλέον, το αεροσκάφος είχε τη δυνατότητα να εξοπλιστεί με διάφορα συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου ανάλογα με τις ανάγκες του χρήστη, ενώ είχε βελτιωμένα ηλεκτρονικά.
Όσον αφορά τον οπλισμό, μπορούσε να φέρει ένα ευρύ φάσμα πυραύλων αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, όπως οι Matra R530 και R550 Magic για αναχαιτίσεις, καθώς και βόμβες και πυραύλους επιφανείας όπως ο AS-30L. Το αεροσκάφος διέθετε επίσης τα πυροβόλα DEFA 553 των 30 mm.
Ο κινητήρας ήταν ο SNECMA Atar 9K50, ο οποίος αποτελούσε μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με τον Atar 9C των Μirage III. Με 70,6 kN ώσης (με μετάκαυση) έδινε μεγίστη ταχύτητα πάνω από Mach 2, ενώ προσέφερε βελτιωμένη αξιοπιστία και μεγαλύτερο φάκελο πτήσης, με ταχύτερο ρυθμό ανόδου, ευελιξία και μεταφορά φορτίου.
Συγκρίνοντας το Mirage 50 με το Mirage F1, το δεύτερο ήταν σαφώς η επόμενη γενιά, με βελτιώσεις σε όλα τα σημεία, και πιο “δεκτικό” σε μετατροπές, όπως για παράδειγμα αυτή που προσέθεσε τους πύραυλους AIM-9 Sidewinder, οι οποίοι ενσωματώθηκαν κατόπιν αιτήματος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Από την άλλη, το Mirage 50 είχε το πλεονέκτημα της χαμηλότερης τιμής, αφού το κόστος ανάπτυξης της οικογένειας των ΙΙΙ είχε αποσβεστεί. Ατύχησε όμως, γιατί στη χρονική περίοδο που βγήκε, δεν υπήρχε ενδιαφέρον από πολλές Αεροπορίες, είτε για να το προμηθευθούν ως καινούργιο, είτε να επενδύσουν στα παλαιότερα Mirage III/5 που διέθεταν, ώστε να τα μετατρέψουν σε -50.
