Ο ανανεωμένος στρατός της Θήβας με συμμάχους Αρκάδες και μέλη του Κοινού των Βοιωτών, νικά τους στρατούς της Σπάρτης, της Αθήνας και της Μαντινείας.
Σαράντα χρόνια μετά το τέλος του μεγάλου και καταστροφικού Πελοποννησιακού Πολέμου, οι ελληνικές πόλεις-κράτη και συμπολιτείες αγωνίζονταν ξανά για την επικράτηση τους. Η πόλη της Θήβας, πιστή σύμμαχος της Σπάρτης κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, είχε αλλάξει στρατόπεδο όταν η σπαρτιατική κυριαρχία απείλησε να καταλύσει και τη δική της αυτονομία. Σημαντικές αλλαγές στην πολιτική και στρατιωτική της οργάνωση και κυρίως η ανάδειξη προσωπικοτήτων, όπως των στρατηγών Πελοπίδα και Επανεινώνδα, ανέδειξαν τον θηβαϊκό στρατό σε έναν από τους πιο οργανωμένους και εκπαιδευμένους στον Ελληνικό χώρο.
Υπό την καθοδήγηση των Πελοπίδα και Επαμεινώνδα, οι Θηβαίοι οπλίτες-πολίτες γυμνάζονταν, πειραματίζονταν με νέες τακτικές και δοκίμαζαν αλλαγές στο σχηματισμό της φάλαγγας, ενώ είχε εισαχθεί και ο θεσμός του επαγγελματία οπλίτη.
Από τα αρχαϊκά χρόνια, οι ελληνικοί στρατοί συναντιούνταν σε ανοιχτά πεδία, τάσσονταν σε παράλληλες γραμμές και συγκρούονταν σε όλο το μήκος τους επιδιώκοντας την κατάρρευση, το “σπάσιμο” κάποιου σημείου της εχθρικής παράταξης. Με την τακτική της λοξής φάλαγγας, οι Θηβαίοι επιτύγχαναν όμως να εφαρμόζουν αφόρητη πίεση σε ένα σημείο στην εχθρική γραμμή. Με τον τρόπο αυτό κι άλλες έξυπνες τακτικές χρήσης του ιππικού και του εδάφους, κέρδισαν πολλές νίκες εναντίον των κοντινών τους αντιπάλων μέχρι που το 371 π.Χ. συνέτριψαν και τον σπαρτιατικό στρατό στα Λεύκτρα.
Η συνέχεια στο Military History
