«All 3 Dead»: Η ιστορία πίσω από το βίντεο της αναγκαστικής προσνήωσης ενός Skywarrior

Η «Φάλαινα» (The ‘Whale’) δεν ήταν το μόνο προσωνύμιο του τεράστιου Skywarrior, του μεγαλύτερου αεροσκάφους που επιχείρησε ποτέ από τα καταστρώματα αμερικανικών αεροπλανοφόρων. Λόγω της δυσκολίας εγκατάλειψης υπό ορισμένες συνθήκες, σύντομα η επίσημη ονομασία του Α3D απέκτησε ένα μακάβριο νόημα για τα πληρώματα: ‘All 3 Dead’ (Και Οι Τρεις Νεκροί) καθώς το αεροπλάνο δεν διέθετε εκτινασσόμενα καθίσματα. Το τριμελές πλήρωμα εγκατέλειπε το τζετ από μια «τσουλήθρα» στην άτρακτο.
Σε μικρό ύψος, ιδίως στις κρίσιμες φάσεις της απονήωσης ή της προσνήωσης, η εγκατάλειψη γινόταν μια ριψοκίνδυνη υπόθεση. Το διάσημο βίντεο της επεισοδιακής προσνήωσης ενός αναγνωριστικού RA-3B Skywarrior της Μοίρας VAP-61 (Heavy Photographic Squadron Sixty One) στο κατάστρωμα του USS Coral Sea το 1963 λόγω αστοχίας του ρινιαίου σκέλους έχει ιστορία. Μια ιστορία που ο ναυτίλος του ‘906’ Φρανκ Πηλ δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Ερχόμενο σε επαφή με το κατάστρωμα, το σκέλος σπάει και ο ρινιαίος τροχός κυλώντας στο κατάστρωμα καταλήγει στην θάλασσα. Ο Αντιπλοίαρχος Μόρρις, ένας έμπειρος χειριστής με 200 προσνηώσεις στο ενεργητικό του, σπρώχνει τις μανέτες μπροστά και βρίσκεται ξανά στον αέρα αναμένοντας οδηγίες ενώ στο πλοίο ήδη υψώνουν το νάιλον φράγμα ανάσχεσης και το ελικόπτερο διάσωσης παίρνει θέση, έτοιμο να επέμβει. Με το landing pattern άδειο, το αεροσκάφος κατεβαίνει, πέφτει στο ‘barrier’ και σύρεται με το ρύγχος στο κατάστρωμα πριν τελικά ακινητοποιηθεί. Μια ακόμη –δύσκολη– μέρα στο «γραφείο».

«Εκτινάξαμε την κάτω θυρίδα. Με την προσνήωση τσάκισε σαν από αλουμινόχαρτο… Μας εξέπληξε κι εμάς. Στην πραγματικότητα, έχοντας ζήσει την προσνήωση, δεν ήταν τόσο άσχημα όσο όταν την είδαμε σε φιλμ αργότερα. Πιάσαμε δύο συρματόσχοινα στην προσνήωσή μας για το «φράγμα», οπότε δεν αποδεικνύεται τίποτα ως προς την δυνατότητα του ‘barrier’ να σταματά ένα αεροπλάνο με τόσο βάρος» θυμάται ο Πηλ.
«Το ‘barrier’ είχε δοκιμαστεί με άλλα Α-3 αλλά όχι με το δικό μας μέγιστο βάρος, έτσι υπήρχε μια αβεβαιότητα μέχρι την πρόσκρουση. Αν και το αεροπλάνο «δίπλωσε» ελαφρώς πίσω από το κόκπιτ, μεταφέρθηκε με φορτηγίδα στο Naval Air Rework Facility στην Alameda και αργότερα επέστρεψε σε υπηρεσία. Το ‘906’ έπεσε το 1966 ανατολικά των Φιλιππίνων εξαιτίας προβλήματος στην μεταφορά καυσίμου. Ένας από το πλήρωμα περισυνελλέγη, οι άλλοι δύο όμως δεν βρέθηκαν ποτέ….»

Σχεδιασμένο ως πυρηνικό βομβαρδιστικό, το δικινητήριο τζετ της Douglas άρχισε το 1956 να εξοπλίζει της Μοίρες Βαριάς Κρούσης (VAH) στα αεροπλανοφόρα του Ναυτικού –με μέγιστο βάρος 82.000 λίβρες, το ‘Heavy’ δεν ήταν υπερβολή. Το Ειδικό Όπλο ελεύθερης πτώσης που μετέφεραν τα αεροπλάνα του τύπου αποτελούσαν την πυρηνική γροθιά του αμερικανικού Ναυτικού στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Στον πόλεμο του Βιετνάμ τα Α-3 έδρασαν για ένα διάστημα ως συμβατικά βομβαρδιστικά και φωτοαναγνωριστικά (RA-3B) ωστόσο διέπρεψαν σε έναν άλλο ρόλο στον οποίο και μακροημέρευσαν, αυτόν του ιπτάμενου τάνκερ (KA-3B) καθιστάμενα «πολλαπλασιαστές ισχύος».
Επίσης, ένας αριθμός Skywarrior μετετράπη σε αεροσκάφη ηλεκτρονικής αναγνώρισης (ΕΑ-3Β) και ηλεκτρονικού πολέμου (ERA-3B, EKA-3B) παρέχοντας πολύτιμες υπηρεσίες στον Στόλο. Τα α/φη ηλεκτρονικού πολέμου πετούσαν με επταμελή πληρώματα –τρείς στο κόκπιτ και ένας Αξιωματικός Η/Π συν τρείς χειριστές ηλεκτρονικών συστημάτων στο τροποποιημένο διαμέρισμα οπλισμού. Μάλιστα ο τύπος πρόλαβε να λάβει μέρος και στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 αποδεικνύοντας την κλάση του.
Αλέξανδρος Θεολόγου