Πριν 1,5 χρόνο είχαμε κάνει σχετικό αφιέρωμα στο πρόβλημα αναπλήρωσης των απωλειών αρμάτων μάχης που είχε ο Ρωσικός Στρατός. Τότε είχαν υπάρξει αναφορές στον διεθνή Τύπο που έκαναν λόγο ότι η Ρωσία είχε φτάσει σε χαμηλά όρια όσον αφορά τα διαθέσιμα άρματα μάχης αλλά και όσα μπορούσε να κατασκευάσει καινούρια.
Έτσι λοιπόν, με βάση ανάλυση δορυφορικών φωτογραφιών από βάσεις αποθήκευσης και εργοστάσια βάσης, ερευνητές από τις πλατφόρμες Resurgam και Vishun_military, όπως καταγράφει το militarnyi κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο ρυθμός επαναφοράς σε λειτουργική κατάσταση αποθηκευμένων ρωσικών αρμάτων μάχης έχει μειωθεί κατά 3,5-4 φορές σε σύγκριση με το 2022. Αυτός όμως δεν είναι πλέον αρκετός για να αντισταθμίσει τις απώλειες στο πεδίο της μάχης.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, μέχρι το Φεβρουάριο του 2025, 2.069 άρματα μάχης διαφόρων τύπων είχαν ανακτηθεί από ανοιχτούς χώρους αποθήκευσης. Επιπλέον, ανακτήθηκαν περίπου άλλα 2.000 που βρίσκονταν σε κλειστές αποθήκες. Οπότε συνολικά, μεταξύ 2022 και 2025, η Ρωσία επανέφερε σε υπηρεσία κάπου 4.000 άρματα. Πλέον όμως ο ρυθμός έχει επιβραδυνθεί οπότε μεταξύ Φεβρουαρίου 2024 και Φεβρουαρίου 2025 ανακτήθηκαν μόνο 342.
Τι απομένει; Στις αρχές του 2025, 3.463 άρματα καταμετρήθηκαν να βρίσκονται ακόμα στις κύριες βάσεις αποθήκευσης. Επιπλέον 1.253 είναι αποθηκευμένα στα εργοστάσια βάσης. Τα περισσότερα από αυτά όμως θα είναι δύσκολο να επανέλθουν σε υπηρεσία λόγω της κακής τους κατάστασης. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι ένας σημαντικός αριθμός θα κανιβαλιστεί για ανταλλακτικά. Επιπλέον, από τον συνολικό αριθμό των αρμάτων στους χώρους αποθήκευσης, τα 650 είναι Τ-64, τα οποία είχαν κατασκευαστεί και υποστηρίζονταν από εργοστάσια στην Ουκρανία και ως εκ τούτου, είναι απίθανο να επανέλθουν σε υπηρεσία σε μεγάλους αριθμούς.
Οι Ρώσοι “σκάβουν” στις αποθήκες και στέλνουν 800 T-62 στην Ουκρανία
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι για πρώτη φορά υπήρξε κινητικότητα σε χώρους απόσυρσης (σ.σ. «νεκροταφεία» οχημάτων οπου μεταφέρονται άρματα προς διάλυση), επιβεβαιώνοντας την μείωση των αποθεμάτων κατάλληλων προς επαναφορά. Συνολικά, η εκτίμηση είναι πως έχουν απομείνει στη Ρωσία ακόμα περίπου 1.200 άρματα μάχης που μπορούν να αποκατασταθούν σχετικά γρήγορα μετά από μείζονες επισκευές.
Ο ρυθμός αποκατάστασης
Σύμφωνα με την ανάλυση, ο κατά προσέγγιση ρυθμός αποκατάστασης/επισκευής αρμάτων το 2022 ήταν έως και 120 άρματα το μήνα. Μέχρι το τέλος του 2023, ο ρυθμός έπεσε στα 90. Κατά τη διάρκεια του 2024, η παραγωγή και αποκατάσταση αρμάτων μάχης κυμαινόταν από 44-75 μονάδες ανά μήνα. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του έτους, έπεσε στις 50 μονάδες το μήνα. Αυτό ήταν σημείο καμπής αφού δεν κάλυπτε πλέον τις απώλειες.
Στις αρχές του 2025, ο ρυθμός μειώθηκε ακόμη περισσότερο στα 30-35 άρματα μάχης ανά μήνα. Κάτι που αναμένεται να κατέβει κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους, λόγω της έλλειψης Τ-80 κατάλληλων για ανακατασκευή.
Σε ότι αφορά νέα άρματα, σύμφωνα με το βρετανικό International Institute for Strategic Studies, μεταξύ 2022 και 2024, η Ρωσία κατασκεύασε μόλις 164 T-90M, δηλαδή περίπου 80 ανά έτος. Σημειώνεται ότι αυτός ο χαμηλός ρυθμός παραγωγής οφείλεται και στην δυσκολία προμήθειας απαρτίων στην διεθνή αγορά αλλά και στις υπό εκρεμμότητα παραγγελίες αρμάτων από διεθνείς χρήστες (Ινδία, Αλγερία). Αυτό οδήγησε τους Ρώσους στη μαζική χρήση πολιτικών οχημάτων για επιθέσεις. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο της Ουκρανίας, ο αριθμός των κατεστραμμένων τέτοιων οχημάτων αυξήθηκε από 1.000 ανά μήνα στα μέσα του 2024 σε 3.000 στο τέλος του έτους.
Ταυτόχρονα, οι απώλειες αρμάτων μάχης έχουν αρχίσει να μειώνονται, μόνο και μόνο επειδή συμμετέχουν λιγότερο συχνά σε επιχειρήσεις. Ενώ το Σεπτέμβριο-Νοέμβριο του 2024 καταστρέφονταν 300-400 ανά μήνα, ενώ στο διάστημα Δεκέμβριος 2024 – Ιανουάριος 2025 ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε 200-240 μονάδες.
Καθώς η διεξαγωγή επιχειρήσεων είναι πολύ δύσκολη χωρίς χρήση τεθωρακισμένων και με δεδομένες τις απώλειές τους στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης, είναι φανερό ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ καιρό από ρωσικής πλευράς, αλλά βέβαια αντίστοιχα φαινόμενα έχουμε και από την ουκρανική. Αυτό εν μέρει εξηγεί και την πολύ έντονη κινητικότητα που επικρατεί τους τελευταίους μήνες για εύρεση κάποιου μοντέλου όχι απαραίτητα ειρήνευσης αλλά έστω κατάπαυσης του πυρός και προσωρινής ανακωχής.
