Ο Βυζαντινός στρατός νικά στις όχθες του ποταμού Λαλακάοντος στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας, αραβικό στράτευμα του Εμιράτου της Μελιτινής (σημ. Malatya).
Η ισχυροποίηση των αραβικών εμιράτων στο ανατολικό όριο της αυτοκρατορίας προξενούσε μεγάλα προβλήματα. Οι αυτοκράτορες του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους είχαν για δεκαετίες αποτύχει να τα ελέγξουν, ενώ αυτά ασπαζόμενα και το Ισλάμ (τη νέα θρησκεία), συγκροτούσαν ισχυρούς στρατούς και επέδραμαν βαθιά στα εδάφη της Μικράς Ασίας, λεηλατώντας και σφάζοντας.
Τον 8ο και 9ο αιώνες τα εμιράτα της Ταρσού, του Καλικαλά και της Μελιτηνής αποτελούσαν τα μεγαλύτερα αποστήματα της Ανατολής για την Κωνσταντινούπολη. Εκείνο της Μελιτηνής, υπό την ηγεσία του εμίρη Ομάρ αλ Ακτά, εξαπέλυσε το 863 άλλη μια μεγάλη επιδρομή μέσα από τα εδάφη της Καππαδοκίας σε συνεργασία με τους Άραβες της Ταρσού.
Η συνέχεια στο Military History
