Αν στα πεδία μαχών της Ουκρανίας αναγνωρίζεται η κυριαρχία των μη επανδρωμένων, τα οποία σε σημαντικό (αλλά όχι απόλυτο) βαθμό καθορίζουν την πορεία των επιχειρήσεων, η “ανάδειξη” τους, έχει γίνει ως διαρκή εξέλιξη των τεχνολογιών τους, όταν σε κάθε καινοτομία που παρουσιάζουν εμφανίζεται ένα αντίμετρο.
Έτσι είχαμε στην αρχή την παρουσία πολλών μεσαίου μεγέθους UCAV, όπως τα τουρκικής κατασκευής Bayraktar ΤΒ2 των Ουκρανών, τα οποία όμως σύντομα, φάνηκαν ευάλωτα σε αντιαεροπορικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς των Ρώσων. Ακολούθησαν τα δεκάδες μοντέλα μικρών τετρακόπτερων σε όλους τους ρόλους (επισκόπησης έως αυτοκτονίας), αλλά εκεί αντιμετώπισαν αρχικά τα πρόχειρα “κλουβιά” και τις μεταλλικές “πέργολες” των ρωσικών αρμάτων και μετά ένα όγκο ισχυρών παρεμβολέων που τα αποσυντόνιζαν και τα κατέρριπταν. Αργότερα η Ρωσία εμφάνισε στο πεδίο τα αργοκίνητα ιρανικά Shahed 136, που όμως μετέφεραν αρκετό όγκο εκρηκτικών και είχαν μεγάλη εμβέλεια, οι Ουκρανοί διαπίστωσαν όμως πως είναι ελάχιστα ευέλικτα και μπορούσαν να καταρριφθούν από βαριά πολυβόλα ή παλαιάς τεχνολογίας ταχυβόλα. Και ούτω καθεξής.
Έτσι στον μακρύ αυτό πόλεμο η τελευταία καινοτομία στα μη επανδρωμένα μικρής-μεσαίας εμβελείας είναι η καθοδήγηση τους με οπτική ίνα. Όπου το τυπικό τετρακόπτερο (σήμερα) και αύριο τα πιο εξελιγμένα περιφερόμενα πυρομαχικά ακριβείας, φέρει ένα καρούλι οπτικής ίνας, την οποία ξεδιπλώνουν πίσω τους και μέσω αυτής επικοινωνούν με το χειριστή τους. Αυτός λαμβάνει σήμα εικόνας υψηλής ποιότητας και “καθαρό” από θόρυβο και τα κατευθύνει με ακρίβεια, χωρίς να μπορεί να γίνει παρεμβολή από συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Επίσης όσο μακριά και να πετάξει το μη επανδρωμένο δεν υποβαθμίζεται η ποιότητα του σήματος που μεταδίδει. Ένα τέτοιο παρουσιάζει το παρακάτω βίντεο.
Είναι αυτά τα “οπτικής ίνας” τετρακόπτερα λοιπόν ότι καλύτερο; Όχι γιατί η χρήση τους σε απόσταση χιλιομέτρων έχει πολλά προβλήματα. Δεν μπορούν να ελιχθούν και να επιταχύνουν όπως τα τηλεχειριζόμενα με ραδιοσυχνότητες καθώς κόβεται εύκολα η ίνα, δεν μπορεί να κατέβουν πολύ χαμηλά γιατί γίνεται πάλι το ίδιο, με μπλέξιμο της ίνας σε δέντρα και θάμνους.
Ακόμη το ίδιο το καρούλι και ο μηχανισμός του είναι βαριά και δεν μπορούν να μπουν παρά μόνο σε μοντέλα από κάποιο μέγεθος/ισχύ και πάνω. Επίσης η προσαρμογή του καρουλιού απαιτεί προσοχή στη ζυγοστάθμιση της όλης κατασκευής. Τέλος, η απόσταση που μπορεί να φθάσουν περιορίζεται από το πόσο βάρος ίνας μπορεί να σηκώσουν και πόσο αυτή αντέχει στην συνεχή τάση και το βάρος της (πρακτικά μέχρι 20 χιλιόμετρα).
Η ιδέα πάντως των “δεσμευμένων” μη επανδρωμένων με καλώδιο, που δεν είναι καινούργια, γιατί η ίδια τεχνολογία υπάρχει χρόνια τώρα σε αντιαρματικούς πυραύλους (μόνο που εκεί η πτήση τους είναι για ελάχιστο χρόνο και περίπου σε ευθεία γραμμή), είναι ενδιαφέρουσα. Και έχει ξαναδοκιμαστεί σε τετρακόπτερα εδώ και κάποια χρόνια αλλά σε άλλο ρόλο. Όπου ένα τετρακόπτερο με καλώδιο ανεβαίνει σε ύψος και ίσως και σε κάποια απόσταση από το σημείο ελέγχου, και μπορεί να παραμείνει πολλές ώρες στον αέρα, καθώς τροφοδοτείται με ρεύμα μέσω της ενσύρματης σύνδεσης του.
Έτσι είναι ιδανικό για τοπική πολύωρη οπτική παρατήρηση (από μεγάλο ύψος), επίσης μπορεί να φέρει κάποιο αναμεταδότη σήματος για άλλα μη επανδρωμένα, ή κάποιους αισθητήρες ηλεκτρομαγνητικών υποκλοπών και διάφορα άλλα. Για παράδειγμα ένα άρμα μάχης που βρίσκεται σε απόκρυψη μέσα σε κάποια συστάδα δέντρων, μπορεί να σηκώσει ένα δεσμευμένο τετρακόπτερο και να έχει συνεχή εικόνα της γύρω περιοχής, με μηδενική εκπομπή ηλεκτρομαγνητικών σημάτων, καθώς όλα περνάνε μέσα από το καλώδιο.
Σε κάθε περίπτωση η τεχνολογία, η ποικιλία και η διαρκής εξέλιξη των πολεμικής χρήσης μη επανδρωμένων που γίνεται στην Ουκρανία είναι πρωτοφανής. Και τα περισσότερα που χρησιμοποιούνται είναι χαμηλού -συγκριτικά- κόστους, παράγονται γρήγορα από βιοτεχνίες ή μικρές αυτοματοποιημένες βιομηχανίες, καταναλώνονται σε χιλιάδες κάθε μέρα, αποτελούν βασικό “εργαλείο” κάθε στρατιωτικής επιχείρισης και είναι διαθέσιμα και στον πιο “απλό” στρατιώτη. Σε μια πλήρη δηλαδή ανατροπή των τακτικών μάχης που γνωρίζαμε, η οποία στην Ελλάδα ακόμη παραμένει “όνειρο θερινής αλλά και χειμερινής νυκτός”.
Ακολουθήστε μας, στο Facebook, στο Twitter, στο YouTube και στο Viber!
