Η Θεωρία της Βαρύτητας πέρασε πανηγυρικά το δυσκολότερο μέχρι σήμερα τεστ

Το 1915 ο Αϊνστάιν διατύπωσε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, βάση της οποίας, η βαρύτητα όχι μόνο επιδρά στα υλικά σώματα αλλά αλλάζει και την μορφή του χωρόχρονου. 103 χρόνια μετά, επιστήμονες επιβεβαιώνουν τη Θεωρία, παρατηρώντας έναν αστέρα νετρονίων και δυο λευκούς νάνους, σε απόσταση 4.200 ετών φωτός.
Μια από τις κλασικότερες “προβλέψεις” της Γενικής Σχετικότητας, είναι η Αρχή της ισοδυναμίας, που με απλά λόγια μας λέει πως όλα τα αντικείμενα πέφτουν με τον ίδιο τρόπο, ασχέτως υλικού κατασκευής, βάρους κτλ. Η πρώτη φορά που η Αρχή της ισοδυναμίας επιβεβαιώθηκε στο διάστημα, ήταν το 1972 όταν ο αστροναύτης David Scott του Apollo 15, ευρισκόμενος στη Σελήνη, άφησε να πέσουν ταυτόχρονα ένα σφυρί και ένα πούπουλο, διαπιστώνοντας πως έφτασαν στο έδαφος στον ίδιο χρόνο (στη Γη το πούπουλο θα “αργήσει” περισσότερο από το σφυρί λόγω της αντίστασης της ατμόσφαιρας).
Αυτή τη φορά οι επιστήμονες δοκίμασαν τη Θεωρία σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο, παρατηρώντας το σύστημα PSR J0337+1715, στο κέντρο το οποίου βρίσκεται ένας αστέρας νετρονίων (πάλσαρ), γύρω από τον οποίο βρίσκεται σε τροχιά ένας λευκός νάνος και γύρω από αυτά τα δυο σώματα και σε μεγαλύτερη απόσταση, βρίσκεται σε τροχιά ένας άλλος λευκός νάνος.
Ο αστέρας νετρονίων είναι στο μέγεθος του Άμστερνταμ και έχει 1,4 φορές τη μάζα του Ήλιου και ο κοντινός λευκός νάνος έχει μάζα μόλις 0,2% του Ήλιου και το μέγεθος της Γης. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ και του Ολλανδικού Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας ASTRON, μέτρησαν κατά πόσο το άστρο νετρονίων και ο κοντινός σε αυτό λευκός νάνος, επηρεάζονταν βαρυτικά από τον απομακρυσμένο λευκό νάνο. Το γεγονός πως σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τους, δεν υπάρχει καμία διαφορά, έρχεται να επιβεβαιώσει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (αυτή τη φορά σε “κοσμικό” επίπεδο), που διατύπωσε ο Αϊνστάιν πριν 103 χρόνια.