του Dan Sleat είναι σύμβουλος για τη Ρωσία και την Ουκρανία στο Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ για την Παγκόσμια Αλλαγή
Καθώς η Ουκρανία ετοιμάζεται να τιμήσει άλλη μια Ημέρα Ανεξαρτησίας στις 24 Αυγούστου, στο Κίεβο επικρατεί μια αυξανόμενη αβεβαιότητα. Ο πόλεμος έχει εισέλθει σε μια φάση όπου δεν διαφαίνεται στο εγγύς μέλλον ούτε η νίκη ούτε η κατάρρευση οποιασδήποτε πλευράς. Το Κρεμλίνο πάντως είναι πλέον πεισμένο ότι ακόμη κι αν δεν μπορεί να καταγάγει μια ολοκληρωτική νίκη, σίγουρα δεν μπορεί να χάσει.
Ο πόλεμος αυτός μπορεί να μην ανταποκρίνεται στον σχεδιασμό της Ρωσίας, η χώρα αυτή όμως έμαθε να τον διεξάγει. Η Μόσχα πιστεύει ότι έχει το στρατιωτικό δυναμικό και την οικονομική ευελιξία για να συνεχίσει τον πόλεμο μέχρις ότου εξαντληθούν τόσο η Ουκρανία όσο και οι δυτικοί της σύμμαχοι. Και αν η Δύση δεν αλλάξει τη στρατηγική της, υπάρχει κίνδυνος να παίξει το παιχνίδι του Κρεμλίνου.
Ασφαλώς ο Πούτιν δεν πέτυχε τους αρχικούς του στόχους. Ο ρωσικός στρατός ελέγχει σήμερα το 19% του ουκρανικού εδάφους, περιλαμβανομένων της Κριμαίας και μέρους του Ντονμπάς. Όμως η προέλασή του είναι αργή και έχει μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Από την αρχή του πολέμου υπολογίζεται ότι έχουν σκοτωθεί πάνω από ένα εκατομμύριο Ρώσοι.
Το Κρεμλίνο όμως θεωρεί ότι δεν χρειάζεται πλέον μια ταχεία εδαφική προέλαση για να διατηρήσει το στρατηγικό του πλεονέκτημα. Μπορεί απλώς να διατηρεί τους σημερινούς ρυθμούς – και να περιμένει.
Η στρατηγική αυτή έχει φυσικά όρια. Η Ρωσία δέχεται πιέσεις, από την άποψη τόσο των στρατιωτών όσο και του εξοπλισμού. Με τους σημερινούς ρυθμούς, μπορεί να συνεχίσει τις επιχειρήσεις για μήνες χωρίς περαιτέρω επιστράτευση, στη συνέχεια όμως οι ελλείψεις θα καταστούν εμφανείς. Επιπλέον, περισσότεροι Ρώσοι επιθυμούν σήμερα μια λύση με διαπραγματεύσεις από τη συνέχιση του πολέμου. Και μια ανάλυση του Ινστιτούτου Τόνι Μπλερ δείχνει ότι αν ο πόλεμος συνεχιστεί, η Ρωσία θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ξοδεύει περισσότερα για το στρατιωτικό προσωπικό παρά για την υγεία και την παιδεία μαζί.
Παρ’όλα αυτά, ο Πούτιν στοιχηματίζει ότι η Ουκρανία θα υποχωρήσει, καθώς τα προβλήματά της μεγαλώνουν: έχει σοβαρές ελλείψεις σε οβίδες των 155 mm και συστήματα αεράμυνας, καθώς και δυσκολίες στην εναλλαγή του προσωπικού. Είναι προβλήματα όμως που μπορούν να διορθωθούν. Αρκεί οι σύμμαχοι της Ουκρανίας να συνεχίσουν να τη βοηθούν. Αν απαντήσουν στη στρατηγική της υπομονής που ακολουθεί η Ρωσία με κλιμάκωση και δέσμευση, μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες. Το θέμα δεν είναι μόνο συστήματα όπως τα F-16, που ασφαλώς βοηθούν, αλλά άρματα μάχης, οβίδες, drones, σύγχρονος εξοπλισμός που μπορεί να διασπάσει τις αμυντικές γραμμές της Ρωσίας.
Αν οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ – με αμερικανική στήριξη – μπορέσουν να προμηθεύουν την Ουκρανία σταθερά με τέτοια συστήματα, το Κίεβο μπορεί να αναλάβει ξανά την πρωτοβουλία. Και το Κρεμλίνο θα αναγκαστεί τότε να αλλάξει τους υπολογισμούς του. Η υποστήριξη της Ουκρανίας σε αυτή τη νέα φάση δεν αφορά μόνο εδάφη. Για να βρεθεί η χώρα σε έναν χρόνο από σήμερα σε καλύτερη θέση, θα πρέπει να είναι αρκετά οπλισμένη και αρκετά ισχυρή ώστε να διαμορφώσει το τέλος του πολέμου με τους δικούς της όρους.
(Πηγή: Politico)
