Στην Ουκρανία, που εξελίσσεται στο μεγαλύτερο πεδίο δράσης πεζικού και τεθωρακισμένων της σύγχρονης εποχής, η μονομαχία μεταξύ τους λήγει συχνά με νίκη των στρατιωτών έναντι των εντυπωσιακών αλλά ευάλωτων “θηρίων”. Καθώς οι πρώτοι διαθέτουν σύγχρονα αντιαρματικά, όπως NLAW, Grom, Javelin και πολλά ακόμη (η πλευρά των Ουκρανών) για τα οποία η σοβετικής εποχής σχεδίαση αρμάτων και τα ανάλογα δόγματα χρήσης δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.

Έσι οι Ρώσοι μηχανικοί να ενισχύσουν την επιβιωσιμότητα των τεθωρακισμένων τους, κάνουν ότι μπορούν, με γρίλιες, κομμάτια ξύλου και παλιοσίδερα που απλά αναρτώνται επάνω τους, ώστε να τους δώσουν μια ευκαιρία να αντέξουν στο δύσκολο περιβάλλον επιχειρήσεων. Θα είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον τώρα που αναμένουμε να εμφανιστούν δυτικά άρματα στο πεδίο, το πως αυτά θα ανταποκριθούν στις ίδιες προκλήσεις!

Φωτογραφίες από άρματα μάχης του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία δείχνουν την επινοητικότητα των πληρωμάτων για να αυξήσουν την προστασία έναντι πληγμάτων αντιαρματικών όπλων: αμμόσακοι, κορμοί δέντρων, τσιμεντόλιθοι ή κομμάτια σίδερο σκραπ τοποθετούνται όπως-όπως σε σημεία του πύργου ή του πήγματος για να προκαλέσουν την έγκαιρη έκρηξη της κεφαλής του βλήματος.

Πάντως η πρόχειρη θωράκιση με ότι υλικά βρει κανείς μπροστά του, είναι πρακτική που εφαρμόστηκε σε όλα τα πεδία των μαχών, και πολλές φορές ήταν η βάση για αργότερα εργοστασικές αναβαθμίσεις των τεθωρακισμένων, που ενσωμάτωναν την εμπειρία στο πεδίο.

Αριστερά: άρμα μάχης Τ-34 του Κόκκινου Στρατού με αυτοσχέδια θωράκιση κατά τη διάρκεια οδομαχιών στο Βερολίνο το 1945. Δεξιά: Όχημα Μ-113 του στρατού των Φιλιππίνων στις μάχες κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Marawi το 2018, με εξτρά μεταλλική πλάκα θωράκισης.