Σήμερα το πρωί γράψαμε (εδώ) για μια συμπληρωματική αγορά αριθμού ατρακτιδίων σκόπευσης ASELPOD από την πακιστανική αεροπορία. Το ατρακτίδιο είναι μια αμιγώς τουρκική κατασκευή της ASELSAN, που η ανάπτυξή του ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου του 2006. Τότε η εταιρεία υπέγραψε συμφωνία με το τουρκικό υφυπουργείο αμυντικών εξοπλισμών για την ανάπτυξη 4 πρωτοτύπων και 16 επιχειρησιακών ατρακτιδίων. Η είδηση, που φυσικά το 2006 πέρασε στα “ψιλά”, δείχνει το βάθος των τουρκικών φιλοδοξιών από εκείνη την εποχή σε ότι αφορά την ανάπτυξη αμυντικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας. Το συμβόλαιο την στιγμή που υπεγράφη ισοδυναμούσε με 51,5 εκ. δολάρια ΗΠΑ.
Το σύστημα που δημιουργήθηκε είναι τρίτης γενιάς με ανάλυση 640×512 pixels ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από ύψη μεγαλύτερα των 20.000 ποδών. Το ASELPOD διαθέτει μια κάμερα ευρείας γωνιας Super Wide Angle [SFoV] 28×21 ° ενώ η εικόνα του μπορεί να προβληθεί και στο HUD του αεροσκάφους. Το σύστημα είναι υδρόψυκτο, με μήκος 2,35 μέτρα, πλάτος 0,43 μέτρα και βάρος 235 κιλά. Μπορεί να εγκλωβίζει και να επιτηρεί μέχρι και 8 στόχους, ενώ να προσφέρει ζουμ 3Χ οπτικό, και 2Χ, 4Χ, 8Χ ψηφιακό.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως μπορεί να εντοπίσει ένα F-16 σε απόσταση 45 χιλιομέτρων, κι ένα άρμα μάχης στα 15 χιλιόμετρα. Δηλαδή, σε ρόλο έρευνας αέρος μπορεί να εντοπίσει ένα εχθρικό αεροσκάφος χωρίς χρήση ραντάρ σε πολύ μεγάλη απόσταση. Αν αυτό το αεροσκάφος είναι ένα F-35, αυτό σημαίνει πως η ΤΗΚ βάζει σε υπηρεσία ένα ατρακτίδιο που μπορεί να αντιμετωπίζει (υπό συνθήκες) αεροσκάφη stealth, χωρίς αυτή την στιγμή κάποιος από τους δυνητικούς εχθρούς της να έχουν τέτοια αεροσκάφη στο οπλοστάσιό τους!
Επίσης μπορεί να κάνει καταύγαση στόχου σε απόσταση 25 χιλιομέτρων. Το σύστημα διαθέτει σκληρό δίσκο 128GB Solid State, αλλά η χωρητικότητά του είναι κάτι που θεωρείται πως θα αυξηθεί. Η εταιρεία έχει αναφέρει πως μπορεί να δεχτεί κάμερες HDMI αλλά και SAR. Ουσιαστικά λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν ατρακτίδιο αναγνώρισης αν απαιτηθεί.
Αν το αεροσκάφος φορέα έχει πρόβλημα με το σύστημα πλοήγησης INS, μπορεί να κάνει χρήση του ASELPOD. Τέλος το ASELPOD μπορεί να στέλνει τις εικόνες σε σταθμό εδάφους μέσω ασφαλούς ζεύξης δεδομένων.
Το ατρακτίδιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο F-16 και F-4E (εκσυγχρονισμένα), ενώ η απόφαση για την δημιουργία του ελήφθη την εποχή που τα LANTIRN και το ΑΑQ-14 έδειχναν την ηλικία τους αλλά και τους επιχειρησιακούς περιορισμούς τους. Ήταν η εποχή που οι δυτικές αεροπορίες έβαζαν σε υπηρεσία τα SNIPER, Damocles και Litening,σαν την επόμενη γενιά ατρακτιδίων σκόπευσης. Τότε ουσιαστικά οι γείτονες αποφάσισαν να επενδύσουν στην δική τους βιομηχανία, και να αναπτύξουν ένα δικό τους ατρακτίδιο μόνοι τους.
Μια άποψη των δυνατοτήτων του SNIPER ATP μπορείτε να πάρετε εδώ.
Το ASELPOD είναι από αυτά τα αμυντικά προγράμματα που κάποιοι διατείνονται πως “σιγά μην δουλέψουν”. Τελικά όχι απλά δουλεύουν, και μάλιστα εξαιρετικά, αλλά οι Τούρκοι τα εξάγουν κιόλας. Έρχεται λοιπόν το ASELPOD να προστεθεί σε όλα αυτά τα συστήματα “που δεν θα δούλευαν” ή “δεν θα βγει σε παραγωγή” ή “άχρηστο είναι μωρέ, τι ασχολείσαι”, μαζί με τις κορβέτες, τα άρματα μάχης κοκ. Και αυτοί που τα αγοράζουν τα ASELPOD δεν το κάνουν γιατί είναι “χαζοί”, κι εμείς έξυπνοι, αλλά για να αυξήσουν την μαχητική ικανότητα των αεροσκαφών τους με ένα σύγχρονο σύστημα.
Τι πέτυχαν έτσι οι Τούρκοι; καταρχάς, σήμερα, 10 χρόνια μετά την υπογραφή συμβολαίου, η Τουρκία εξάγει μεγάλο αριθμό ατρακτιδίων, σε εξαιρετικά ανταγωνιστικές τιμές στο Πακιστάν, και κερδίζει! Έτσι η επένδυση επιστρέφει μέσω προστιθέμενης αξίας πολλαπλάσια στο τουρκικό κράτος. Οι νέοι δεν φεύγουν αλλά μένουν, τελειώνουν τα πανεπιστήμια της χώρας και βρίσκουν καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας στην χώρα τους.
Ταυτόχρονα η THK έχει στην διάθεσή της ένα υπερσύγχρονο ατρακτίδιο. Μετά τα πρώτα 16 ατρακτίδια, η Τουρκία θα παραγγείλει άλλα 73. Αν κάνει κάποιος τα μαθηματικά, θα δει ότι η Τουρκία βγήκε κερδισμένη πολλαπλά, συγκρίνοντας το πόσο θα αγοράσει τα 93 ατρακτίδια σε σχέση με το αν αγόραζε για παράδειγμα το SNIPER ATP. Έδωσε πάμπολλες θέσεις εργασίας υψηλής τεχνολογίας στην χώρα, έχει στην διάθεσή της ένα υπερσύγχρονο ατρακτίδιο σκόπευσης, εξάγει κερδίζοντας συνάλλαγμα, δεν χρειάστηκε να δαπανήσει συνάλλαγμα για την αγορά αντίστοιχων ατρακτιδίων από το εξωτερικό, και ταυτόχρονα μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσει το σύστημα, αυξάνοντας “κέρδη”.
Προφανώς το ASELPOD προφανώς θα αντικαταστήσει το παρωχημένο AAQ-14 στην τουρκική πολεμική αεροπορία, και θα επιτρέψει σε περισσότερες μονάδες της να αναλάβουν ρόλο κρούσης ακριβείας.
Στο Πακιστάν, σύμφωνα με πληροφορίες, το ASELPOD αντιμετώπισε τα SNIPER και Damocles, και φυσικά τα κέρδισε. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως εκτός της χαμηλότερης τιμής, το ατρακτίδιο ήταν καλύτερο ή έστω ισάξιο των ανταγωνιστών του. Η συμπληρωματική αγορά λοιπόν από το Πακιστάν δεν είναι απλά μια αγορά μεταξύ δυο χωρών, φίλων και συμμάχων μεταξύ τους, αλλά ένα τουρκικό success story.
Στον αντίποδα, η Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε πριν λίγο καιρό 40 παλαιά AAQ-14, πλεονασματικά της USAF. Αν και η τεχνολογία τους είναι πλέον ξεπερασμένη σε ένα σύγχρονο πεδίο της μάχης, εντούτοις συμπληρώνει τα 16 ατρακτίδια που είχαν αγοραστεί πριν πολλά χρόνια, μαζί με 24 ατρακτίδια ναυτιλίας. Η αξία τους στο σύγχρονο πεδίο της μάχης είναι εξαιρετικά περιορισμένη πλέον, ειδικά με τις απειλές που έχει πλέον να αντιμετωπίσουν τα μαχητικά της ΠΑ. Αλλά η εναλλακτική για την ΠΑ ήταν το τίποτα…
Δείτε την διαφορά ανάμεσα στην εικόνα που δίνει το LANTIRN για να καταλάβετε την διαφορά με το SNIPER ATP και το ASELPOD…
Μήπως, λέμε μήπως, πρέπει να αποφασίσουμε την επένδυση κι εμείς στην ελληνική αμυντική βιομηχανία; μήπως για αρχή, να δώσουμε ένα AAQ-14 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή σε μια ελληνική εταιρεία ή σε ένα κονσόρτσιουμ εταιρειών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ένα συμβόλαιο βελτίωσής του; χρειάζονται τόσα πολλά χρήματα πια; ή μήπως να σταματήσουμε κάποια στιγμή να κρυβόμαστε πίσω από τα Μνημόνια;
Αυτός είναι και ο λόγος που ανεβάζουμε την συγκεκριμένη είδηση στις Απόψεις. Δεσμευόμαστε πως θα επανέλθουμε στο θέμα και από τις σελίδες του περιοδικού αλλά και από την ιστοσελίδα μας.
Νομίζω ότι είναι καιρός να αναφέρουμε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας..
https://www.sncorp.com/who-we-are/
“μήπως για αρχή, να δώσουμε ένα AAQ-14 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή σε μια ελληνική εταιρεία ή σε ένα κονσόρτσιουμ εταιρειών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ένα συμβόλαιο βελτίωσής του;”
Συμφωνώ με την πρότασή σας. Ας αναλάβουν οι 2 ηγεσίες των Υπουργείων Άμυνας και Παιδείας, να συνεννοηθούν.
ακόμα καλύτερα; Γιατί να το δώσουμε σε ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ και πολύ απλά η ΠΑ να μην προκηρύξει ένα είδος διαγωνισμού στον οποίο να συμμετάσχουν ΑΕΙ/ΤΕΙ ξεχωριστά ή ως συνεργασίες με διάφορες εταιρείες (για να μην λένε για απευθείας αναθέσεις) με ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ προτάσεις και φυσικά ο νικητής θα δεσμεύεται για θέματα εχεμύθειας, στρατιωτικού απόρρητου κλπ.
Τα παραδοτέα; 1-2 βελτιωμένα ατρακτίδια για αρχή σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και εφόσον πιστοποιηθούν από την ΠΑ οι επιδόσεις τους, να δοθούν παραγγελίες χαμηλού αρχικού ρυθμού και μετά αν θέλουν ας φέρουν και άλλα πλεονασματικά απέξω για βελτίωση.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω: οι αμυντικές δαπάνες είναι εξωφρενικά ακριβές, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ. Μετά απ’ αυτό, το παιχνίδι έχει χαθεί (για τους άλλους, δηλαδή εμάς). Η στρατηγική της Τουρκίας είναι να ακολουθήσει τον δρόμο που πρώτο χάραξε το Ισραήλ: αργά και σταθερά βήματα βιομηχανικής/τεχνολογικής ανάπτυξης. Άργησε λίγο παραπάνω, αλλά τα κατάφερε.
Το μόνο που μπορεί να περιορίσει τη Τουρκία από εδώ και πέρα είναι το να τα ‘σπάσει’ με τους Αμερικανούς, κάτι που θα τους περιόριζε (μεταξύ άλλων) την δυνατότητα να πουλήσουν σε χώρες με Αμερικανικά συστήματα (Μέση Ανατολή κυρίως). Αλλά κάτι τέτοιο πολύ δύσκολα θα γίνει (όσο κι αν κάνει… φιλότιμες προσπάθειες επ’ αυτού ο Νεο-σουλτάνος), γιατί δυστυχώς (για εμάς), η Τουρκία θα είναι πάντα σημαντική για τις ΗΠΑ, λόγω της θέσης της.
H πιο φτηνη λυση ειναι να αγορασουμε και εμεις μερικα ASELPOD( Ενα πρωινο παει ο δικος μας στρατιωτικος ακολουθος στην Τουρκια και παραδιδει στην ΑSELSAN ενα τετοιο αιτημα, θα γουρλωσουν τα ματια τους).
Στο σημείο που αναφέρετε για εντοπισμό stealth αεροσκαφών απο το aselpod , θα ήθελα να κανω μια ερώτηση επ’αυτού . Θα μπορούσαν να έχουν στο μυαλό τους οι Τούρκοι μια περαιτέρω βελτίωση του pod ούτως ώστε στο μέλλον να το τοποθετήσουν στο f35 ή στο δικό τους μελλοντικό μαχητικό ; Σίγουρα κατι τετοιο θα μείωνε το stealthiness των αεροσκαφών αλλα θα αύξανε πολύ τις δυνατότητες εντοπισμού άλλων stealth αεροσκαφών , ή μήπως θα μπορούσε να βγει μια έκδοση uav με ενσωματωμένο το έν λόγο σύστημα που να λειτουργεί ως προκεχωρημένο stealth hunter , που θα δίνει στοιχεία στα αεροσκάφη απο πίσω με χρήση data link ? Διότι εαν πράγματι η Τουρκια προχωρήσει σε κατι τετοιο τότε ειναι άκυρο να μιλάμε για απόκτηση f35 απο μεριάς μας . Και κατι ακόμη , η ιδέα που μόλις είπα με uav με pod και αισθητήρες τα οποία θα στέλνουν τακτική εικόνα σε δικά μας μαχητικά στα μετωπισθεν , ποσό εφικτό ειναι να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα ; Ευχαριστώ .
Υπαρχει και μια αλλη πλευρα: Το 2006 τα Lantirn ηταν ακομη συγχρονα, οι τουρκοι ηθελαν να το φορεσουν επειγοντως στα Τερμινειτορ. Τα Τερμινειτορ θα αποσυρθουν σε λιγο και ατρακτιδιο δεν εχουν ακομη , εμειναν με τον απλο καταδεικτη pave spike (που εμεις δεν πηραμε ποτε). Ακομα και να ειχαμε χρηματα, βουληση, στρατηγικη, εχουμε χρονο να το εξελιξουμε?
Από την μία μας λέτε πως η ελληνική αμυντική αγορά είναι πολύ μικρή για να δικαιολογεί το RnD υψηλής τεχνολογίας και υψηλών αναγκών χρηματοδότησης συστημάτων σε αντίθεση με την τουρκική. Από την άλλη μας λέτε να αναρωτηθούμε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που κάνουν και οι γείτονες με σχετική επιτυχία.
Τελικά ποια είναι η γραμμή σας σαν έντυπο; Εγχώρια ανάπτυξη, εισαγωγές, συμμετοχή σε διεθνή ευρωπαϊκά κυρίως προγράμματα; Τι από όλα;
Μέχρι τώρα τις περισσότερες επιλογές τις έχετε υποστηρίξει και καταδικάσει ταυτόχρονα. Μήπως η αλήθεια τελικά είναι σύνθετη και απλά εξαρτάται από την κάθε περίπτωση;
Αν λοιπόν θεωρείται πως η πρόταση σας για το συγκεκριμένο σύστημα είναι εφικτή και λογική να γίνει με εγχώρια κεφάλαια οφείλεται να την τεκμηριώσετε επαρκώς σε κάθε περίπτωση γιατί αλλιώς είναι λόγια του αέρα.
γιατι δεν το λετε ξεκάθαρα στο αρθρο; ότι κοινως την βαψαμε…γιατι το ατρακτιδιο αυτό είναι μονο η αρχη της τουρκικης καταιγιδας που ερχεται και εμεις παρακαλαμε αν οι αμερικανοι θα μας δωσουν μεταχειρισμένα σαπακια τεχνολογιας του 70…πειτε το ντε..τι φοβαστε;
Ααααα..ξεχασααα..ο Αγιος Παισιος κλπ, κλπ…εκει που μας φτασανε το μονο που μπορούμε οντως να κανουμε είναι το σταυρο μας..
πολύ καλά τα λέτε, αλλά όλα αυτά να γίνουν πριν ή μετά τις….φοιτητικές εκλογές;;;;; (προβοκατόρικο το ερώτημα….)
Αν θυμάμαι καλά υπήρχαν εκδόσεις LANTIRN με αναβαθμισμένες δυνατότητες όπως η δυνατότητα κατάδειξης από τα 40.000 πόδια, εμείς στα 40 που πήραμε ήταν ή παλιά απλή έκδοση ή υπάρχει περίπτωση την αναβαθμισμένη ή μήπως δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό?
Η αναβαθμισμένη έκδοση υπήρχε νομίζω στο αμερικανικό ναυτικό στα F-14, τα ατρακτίδια αυτά γνωρίζουμε που κατέληξαν?
Τίποτε δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη. Στην Τουρκία έχουν πολύ καλά πανεπιστήμια, μεγάλη βιομηχανική βάση και όραμα για το μέλλον της χώρας τους. Τώρα που έχουν ισχυροποιηθεί αρκετά δεν έχουν ανάγκη τον “ευρωπαϊκό προσανατολισμό” ούτε να υποκρίνονται πως μετέχουν της ευρωπαϊκής υμών παιδείας. Όπως έγραψε και ο Κονδύλης, ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται.
“Μήπως, λέμε μήπως, πρέπει να αποφασίσουμε την επένδυση κι εμείς στην ελληνική αμυντική βιομηχανία; μήπως για αρχή, να δώσουμε ένα AAQ-14 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή σε μια ελληνική εταιρεία ή σε ένα κονσόρτσιουμ εταιρειών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ένα συμβόλαιο βελτίωσής του;”
Αν κάνω λάθος συγχωρέστε με αλλά δεν υποτίθεται ότι έχουμε δεσμεύσεις ως προς το βαθμό στον οποίο επιτρέπεται να “ψαχουλέψουμε” τέτοια συστήματα; Ττο ατρακτίδιο εύκολα το δίνουμε για reverse engineering και βελτιώσεις, ο Αμερικάνος όμως δε θα θύμωνε λίγο άμα μυριζόταν τέτοια ενέργεια; Ρωτάω γιατί όπως έχετε αναφέρει κι εσείς πολλές φορές, στις εξαγωγές (ειδικά των ΗΠΑ) υπάρχουν περιορισμοί σχετικά με source codes, επιτρεπτός βαθμός εγχώριας συντήρησης κλπ.
“υποτίθεται ότι έχουμε δεσμεύσεις ως προς το βαθμό στον οποίο επιτρέπεται να «ψαχουλέψουμε» τέτοια συστήματα; ”
Oταν πεσει ενα αεροπλανο δηλωνεις ψεματα οτι εφερε ατρακτιδιο επανω και οτι καταστραφηκε στην φωτια(η οτι επεσε στην θαλασσα ) απο εκει και περα στα μουλωχτα το κανεις οτι θελεις.
Mε μια ματια στα τεχνικα χαρακτηριστικα βλεπεις οτι οι Αμερικανοι στα δικα τους AN/AAQ-14 εχουν βαλει καμερα 640χ512 (ΕR) αρα ειναι εφικτο και απο εμας . δε νομιζω οτι η προσαρμογη ειναι τοσο δυσκολο θεμα . Υπαρχουν ηδη στο εμποριο τετοια συστηματα με πολυ μικρο κοστος . Ακομη και η μνημη μπορει να αναβαθμηστει μ αυτον τον τροπο κλπ κλπ κλπ με κοστος μικροτερο απο μια ωρα πτησης ενος F-16 χωρις ν αλλαξεις κατι στο λογισμικο . Στο ελευθερο εμποριο εχουν βρει και οι Τουρκοι τα υλικα βρε παιδια . Δεν ειναι οτι δεν μπορουμε …
Πολύ σωστή η Πρόταση σας & φυσικά , προσωπικά πιστεύω, μέσα στις δυνατότητες της Ελληνικής Αμυντικης Βιομηχανίας! Αλλά για να κάνουμε λίγο & τον Δικηγόρο του Διαβόλου…. μήπως μπορείτε εσείς στην Πτήση & Διάστημα να θυμησετε σε όλους μας τι τελικά έχει συμβεί με εκείνη την Περίφημη Ιστορία γύρω από την Ενχωρια Ανάπτυξη Αερομεταφερομενου Παρεμβολεα Ραντάρ ( είχε υπάρξει & ερώτηση στην Βουλή των Ελλήνων το 2011 αν θυμάμαι καλά ) με πρόβλεψη μεταφοράς του από τα Α-7 Corsair !! Νομίζω ότι η Κατάληξη του εν λόγω προγράμματος θα μας δώσει τις Απαντήσεις γιατί στην Ελλάδα δεν θα δούμε ΠΟΤΕ !!!!!!!!! κανένα σοβαρό πρόγραμμα….. λόγω φυσικά των Πολιτικών μας…!!!
Δυστηχώς το πρόβλημα είναι η νοοτροπία του εύκολου κέρδους από τους κυβερνώντες, τους μεσάζοντες μέχρι τους ψηφοφόρους. Την νοοτροπία την έχουν φτιάξει εδώ και δεκαετίες και η βλακεία έχει βραχυκυκλώσει κάθε δραστηριότητα στον τόπο μας .
Αν καθίσεις να μιλήσεις με ένα συμφεροντολόγο αεριτζή σε πετάει την ατάκα “αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα” και δεν μπορείς να συνεχίσεις την συζήτηση, όχι γιατί δεν υπάρχουν επιχειρήματα αλλά γιατί είναι άσκοπο να μιλάς σε ΄΄ντουβάρια΄΄. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι ΄΄σπουδαγμένοι΄΄
Τελικά πρέπει να το πάρουμε απόφαση ως Έλληνες, στην ιστορία μας να τοποθετήσουμε δίπλα σε μεγάλους άνδρες και τους μεγαλύτερους ανόητους που γνώρισε ο κόσμος όλος.
Όλα καλά…για πείτε πιο πανεπιστήμιο, πέρα της Πάτρας, έχει τέτοιες δυνατότητες;
Πόσοι μεταπτυχιακοί και καθηγητές θα ασχοληθούν όταν για τα πιο απλά προγράμματα περιμένουν να πάρουν ΕΣΠΑ;
Η επόμενη ερώτηση είναι εκείνο το κουτί που ανιχνεύει παθητικά ότι πετάει, κινείτε και γενικά βρίσκει όλες τις Η/Μ εκπομπές υπάρχει, βρίσκεται ή αστικός μύθος;
Όχι ότι αττό απαλύνει το χάλι μας,αλλά επειδή ἡ επιλογή από το Πακιστάν δέν μου λέει πολλά πράγματα,ποιές είναι οἱ πηγές των πληροφοριών ότι το aselpod απέδωσε καλύτερα από τα SNIPER και Damocles,και ποιά ἠ εγκυρότητα τους;
Μήπως γνωρίζεται αν αντίστοιχη δυνατότητα έρευνας αέρος-αέρος έχουν και τα ατρακτίδια Litening που φέρουν τα Ελληνικά F-4E?
Και ίσως τα παλαιότερα Lantirn?
Γενικά αυτό που είχα ακούσει παλιά είναι ότι αυτά τα ατρακτίδια μπορούν να ανιχνεύσουν παθητικά στόχους αέρος αλλά μόνο όταν οι στόχοι πετάν σε χαμηλότερο ύψος από το αεροσκάφος-φορέα (λόγω θέσης του ατρακτιδίου)..?
Ευχαριστώ
Ναι Γιάννη σ´αυτό αναφέρομαι. Κυκλοφορεί καιρό
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να διαχωριστεί η δυνατότητα χρήσης αέρος-αέρος του ατρακτιδίου από τον πρωτεύοντα ρόλο που είναι η αποκάλυψη και κατάδειξη στόχων στο έδαφος. Η πλειοψηφία των ατρακτιδίων που βρίσκονται σήμερα στην αγορά προσφέρουν τη δυνατότητα εντοπισμού αεροσκαφών ως “συμπληρωματική” δυνατότητα (look-up). Τα περισσότερα από αυτά δεν αποσκοπούν όμως στην αποτελεσματική αποκάλυψη των στόχων, με κλειστό το ραντάρ, αλλά στην ευχερή αναγνώριση χρησιμοποιώντας stare αισθητήρες. Γι’ αυτό τον λόγο, το OSF του Rafale αναγκαστικά περιλαμβάνει δύο αισθητήρες: ένα κλασικό IRST (για αποκάλυψη ίχνους) και μια θερμική stare κάμερα για αναγνώριση. Οι επιδόσεις των σύγχρονων ατρακτιδίων στην αποκάλυψη είναι αμφισβητούμενες και ίσως γι’ αυτό το λόγο η USAF προχωρά στην προμήθεια dedicated IRST παρά στη χρήση των υπαρχόντων ατρακτιδίων σε αποστολές αέρος αέρος. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, επένδυσαν κι εκείνοι σε dedicated IRST σε όλα τα μοντέρνα μαχητικά (Rafale, Eurofighter Tranche III). Και οι Ρώσοι, φυσικά, αντιλήφθηκαν τη χρησιμότητα τέτοιων συστημάτων από πολύ νωρίτερα (Mig-29, πρώτη εμφάνιση στο Farnborough 1988) με άγνωστη βέβαια απόδοση.
Πολυ ευστοχη η αναφορα σας και το σχολιο σας. Δυστυχως ειναι οπως τα λετε!
Απο οσα γνωριζω η εταιρια Miltech απο το προγραμμα «ΤΑΛΩΣ» των «Μ2000-5» εχει αποκτησει την τεχνογνωσια συμπαραγωγης των αισθητητρων των πυραυλων MICA-IR. Αυτη η «γνωση» μπορει να αποτελεσει την βαση για κατι το αναλογο για την καλυψη των απαιτησεων της ΠΑ. ειναι ομως θεμα χρηματοδοτησης ενος προγραμματος R&D για να βγει τουλαιχστον ενα πρωτοτυπο δοκιμων.
λοιπόν το άρθρο είναι εξαιρετικό και συγχαρητήρια. Ουσιαστικά εστιάζει στην ουσία του θέματος δηλαδή την ικανότητα ή μη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας να αντιληφθεί την αναγκαιότητα της εσωτερικής εξέλιξης/παραγωγής έστω μερικών περιφερειακών συστημάτων που αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος για κάποιο από τα όπλα που ήδη διαθέτουμε ή πρόκειται να αποκτήσουμε Θεού θέλοντος. Προσωπικά διατηρώ επιφυλάξεις για την ικανότητα αφύπνισης στον τομέα αυτό.
Μήπως η επιλογή απο Πακιστάν έχει να κάνει με το οτι ΓαλλοΑμερικάνοι κάνουν τρελές μπίζνες στα αμυντικά με Ινδία? Κατα τα άλλα το 2006 στο γιουνανιστάν δεν γινόταν να κάνεις party χωρίς καπνιστό σολομό όπως έλεγε γνωστή εφημερίδα.