Το 2021, μηχανικοί του Πανεπιστημίου Stanford ανέπτυξαν το Stereotyped Nature-Inspired Aerial Grasper (SNAG), ένα βιομιμητικό ρομποτικό σύστημα προσγείωσης για τετρακόπτερα drones, εμπνευσμένο από τα άκρα του γερακιού του είδους Πετρίτης. Το SNAG επιτρέπει στο μη επανδρωμένο αερόχημα να προσγειώνεται και να αγκιστρώνεται σε ποικίλες επιφάνειες όπως κλαδιά δέντρων, μετατρέποντας μηχανικά την ενέργεια της πρόσκρουσης σε αγκύρωση με “νύχια” που σφίγγουν μέσα σε μόλις 20 χιλιοστά του δευτερολέπτου, σε μίμηση του πτηνού.
Χρησιμοποιώντας 3D-εκτυπωμένες δομές για οστά, ηλεκτροκινητήρες αντί μυών και τένοντες από νήμα υψηλής ποιότητας, το σύστημα κλειδώνει τους “αστραγάλους” του μετά την προσγείωση, ενώ ένα επιταχυνσιόμετρο ενεργοποιεί τους αλγορίθμους ισορροπίας για να επιτευχθεί η απαιτούμενη σταθερότητα. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής William Roderick: «Μέρος του κινήτρου αυτής της εργασίας ήταν να δημιουργήσουμε εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μελετήσουμε τον φυσικό κόσμο. Αν μπορούσαμε να έχουμε ένα ρομπότ που να λειτουργεί σαν πουλί, αυτό θα ξεκλείδωνε εντελώς νέους τρόπους μελέτης του περιβάλλοντος».
Δοκιμές σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα και δάση του Όρεγκον απέδειξαν την ικανότητά του συστήματος να πιάνει αντικείμενα εν πτήσει και να λειτουργεί σε διαφορετικές διατάξεις δακτύλων. Το project χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το γραφείο Επιστημονικής Έρευνας της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Έτσι παρόλο που το SNAG παραμένει ένα ερευνητικό πρόγραμμα με πολιτικές εφαρμογές, η ικανότητα παρατεταμένης αγκίστρωσης και εξοικονόμησης ενέργειας το καθιστά ιδανικό για αποστολές μικρών drone σε παρατεταμένη επιτήρηση, σε εχθρικό έδαφος. Σε αστικά ή δασώδη περιβάλλοντα, τέτοια drones, γιατί όχι “μεταμφιεσμένα” και σε πτηνά, θα μπορούσαν να προσγειώνονται αθόρυβα, και να διεξάγουν μακροχρόνια αναγνώριση απαρατήρητα από τα εχθρικά μέσα, αυξάνοντας την αυτονομία τους σε επιχειρήσεις ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance) ή και επιθετικές ενέργειες.
