Η Lockheed Martin γνωστοποίησε στο ΠΝ ότι ενδιαφέρεται να υποβάλει πρόταση εκσυγχρονισμού για τις φρεγάτες κλάσης ΜΕΚΟ, που θα είναι βασισμένο σε αυτό που δρομολογεί η εταιρεία για τις ίδιας κλάσης φρεγάτες της Νέας Ζηλανδίας, αν και στην εκεί περίπτωση ο εκσυγχρονισμός είναι εκτενής. Το κόστος του προγράμματος FSU (Frigate Systems Upgrade) για τα δυο νεοζηλανδικά πλοία προσεγγίζει περίπου τα 220 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα και περιλαμβάνει «ολοκληρωμένη λύση επιτήρησης/αποκάλυψης στόχων και αεράμυνας (Integrated Surveillance and Air Defence solution) με νέο σύστημα διαχείρισης μάχης, καινούριο κύριο ραντάρ και ανανέωση της αντιαεροπορικής άμυνας σημείου βασισμένη σε βλήματα ενεργού ραντάρ.
Η οικονομική κατάσταση του ΠΝ είναι βέβαια γνωστή στην εταιρεία, που φαίνεται να «κατεβαίνει» με προτάσεις, απόλυτα προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της Π&Δ, στελέχη της εταιρείας, εμπιστεύθηκαν ήδη πλοίο της κλάσης ΥΔΡΑ στον Ναύσταθμο προκειμένου να σχηματίσουν εικόνα για την κατάστασή του και να μπορέσουν να κάνουν πιο συγκεκριμένες τις προτάσεις της.
Η σύγκριση βέβαια με το νεοζηλανδικό πρόγραμμα (που μάλιστα έχει κλιμακώσει το κόστος του κατά 30% από το 2014 όταν υπογράφηκε) κάνει προφανές το γεγονός ότι τα 100 εκατομμύρια που προϋπολογίζει το ΠΝ για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού τεσσάρων πλοίων δεν μπορούν να αποδώσουν αξιόλογη αναβάθμιση. Έτσι ίσως χρειαστούν «δημιουργικές» προσπάθειες (ακόμη και σε βάθος χρόνου) για να εξασφαλιστούν επιπλέον κονδύλια. Μια ιδέα θα ήταν η χρηματοδότηση από το περίσσευμα των κονδυλίων που δεσμεύθηκαν για τον εκσυγχρονισμών των Ρ-3ΗΝ του ΠΝ. Βέβαια πληροφορίες, που έχουμε αναφέρει, λένε ότι μέρος των χρημάτων αυτών είχε υπολογιστεί να πάνε για τον εκσυγχρονισμό των ελικοπτέρων S-70 Aegeanhawk, υπογραφή FOS για την υποστήριξή τους, ενώ υπάρχει και η πρόθεση απόκτησης δυο νέων ΜΗ-60R.
Πιο συγκεκριμένες πληροφορίες θα έχουμε στην διάθεσή μας όταν ολοκληρωθούν οι επισκέψεις της εταιρείας, οπότε και θα επανέλθουμε με εκτενές αφιέρωμα σχετικά με τις νέες δυνατότητες που θα μπορούσαν να αποκτήσουν οι εν λόγω φρεγάτες.
Αν και το ΠΝ, ανεπισήμως δεν έχει κρύψει το γεγονός ότι προσανατολίζεται σε λύση «συμβατή» με συστήματα που υπάρχουν ήδη σε χρήση σε πλοία του στόλου (TACTICOS) η Lockheed Martin είναι ίσως μοναδική περίπτωση εναλλακτικής λύσης λόγω της εμπλοκής της στο νεοζηλανδικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού αφού γνωρίζει τα πλοία και μπορεί να έχει ολοκληρωμένες προτάσεις για κάθε υποσύστημα που χρειάζεται αναβάθμιση με βάση δοκιμασμένη λύση που εφαρμόζεται ήδη σε πλοία ίδιας κλάσης.
Το πρόβλημα βέβαια είναι η έλλειψη κονδυλίων και οι τεράστιες ανάγκες εξοπλιστικών προγραμμάτων που έχουν συσσωρευτεί, όχι μόνο στα χρόνια της κρίσης αλλά –εγκληματικά- και από τις κυβερνήσεις της δεκαετίας του 2000.
Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για ένα θέμα που «καίει» το ΠΝ και θα έπρεπε να είχε δρομολογηθεί… χθες κι είναι εξίσου βέβαιο πως θα μας απασχολήσει και στο μέλλον.
