Τους στόχους της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορία (USAF) για το μαχητικό «6ης γενιάς» ή μάλλον το «σύστημα» που θα αντικαταστήσει το F-22 στα μέσα της δεκαετίας του 2030 ξεδίπλωσε χθες ο υφυπουργός Αεροπορίας Φρανκ Κένταλ σε χθεσινή ομιλία του, την παραμονή έναρξης σύνταξης του προϋπολογισμού Άμυνας του (οικονομικού έτους) 2024. Χρονιά στην οποία αναμένεται η χρηματοδότηση των δυο συνιστωσών του προγράμματος, δηλαδή της πλατφόρμας του μαχητικού NGAD (Next-Generation Air Dominance) και των συνοδευτικών αεροσκαφών CCA (Collaborative Combat Aircraft) που θα δρουν ως εξελιγμένοι «παραστάτες» (wingman).
Ο Κένταλ ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός σχετικά με τους στόχους της USAF όταν ανέφερε ότι η πρόθεση αφορά στην απόκτηση 200 NGAD και 1.000 CCA, μεδυο ανά μαχητικό… Διευκρινίζοντας αργότερα ότι οι 1.000 «παραστάτες» προορίζονται για 200 6ης γενιάς πλατφόρμες Next-Generation Air Dominance και για 300 5ης γενιάς F-35.
«Αντιγράφοντας» από πρόσφατο άρθρο της «ΠΤΗΣΗΣ» να υπενθυμίσουμε ότι το πρόγραμμα-πλαίσιο, γνωστό ως NGAD παραμένει σχεδόν σε όλες τις πτυχές του απόρρητο, έστω και αν ξεκίνησε το 2015 υπό την αιγίδα της DARPA ως ΑΙΙ (Aerospace Innovation Initiative), πριν γίνει όμως αργότερα… (κατά)«μαυρο», αλλάζοντας κατά περιόδους και ονόματα.
Την περίοδο 2016-2018 οι Boeing, Lockheed Martin και Northrop Grumman αναφέρονταν ως δυνητικοί κύριοι ανάδοχοι και ανταγωνίζονταν παρουσιάζοντας διάφορες φουτουριστικές προτάσεις μαχητικού έκτης γενιάς, με προηγμένα -όπως υποστήριζαν- χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας (VLO), ανάμεσά τους την απουσία «κάθετων» ουραίων επιφανειών.
Στη συνέχεια όμως η παρακολούθησή της εξέλιξης του προγράμματος έγινε δύσκολη, αν και τότε ακριβώς φαίνεται να υπήρξε ένα σημείο καμπής: όταν δηλαδή το 2019 ξεκίνησε ο μακροχρόνιος σχεδιασμός και οι προβλέψεις χρηματοδότησης, με αύξηση των κονδυλίων από $1,5-2 δις σε τουλάχιστον $3 δις ετησίως από το οικονομικό έτος 2023 και μετά. Ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι από το οικονομικό έτος 2025 η χρηματοδότηση θα εκτιναχθεί στα $7-9 δις, όχι απαραίτητα σε φανερά κονδύλια. Παρατηρητές του χώρου υποστηρίζουν ότι η κλιμάκωση των δαπανών ίσως σημαίνει την (ήδη) ανάθεση συμβολαίων για τις φάσεις Ε&ΜD (Engineering & Manufacturing Development).
Το πλαίσιο NGAD όμως παραμένει πρακτικά άγνωστο, ενώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι δεν αφορά ένα συγκεκριμένο αεροσκάφος, αλλά μια οικογένεια συστημάτων που θα εγγυώνται στις ΗΠΑ τη διατήρηση αεροπορικής κυριαρχίας στη δεκαετία του 2030. Η USAF εκτιμά ότι το 2030, ίσως όμως και νωρίτερα, τα F-22, παρά την όποια προβλεπόμενη αναβάθμιση, δεν μπορούν να εγγυηθούν την επιβίωσή τους, άρα και την ικανότητα να διεξαγάγουν αγώνα σε ένα περιβάλλον με ισχυρή εχθρική παρουσία ή και IAD (Integrated Air Defence).
Την περίοδο 2019-2020 ο τότε αρχηγός της USAF, στρατηγός Ντέιβιντ Γκόλντφιν, είχε αναφερθεί στο NGAD ως πλατφόρμα εξέλιξης «πέντε κρίσιμων τεχνολογιών», τις οποίες δεν κατονόμασε συγκεκριμένα, αλλά είχε αρνηθεί επανειλημμένα να επιβεβαιώσει -χωρίς όμως και να το αρνηθεί- ότι μια από αυτές θα ήταν ένα επανδρωμένο μαχητικό. Άφηνε από την άλλη να εννοηθεί ότι η «οικογένεια συστημάτων» NGAD θα είχε διάφορες συνιστώσες, η συνεργασία των οποίων -κάποιων εξ αυτών στο περιβάλλον του Διαστήματος- θα επιτύγχανε τον επιδιωκόμενο σκοπό, δηλαδή τόσο την αεροπορική υπεροχή-επικράτηση όσο και τη διασφάλιση ότι οποιοσδήποτε δυνητικός στόχος -όσο προστατευμένος και αν ήταν- θα εξακολουθούσε να είναι ευάλωτος για τις δυνατότητες της USAF.
H ασάφεια περί του NGAD, που χτίστηκε έντεχνα εκείνη την περίοδο, άρθηκε από την τρέχουσα ηγεσία του Πενταγώνου και την ίδια την USAF, όταν ο σημερινός αρχηγός του γενικού της επιτελείου, στρατηγός Τσαρλς Μπράουν, σε γραπτή κατάθεσή του στην επιτροπή στρατιωτικών υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων διευκρίνισε ότι «η οικογένεια NGAD θα αποτελείται από μια επανδρωμένη πλατφόρμα στον πυρήνα της και μια σειρά συνεργαζόμενων, μη επανδρωμένων πλατφορμών που θα μεταφέρουν αισθητήρες, όπλα, υποδομές επικοινωνιών και ελέγχου, συστήματα αυτοπροστασίας κ.ά.».
Ο επανδρωμένος πυλώνας του NGAD αναμένεται να γίνει το πιο δαπανηρό τακτικό αεροσκάφος που έχει εξελιχθεί ποτέ στην ιστορία της Αεροπορίας και, όπως ανέφερε σχετικά και ο υφυπουργός Φρανκ Κένταλ, αναμένεται να κοστίζει «εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα». Ο ίδιος σχολίασε ότι με το κόστος κάθε επανδρωμένου μαχητικού σε τέτοια ύψη υπάρχει η ανάγκη για τη δημιουργία -εντός της οικογένειας NGAD- «ενός μίγματος με περισσότερο οικονομικά αεροσκάφη χωρίς πιλότο, τα οποία επιπλέον θα είναι και αναλώσιμα».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η USAF μελετά ήδη Μονάδες με επανδρωμένα και μη επανδρωμένα εναέρια μέσα στο πλαίσιο του δόγματος CCA (Collaborative Combat Aircraft), που είναι ουσιαστικά η μετονομασία αυτού που μέχρι τώρα αναφερόταν ως «Loyal Wingman». Ακόμη όμως και αυτά τα αεροσκάφη, τα οποία θα ενσωματώνουν εξελιγμένη τεχνολογία αυτόνομης δράσης, δεν θα είναι φθηνά, παρά μόνο συγκριτικά με τον πυρήνα του μαχητικού έκτης γενιάς στο NGAD. Εκτιμήσεις που ο υφυπουργός Φρανκ Κένταλ επιβεβαιώνει ανεβάζουν το κόστος κάθε τέτοιου αεροσκάφους στα $300 εκατ. και κάθε CCA περίπου στα μισά, δηλαδή $150 εκατομμύρια.
Όλες οι απεικονίσεις για λόγους εικονογράφησης.
