Τα υποτιθέμενα «αντίποινα» του Ισραήλ στο Ιράν και το τι ακριβώς συνέβη το πρωί της Παρασκευής στο Ισφαχάν, παραμένουν στη σφαίρα της ασάφειας, που ενισχύεται από την, μέχρι στιγμής, πλήρη απουσία επίσημης πληροφόρησης (από όλα τα άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενα μέρη) και με αντικρουόμενες πληροφορίες που αναμασούν διάφορα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.
Αυτή η κατάσταση φυσικά δίνει άφθονη τροφή σε άκρατη σεναριολογία για το πως υλοποιήθηκε η (όποια) ισραηλινή αντίδραση.
Τα όσα ακολουθούν εξακολουθούν να είναι ένα από τα πιθανά σενάρια, αλλά με μια προσπάθεια προσέγγισης μέσα από συνδυασμό πληροφοριών, από πολλές πηγές και φυσικά… με πάσα επιφύλαξη.
Αφετηρία αποτελούν οι πολλαπλές αναρτήσεις στο Διαδίκτυο για συντρίμμια πυραυλικών συγκροτημάτων που βρέθηκαν στο Ιράκ, αλλά δεν θυμίζουν (λόγω μεγέθους και διαμόρφωσης) ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα κατά του Ισραήλ και αρκετοί κατέπεσαν σε διάφορα σημεία του ίχνους πτήσης στην τροχιά τους.
Αμέσως μετά τις αναρτήσεις αυτές αργά χθες και σήμερα, ξεκίνησαν οι εικασίες και η σύνδεσή τους με την ισραηλινή επίθεση στο Ισφαχάν, προσδιορίζοντας τα συντρίμμια σαν πυραύλους που ίσως «αστόχησαν» κατά την εξέλιξή της.
Αν και αρχικά διατυπώθηκαν εκτιμήσεις ότι επρόκειτο για «βαλλιστικό πύραυλο» που, είτε αστόχησε, είτε αποτελούσε τον πρώτο όροφο-επιταχυντή, όταν περισσότερες τέτοιες φωτογραφίες έγιναν διαθέσιμες, σε μια από αυτές διακρίνονταν σημεία ανάρτησης σε πυλώνα, αδιαμφισβήτητη ένδειξη ότι επρόκειτο για όπλο που μεταφέρθηκε και εκτοξεύθηκε από μαχητικό αεροσκάφος.
Πολλοί τότε ήταν αυτοί που υποστήριξαν ότι επρόκειτο για βλήμα Rampage, το μοναδικό γνωστό τέτοιο σύστημα στο ισραηλινό οπλοστάσιο, του οποίου όμως το σχήμα και το μέγεθος (από όσο μπορεί να εκτιμηθεί από φωτογραφικό υλικό που είναι διαθέσιμο) δεν συνάδει με τις διαστάσεις των ευρημάτων στο Ιράκ.
Το κρίσιμο σημείο στην προσπάθεια εξεύρεσης απαντήσεων είναι φυσικά το τι δεν γνωρίζουμε για το ισραηλινό οπλοστάσιο και κυρίως για τα πολλαπλά προγράμματα που υπάρχουν υπό εξέλιξη, αλλά δεν είναι γνωστό το καθεστώς τους όπως και εκείνα που δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Αναζητώντας τέτοια προγράμματα για όπλα μακρού πλήγματος, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ice Breaker, που αφορούσε σε σύστημα κρουζ με αναπτυσσόμενες ημιπτέρυγα, για το οποίο όμως λίγα στοιχεία είναι γνωστά, ενώ και πάλι δεν φαινόταν να έχει κοινά χαρακτηριστικά με τα συντρίμμια στο Ιράκ.
Το «μυστήριο» φάνηκε να αποκτά κάποιες δυνητικές απαντήσεις όταν κάποιοι συνδύασαν τα ευρήματα στο Ιράκ με το πρόγραμμα Sparrow (Ankor), το οποίο πιστεύεται ότι ξεκίνησε μέσα στη δεκαετία του ’90 για την εξέλιξη αεροκτοξευόμενων οχημάτων-στόχων που προσομοίωναν βαλλιστικούς πυραύλους στην τροχιά επανεισόδου τους στην ατμόσφαιρα.
Η οικογένεια έχει τουλάχιστον τρία μέλη με διαφορετικές διαστάσεις και επιδόσεις, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως αεροεκτοξευόμενο σύστημα από F-15 και ίσως από C-130 (με άφεση με αλεξίπτωτο), για τις δοκιμές όλων των συνιστωσών της ισραηλινής αντιβαλλιστικής ασπίδας, κυρίως όμως των πυραύλων του συστήματος Arrow.
Ανατρέχοντας λοιπόν στην προϊστορία του προγράμματος Sparrow, δεν άργησε να αποκαλυφθεί ότι μια πτυχή του αφορούσε τελικά και ένα αερομεταφερόμενο όπλο, γνωστό ως ROCKS, το οποίο μάλιστα η κατασκευάστρια Rafael είχε παρουσιάσει τον Φεβρουάριο του 2019 στην έκθεση Aero India του 2019. Προτείνοντας το ως όπλο μακρού πλήγματος προοριζόμενο για την καταστροφή στόχων υψηλής αξίας, ισχυρά προστατευόμενους, τόσο σταθερούς όσο και μετακινούμενους.
Ανέφερε μάλιστα ότι το σύστημα αντλούσε την υψηλή αποτελεσματικότητα της προσβολής με την εμπειρία από τα συστήματα stand-off Popeye και τις βόμβες Spice, χρησιμοποιώντας INS/GPS για την υποβοήθηση της πτήσης μετά την άφεση από το αεροπλάνο-φορέα, ενώ η τερματική προσβολή (με ρύθμιση ακόμη και της γωνίας πρόσπτωσης στο στόχο) γινόταν με ηλεκτρο-οπτικό ερευνητή που αναγνώριζε και εγκλώβιζε τον στόχο, μέσω προηγμένων αλγορίθμων επεξεργασίας εικόνας.
Έτσι το ROCKS δεν είναι ευάλωτο σε απουσία ή παρεμβολές στο δίκτυο GPS στην περιοχή του στόχου. Επιπλέον διαθέτει (ίσως σε κάποια έκδοσή του), και υποδομή ερευνητή ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών για χρήση ως βλήμα ARM (anti-radiation missile) κατά εγκαταστάσεων ραντάρ.
To αν το όπλο που έστειλε το ισραηλινό μήνυμα στην Τεχεράνη ήταν τελικά ROCKS, τότε φορείς ήταν είτε F-16I είτε F-15I, αλλά όχι F-35Ι, για τα οποία είναι πολύ μεγάλο για να χωρέσει στις εσωτερικές αποθήκες οπλισμού. Εάν όμως μεταφερθεί εξωτερικά, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να χρησιμοποιηθεί το στελθ μαχητικό.
Αυτές όμως τις λεπτομέρειες θα αργήσουμε να τις μάθουμε ή ίσως να παραμένουν για παντά στο επίπεδο του θρύλου. Το σίγουρο όμως είναι ότι, όπως το Iron Dome, το David’s Sling και το Arrow έτσι και το ROCKS θα κινήσουν το διεθνές ενδιαφέρον για την απόκτησή τους.
