Μετά την πρώτη επιτυχημένη επίθεση στο λιμάνι της Λαττάκειας, οι Ισραηλινοί δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια. Γνωρίζοντας πως οι Σύριοι έχουν κι άλλες πυραυλακάτους Osa I και Komar στην διάθεσή τους, φοβόντουσαν πάντα μια επίθεση στις γραμμές ανεφοδιασμού με εμπορικά πλοία που έφταναν στο λιμάνι της Χάιφας. Αν και οι Αμερικανοί είχαν στήσει μια τεράστια αερογέφυρα προκειμένου να μεταφέρουν όπλα και πυρομαχικά στο Ισραήλ, οι θαλάσσιες οδοί ανεφοδιασμού έπρεπε να μείνουν ανοιχτές με κάθε τρόπο.
Ο Αντιπλοίαρχος Barkai, επικεφαλής του Στολίσκου που καταναυμάχησε τους Σύριους στις 6 Οκτωβρίου στην πρώτη ναυμαχία της Λαττάκειας, έλαβε εντολή να πλησιάσει τα συριακά λιμάνια κι εν ανάγκη να καταστρέψει τα συριακά πλοία στα αγκυροβόλιά τους. Φυσικά οι Ισραηλινοί γνώριζαν πως οι Σύριοι θα σήκωναν με κάποιο τρόπο το γάντι και θα προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν εκ νέου τον ισραηλινό στόλο στην θάλασσα.
Αυτή την φορά ο Michael Barkai είχε στην διάθεσή του 7 πυραυλακάτους, προκειμένου να επιτεθεί στον στόλο που βρισκόταν στα συριακά λιμάνια. Σημειώνουμε πως αυτή την φορά δευτερεύων στόχος της επιδρομής ήταν και οι παράκτιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης καυσίμων των λιμανιών. Ο Barkai χώρισε τις δυνάμεις του σε τρία μέρη, έτσι ώστε να χτυπηθούν τρία λιμάνια ταυτόχρονα. Αρχικά 2 Sa’ar 2 θα χτυπούσαν το λιμάνι του Banias, ενώ 2 Sa’ar 3 θα επιτίθοντο στην Ναυτική Βάση της Mina Al-Baida. Τρία εναπομείναντα πλοία, 2 Sa’ar 3 (INS Hetz and INS Herev) και μια 1 Sa’ar 2 (INS Haifa) θα έκαναν επίσκεψη στην Λαττάκεια εκ νέου.
H Ναυμαχία της Λαττάκειας, η σύγκρουση που καθόρισε τον σύγχρονο ναυτικό πόλεμο
Με τις ισραηλινές πυραυλακάτους να πλησιάζουν επικίνδυνα τις ακτές με ταχύτητα 40 κόμβων, ο Barkai διέταξε τα πλοία να ενεργοποιήσουν τα ηλεκτρονικά αντίμετρα (ECM). Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι Σύριοι πλέον δεν μπορούσαν να έχουν πραγματική εικόνα του τι ακριβώς τους πλησιάζει, και οι αναφορές δείχνουν πως στις οθόνες τους βλέπουν αντί για 3, 5 σχηματισμούς πλοίων, με συνολικά 17 πλοία αντί για 7! Τα συριακά ραντάρ ήταν και πάλι σύγχυση, δείχνοντας 5 ομάδες στόχων με 17 πλοία σε αποστάσεις 12 ως 15 μιλίων.
Παράκτιες πυροβολαρχίες αρχίζουν να βάλουν ανεπιτυχώς εναντίον των πλοίων του Barkai, ενώ εναντίον τους ρίχνονται και 4 συνολικά SS-N-2 Styx, 2 από την περιοχή του λιμανιού του Banias, και άλλοι δυο από την Λαττάκεια. Οι πύραυλοι εξαπολύονται από πυραυλακάτους κρυμμένες πίσω από εμπορικά πλοία, που βρίσκονται αρόδου στα λιμάνια, αλλά κανείς δεν βρίσκει τον στόχο του. Λόγω της συριακής τακτικής, οι Ισραηλινοί δεν μπορούν εύκολα να στοχοποιήσουν τα συριακά πλοία. Οι εντολές που δίνει ο Barkai είναι να χτυπηθούν όσες συριακές πυραυλάκατοι στοχοποιούνται, ακόμη κι αν κινδυνέψουν με αυτό τον τρόπο εμπορικά πλοία.
Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι ανάμεσα στα άλλα, να χτυπηθεί ένα ελληνικό φορτηγό ( Tsimentaros), ενώ μάλιστα αναφέρονται και θύματα ανάμεσα στους ναυτικούς του πλοίου. Ένα ιαπωνικό πλοίο (Yamashuro Maru) επίσης πλήττεται μάλλον από Gabriel και παίρνει φωτιά. Ένας πυραύλος Styx περνά πάνω από το INS Hetz και πέφτει στην θάλασσα, ενώ ένας δεύτερος καταρρίπτεται από τα πυροβόλα των 40 mm του πλοίου, η πρώτη κατάρριψη αντιπλοϊκού πυραύλου σε μάχη (το πρώτο “αντιπυραυλικό σύστημα”).
Οι Ισραηλινοί εκ των υστέρων ισχυρίστηκαν πως τα πλήγματα στα εμπορικά πλοία προήλθαν από συριακούς πυραύλους και βλήματα πυροβολικού, αλλά κάτι τέτοιοι δεν στέκει. Αν τα φορτηγά τα είχαν χτυπήσει πύραυλοι Styx, το πιθανότερο είναι να τα είχαν βυθίσει καθώς η γόμωση του Styx είναι πολύ μεγαλύτερη του Gabriel. Άλλωστε ο Styx είχε κατασκευαστεί για να βυθίζει μεγάλα αμερικανικά πολεμικά πλοία, και λογικό ήταν να μην είναι το καταλληλότερο όπλο για να βυθίσει τις ευέλικτες Sa’ar.
Μία πυραυλάκατος Komar (Project 183R), η Ν°43 γίνεται στόχος ενός Gabriel και βυθίζεται, ενώ οι Ισραηλινοί διεκδικούν και την βύθιση μιας Osa (Project 205), της Ν°22. Οι πηγές που αναζητήσαμε αναφέρουν πως η Νο 22 βυθίστηκε στην πρώτη ναυμαχία, ενώ οι ισραηλινές πηγές αναφέρουν πως τελικά βυθίστηκε μια ακόμη Osa και στην δεύτερη, μετά από πλήγμα Gabriel, αλλά έκατσε στα αβαθή (όπως προσπαθούσε να κάνει ο κυβερνήτης της Osa στην πρώτη ναυμαχία).
Οι Ισραηλινοί τριγύριζαν αρκετή ώρα έξω από τα συριακά λιμάνια, τραβώντας το τελείως άστοχο συριακό πυρ των παράκτιων πυροβολαρχιών. Οι Σύριοι δεν διακινδύνευσαν να στείλουν περισσότερα πλοία εναντίον των Ισραηλινών, ενώ οι τελευταίοι δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τις δεξαμενές καυσίμων των λιμανιών. Μόνη επιτυχία μετά τις βυθίσεις των δυο (;) πυραυλακάτων ήταν η καταστροφή των δεξαμενών στο λιμάνι του Banias.
Την επόμενη μέρα, δυο ισραηλινές πυραυλάκατοι επιτέθηκαν στο λιμάνι της Ταρτούς. Στην επίθεση αναφέρεται πως οι πύραυλοι Gabriel έπληξαν δυο συριακές πυραυλακάτους κλάσης Komar (Project 183R), ενώ προκάλεσαν ζημιές στο σοβιετικό φορτηγό Ilya Mechnikov. Η επίθεση στο σοβιετικό πλοίο ήταν μια καλή αφορμή για να κινητοποιηθεί ο Σοβιετικός Στόλος της Μεσογείου, που ούτως ή άλλως βρισκόταν στην περιοχή και παρακολουθούσε τις συγκρούσεις.
Σε κάθε περίπτωση, οι Ισραηλινοί απέδειξαν σε όλους πως είχαν την απόλυτη θαλάσσια κυριαρχία, και ουδείς θα τολμούσε να τους προκαλέσει στην θάλασσα, προσπαθώντας να κάνει ναυτικό αποκλεισμό στο Ισραήλ. Ο Barkai τιμήθηκε αργότερα με το Μετάλλιο Διακεκριμένων Πράξεων του Κράτους του Ισραήλ, μια διάκριση που αποδέχτηκε στο όνομα όλων των πληρωμάτων της περιόδου αυτής.
