“Όσο αποδεδειγμένα διαθέτουμε την πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε σε μία ειρηνική, έντιμη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του Kυπριακού, άλλο τόσο δεν θα αποδεχτούμε όρους και αξιώσεις που θα οδηγούν σε μία λύση αντίθετη με τις Συμφωνίες Κορυφής, τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, καθιστώντας την Κυπριακή Δημοκρατία υποχείρια της Τουρκίας”, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση που οργάνωσαν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κύπρου για τη συμμετοχή των Ελληνοκυπρίων στην εθνική παλιγγενεσία του 1821.
“Αυτό που επιδιώκουμε είναι η επίτευξη μιας λύσης που θα οδηγεί σε ένα κράτος πλήρως απαλλαγμένο από εξαρτήσεις τρίτων ή και την όποια κηδεμόνευση, μέσα από πρόνοιες που δεν συναντώνται σε κανένα Σύνταγμα κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Μιας λύσης που θα σέβεται την αξιοπρέπεια αλλά και την ταυτότητα και των δύο Κοινοτήτων και θα τους δίνει το δικαίωμα ελεύθεροι και ανεξάρτητοι να καθορίζουν τη μοίρα τους σε συνθήκες ασφάλειας σταθερότητας και αρμονικής συμβίωσης όπως επιτάσσει και η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα”, επισήμανε ο κ. Αναστασιάδης και συνέχισε: “Ούτε παραγνωρίζουμε, ούτε υποτιμούμε τις δυσκολίες, αλλά αυτό που θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω είναι ότι διακόσια χρόνια μετά από την Επανάσταση του 1821, έχοντας ως παρακαταθήκη το όραμα των Ελλήνων για μία ελεύθερη, κυριαρχική και ανεξάρτητη πατρίδα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την εξόφληση του χρέους και της οφειλής που έχουμε απέναντι στους ήρωες, απέναντί στις απελθούσες, τις παρούσες, αλλά και τις μέλλουσες γενιές του τόπου”.
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέρθηκε στην τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα λέγοντας: “Εδώ και 47 χρόνια, αυτό που καταγράφεται είναι οι αδιάλλακτοι και αμετάβλητοι στόχοι της Τουρκίας, μέσα από τις αξιώσεις που προβάλλει, να επιτύχει λύση που θα της επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο και την μετατροπή της Κύπρου σε δικό της προτεκτοράτο.
Στόχοι που επιμαρτυρούνται σε πρώτη φάση από τον πλήρη έλεγχο του υποτελούς μορφώματος του κατεχόμενου εδάφους, μέσα από την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα, την ενίσχυση της στρατιωτικής της παρουσίας, την οικονομική εξάρτηση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και των εξόφθαλμων, πλέον, παρεμβάσεων στην πολιτική, οικονομική, θρησκευτική και πολιτιστική ζωή των Τουρκοκυπρίων”.
Σημείωσε πως “αποκορύφωμα της αδιαλλαξίας της Τουρκίας αποτελούν οι νέες της αξιώσεις με εγκατάλειψη της βάσης λύσης και την αξίωση της δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών, τη δημιουργία νέων τετελεσμένων επί του εδάφους με την αλλοίωση του καθεστώτος της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, την πρόσφατη παραχώρηση 145 τετραγωνικών χιλιομέτρων ελληνοκυπριακής γης στον Τουρκικό στρατό για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση αλλά και τις συνεχείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης, με παράνομες επεμβάσεις στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας”.
Για τη συμμετοχή των Ελληνοκυπρίων στην εθνική παλιγγενεσία του 1821 ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι ήταν αθρόα και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ενώ ο Ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου την περίοδο εκείνη ανερχόταν σε μόλις 80.000, ο αριθμός των αγωνιστών που έλαβαν μέρος στον εθνικό ξεσηκωμό, εκτιμάται πως ανερχόταν στους 1.000. Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται και η υλική συνεισφορά των Κυπρίων, με την αποστολή προμηθειών και οικονομικής βοήθειας παρά τη φτώχεια και τις όποιες κακουχίες αντιμετώπιζαν.
“Είναι για αυτό που αισθανόμαστε περήφανοι, γιατί ο Κυπριακός Ελληνισμός συνέβαλε, στο μέτρο του δυνατού, στη δημιουργία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους”, τόνισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στον χαιρετισμό του ο πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Νίκος Παπαϊωάννου είπε πως “η ιστορία της Κύπρου παραμένει, εν πολλοίς, άγνωστη στη χώρα μας» και σημείωσε ότι «παρά τα επανειλημμένα και πικρά λάθη της εγχώριας πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, η Κύπρος αποτελεί διαχρονικά ένα από τα ισχυρότερα προπύργια της ελληνικής ταυτοτικής συνείδησης”, λέγοντας πως “τις θυσίες αυτές έχουμε χρέος να τις τιμούμε, λόγω και έργω».
Τόνισε την ανάγκη για ουσιαστική παρέμβαση της επιστημονικής έρευνας στη συζήτηση περί Δημόσιας Ιστορίας και εξέφρασε την επιθυμία να τύχουν τα μαθήματα και τα προγράμματα ιστορικών σπουδών ευρύτερης αναγνώρισης και, γιατί όχι, χρηματοδότησης.
“Οι ερευνητές μας χρειάζονται πρόσβαση σε τεκμήρια, σε εξειδικευμένα περιοδικά, σε ψηφιοποιημένα αρχεία του εξωτερικού, το κόστος των οποίων, ελλείψει πόρων, συχνά επωμίζονται οι ίδιοι. Απαιτούνται επίσης συνέργειες μεταξύ Ιδρυμάτων οι οποίες είναι απαραίτητο να τύχουν ενθάρρυνσης τόσο από την ακαδημαϊκή όσο και από την πολιτική ηγεσία», είπε ο πρύτανης.
