Όπως ήταν αναμενόμενο, το TF-X, το τουρκικό μαχητικό 5ης γενιάς που είναι υπό ανάπτυξη θα χρησιμοποιήσει αρχικά τους αμερικανικούς κινητήρες F110 της General Electric, όπως δήλωσε ο Ισμαήλ Ντεμίρ, επικεφαλής της Διεύθυνσης Αμυντικών Βιομηχανιών της Τουρκικής Προεδρίας.
Το «αναμενόμενο» της εξέλιξης είναι γιατί η Τουρκία αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει άλλο κινητήρα για να ενσωματώσει στο TF-X καθώς οι προσπάθειες της να βρει κάποιο αντίστοιχο σύστημα, δεν έχουν ευοδωθεί. Οπότε ο F110 είναι η προφανής «λύση», τουλάχιστον για τα αρχικά στάδια δοκιμών. Ο συγκεκριμένος κινητήρας ήδη συναρμολογείται -και εν μέρει παράγεται- εδώ και χρόνια στην Τουρκία, από την εταιρία Tusas, μιας και εφοδιάζει τα F-16 της Τουρκικής Αεροπορίας. Η εταιρία έχει βγάλει ήδη 313 ίδιους κινητήρες σε διάφορες παρτίδες ενώ η ίδια είναι και κέντρο περιφερειακής επισκευής τους.
Ταιριάζει όμως ο F-110 σε ένα μαχητικό 5ης γενιάς; Όχι γιατί είναι και παλαιάς σχεδίασης, από τη δεκαετία του 80, αλλά και γιατί η ώση του στις 17.000 λίμπρες (29-30.000 με μετάκαυση) είναι οριακή – σε ζεύγος βέβαια- για να κινήσει με ικανοποιητικό φάκελο πτήσης ένα μεγάλου μεγέθους μαχητικό με ικανότητες supercruise (υπερηχητική ταχύτητα χωρίς μετάκαυση) όπως υποτίθεται ότι θα είναι το τουρκικό.
Άρα εμφανίζεται -κάτι που δέχονται και οι Τούρκοι- ως μια ενδιάμεση λύση μέχρι να οριστικοποιηθεί μια πιο δόκιμη. Ποια θα είναι αυτή; Σύμφωνα με τον Ντεμίρ στόχος παραμένει η ανάπτυξη ενός τουρκικού κινητήρα, στον οποίο θα αναζητηθεί και ξένη βοήθεια, πιθανώς από τη Ρωσία, ώστε να δημιουργηθεί ένα πακέτο με κυρίως εγχώρια τεχνογνωσία αλλά με κρίσιμες «ενέσεις» από το εξωτερικό. Όπου στη διαδικασία αυτή θα συστρατευθεί η τουρκική αμυντική βιομηχανία, καθώς «δεν υπάρχει περιθώριο για εσωτερικούς ανταγωνισμούς».
Τουρκία: Ουκρανικοί κινητήρες για το μη επανδρωμένο τζετ MIUS
Το όλο σχέδιο βέβαια με αυτές τις εξελίξεις φαντάζει παράδοξο, καθώς ο σχεδιασμός του TF-X, εφόσον γίνει με βάση τον F-110 θα πρέπει να ακολουθήσει τις διαστάσεις του και τις απαιτήσεις του σε τροφοδοσία με αέρα (που επηρεάζει σημαντικά το σχεδιασμό των αεραγωγών κ.λπ.). Πως λοιπόν σε ένα αρχικό σχέδιο που θα ξεκινήσει κάποια στιγμή δοκιμές, θα μπορεί να ενσωματωθεί στη συνέχεια ένας νέος κινητήρας με διαφορετικές διαστάσεις, ακροφύσια και αεραγωγούς και αυτό να γίνει χωρίς να «τιναχθεί» στον αέρα όλη η δομική και αεροδυναμική σχεδίαση όπως και το κέντρο βάρους του αεροσκάφους, είναι μεγάλη απορία.
Εκτός αν δούμε και εδώ μια δημιουργική «αντίστροφη σχεδίαση» του F-110, που θα εξελιχθεί τοπικά ως «τουρκικός» με κάποιες βελτιώσεις και εξαρτήματα, για να παρουσιαστεί ως «η βέλτιστη λύση». Σε αυτή την περίπτωση βέβαια θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την αμερικανική αντίδραση, που θα εξαρτηθεί βέβαια από την «τότε» σχέση των δύο χωρών.
