Η εκπληκτικού “βάθους” και προμελέτης κίνηση του Ισραήλ να ανατινάξει χιλιάδες pagers, και μετά ασυρμάτους, αλλά και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, που είχαν στην κατοχή τους μέλη της Χεζμπολάχ στο Λίβανο είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ως προς τις προεκτάσεις της. Θα παραθέσουμε στη συνέχεια μια σειρά από σκέψεις και προβληματισμούς από τα όσα έχουν γίνει γνωστά έως τώρα και την προέκταση τους στο ελληνικό περιβάλλον.
1. ΦΟΝΟΣ “ΑΠΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ” ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ικανότητα των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσίων να φονεύουν εχθρούς τους μέσω κινητών τηλεφώνων δεν είναι καινούργια. Το 1996 έτσι είχε εξοντωθεί ο Γιαχία Αϊγιάς, ένας “διάσημος” κατασκευαστής βομβών της Χαμάς, επικεφαλής μάλιστα μονάδας της στη Δυτική Όχθη, γνωστός και ως “Μηχανικός”. Ο συγκεκριμένος πέθανε όταν εξερράγη κινητό τηλέφωνο φορτωμένο με εκρηκτικά, που είχε καταφέρει μέσω ενδιαμέσων να το παγιδέψει και να του το στείλει η Σιν Μπέτ, η ισραηλινή υπηρεσία ασφαλείας. Μάλιστα οι Ισραηλινοί έκαναν κλήση στο κινητό, βεβαιώθηκαν πως η φωνή ήταν του “Μηχανικού”, πριν στείλουν το σήμα για την έκρηξη.
Γενικότερα η κατοχή κινητών τηλεφώνων είναι γνωστή ως σοβαρότατος κίνδυνος ασφαλείας στο πεδίο της μάχης, καθώς το σήμα τους, άρα και η θέση τους εντοπίζονται άμεσα μέσω κεραιών κινητής ή σχετικών υποδομών ηλεκτρονικής παρακολούθησης, οπότε στοχοποιούνται π.χ. από αεροπορικές προσβολές ή όπλα ακριβείας πυροβολικού. Δεν χρειάζεται δηλαδή καν το ίδιο το κινητό να περιέχει εκρηκτικά, αρκεί να εντοπιστεί η θέση του, για να “κατεδαφιστεί” ή “εξαυλωθεί” η γύρω ζώνη. Παρότι ο κίνδυνος αυτός είναι δεκαετίες γνωστός, η εξάρτηση από την χρήση κινητών παραμένει τόσο ισχυρή που ακόμη και σήμερα βλέπουμε την καταστροφικότητα της.
Χαρακτηριστικά το 2022, στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απρόσεκτοι Ρώσοι στρατιωτικοί ενεργοποιούσαν τα κινητά τους, οπότε η θέση τους γινόταν φανερή στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις που “έβλεπαν” στα δίκτυα κινητής τους, ακριβώς τις θέσεις που εμφανίζονταν “ξένοι” αριθμοί σύνδεσης. Έτσι και μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις ρωσικές κινήσεις, αλλά και να στοχοποιήσουν όπου έβλεπαν μεγάλη συγκέντρωση στρατευμάτων. Σταδιακά βέβαια η “πρακτική” αυτή μειώθηκε όταν και οι δύο πλευρές είδαν τα αποτελέσματα…
Στην ελληνική περίπτωση; Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη κάποια παγιωμένη σχετική κουλτούρα ασφαλείας. Μπορεί στα Επιτελεία και σε μεγάλους σχηματισμούς σε γραφεία να απενεργοποιούνται τα κινητά σε συγκεκριμένους χώρους και συσκέψεις, αλλά είναι απίστευτα γενικευμένη η χρήση τους, από στελέχη και στρατευμένους. Και συνεχής και με παρουσία στα social media (άλλη μεγάλη πηγή διαρροής πληροφοριών καθώς ανεβαίνουν από στρατευμένους -αλλά όχι μόνο- με απίστευτη αφέλεια βίντεο, εικόνες, σχόλια για την διαβίωση, ακόμη και… περιηγήσεις στο εσωτερικό μονάδων). Και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα κινητά προτιμούνται για επικοινωνίες στελεχών, καθώς τα δίκτυα στρατιωτικών επικοινωνιών δεν είναι τόσο αποδοτικά! Έτσι πέρα από τον δυνητικό κίνδυνο σε περίπτωση πολέμου, υπάρχει διαρκές πρόβλημα ασφάλειας πληροφοριών.
Λίβανος: 14 νεκροί και 450 τραυματίες από τις εκρήξεις φορητών ασυρμάτων της Χεζμπολάχ (βίντεο)
2. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΕΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ
Αν και δεν είναι σαφές ακόμη πως ακριβώς κατάφεραν οι Ισραηλινοί να παγιδεύσουν τα pagers και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές της Χεζμπολάχ, είναι φανερό πως υπήρχε πολύ μεγάλος όγκος προεργασίας. Όπου οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τις προσπάθειες της Χεζμπολάχ να “απαλλαγεί” από χρήση κινητών τηλεφώνων που ήταν ευάλωτα σε χακάρισμα και διαρροή πληροφοριών. Μάλιστα ο επικεφαλής της, ο Χασάν Νασράλα, τα είχε φέτος καταδικάσει δημόσια και απαιτήσει από τα στελέχη να “τα πετάξουν, κλειδώσουν και θάψουν”. Οπότε το Ισραήλ όπως φαίνεται είχε ήδη δικτυωθεί μέσω εικονικών εταιρειών, πιθανά και υποδομών παραγωγής συσκευών και μπαταριών, στο χώρο των pagers, ασυρμάτων, πιθανά smartwatches, καμερών ασφαλείας, δικτυωμένων θυροτηλεφώνων και παρόμοιων συσκευών.
Βλέπουμε δηλαδή πως η ισραηλινή μέθοδος ήταν να είναι παρόντες σε ότι πιθανά ζητήσει να προμηθευθεί η Χεζμπολάχ (η Χαμάς, οι Ιρανοί κ.ο.κ.) ως εναλλακτική τηλεπικοινωνιών. Έτσι όταν η Χεζμπολάχ έκανε το πολύ σοβαρό λάθος να προμηθευθεί η ίδια μεγάλες ποσότητες τέτοιων συσκευών (αντί να τις αγοράζει σπαστά και ιδιωτικά από διάφορους διεθνείς κατασκευαστές), μπόρεσε το Ισραήλ να… εξυπηρετήσει την ειδική τοπική ζήτηση, με παγιδευμένα/χακαρισμένα μηχανήματα.
Στην ελληνική περίπτωση; Και εδώ έχουμε σοβαρούς προβληματισμούς. Τυπικά για κάθε “δικτυωμένο” υλικό που αγοράζεται από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και υπηρεσίες Ασφαλείας, θα έπρεπε όχι μόνο να απαιτείται (ως κρίσιμος όρος) η πλήρης ταυτοποίηση της παραγωγής του, αλλά και η τήρηση ενός αυστηρού μητρώου πιστοποιημένων κατασκευαστών και εξαρτημάτων, αλλά και πρόσβαση όσο το δυνατόν στο λογισμικό των συσκευών για λόγους ασφαλείας. Γίνεται αυτό; Αν κρίνουμε πως πολλά τέτοια κενά διαπιστώνονται σε πολύ πιο προχωρημένες χώρες από εμάς σε θέματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης και ασφαλείας (από τις ΗΠΑ έως την Γαλλία και την Νότια Κορέα), είναι μάλλον αδύνατον να είμαστε εμείς σε καλύτερη κατάσταση. Και θα ήταν αφελές να πιστέψουμε πως οι όποιοι αντίπαλοι της χώρας μας, δεν κάνουν την ίδια μελέτη και προεργασία, αναζητώντας τα δικά μας κενά.
ICOM: Oι ασύρματοί που ανατινάχθηκαν έχουν πάψει να παράγονται εδώ και περίπου 10 χρόνια
3. Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΩΣ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Στην ψηφιακή/ηλεκτρονική επίθεση κατά της Χεζμπολάχ αναδεικνύεται και το γενικότερο θέμα έλλειψης “δικών σου” υλικών. Τα οποία θα κατασκευάζονται τοπικά, ελεγχόμενα, με ειδικές των εγχώριων αναγκών αυστηρές προδιαγραφές, σε υποδομές με πλήρη μέτρα προστασίας και με λογισμικό και εξαρτήματα εξονυχιστικά ηλεγμένα και με πολλαπλές δικλείδες ασφαλείας. Αυτό στην Ελλάδα ελάχιστα συμβαίνει, καθώς οι προμήθειες τέτοιων υλικών, δικτύων, τηλεπικοινωνίας, ασυρμάτων, σε μικρό ποσοστό είναι τοπικές.
Να σχολιάσουμε εδώ την “αντίπερα” από εμάς εικόνα. Όπου η Τουρκία σαφώς μας έχει ξεπεράσει με βάση την ακμάζουσα αμυντική και τηλεπικοινωνιακή της βιομηχανία. Καθώς σήμερα το σύνολο των τακτικών και στρατηγικών τηλεπικοινωνιών της γειτονικής χώρας κατασκευάζεται τοπικά, κυρίως από την Aselsan, αλλά και άλλες εταιρίες, όπως τη Havelsan, την Savronik, την Karel, την SDT, την C2TECH, την Meteksan, την Bites, την MilSoft κ.α., συνεπικουρούμενες από το κρατικό ινστιτούτο TUBITAK BILGEM και πολλά πανεπιστήμια που εμπλέκονται σε σχετικές, θεσμικά χρηματοδοτούμενες έρευνες.
Τι φτιάχνουν οι Τούρκοι με δική τους τεχνογνωσία; Τακτικούς ασυρμάτους HF/UHF/VHF, ατομικούς έως και μεγάλων μονάδων, συστήματα κρυπτογράφησης και κάθε κατηγορίας μόντεμ, ψηφιακά δίκτυα και όλο το σχετικό εξοπλισμό μετάδοσης, ασύρματα datalinks υψηλών ταχυτήτων, επίγεια, ναυτικά και εναέρια τερματικά επικοινωνίας, δορυφορικά τερματικά διαφόρων διαστάσεων, λογισμικό διοίκησης μάχης, διανομής πληροφοριών, σηματοδότησης, διαχείρισης μηνυμάτων, κρυπτογραφικές συσκευές κινητής τηλεφωνίας, υπολογιστές διαχείρισης τηλεπικοινωνιακών σημάτων, μετάδοσης εικόνας και ήχου, αισθητήρες και συσκευές γεωεντοπισμού, data links με μη επανδρωμένα και βαλλιστικά βλήματα και πυραύλους cruise και πυραύλους αέρος-αέρος και κατευθυνόμενα πυρομαχικά, συσκεύες υπέρυθρης επικοινωνίας, υποβρύχια μόντεμ, συστήματα ανάλυσης γεωγραφικών πληροφοριών, συστήματα διοίκησης μάχης πολεμικών πλοίων – επιφανείας και υποβρυχίων, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου (ενεργά και παθητικά), λογισμικό παράκτιου και θαλάσσιου ελέγχου με όλο το πακέτο αισθητήρων, όλες τις σχετικές κονσόλες χειρισμού, συστήματα ασφαλείας υποδομών, κάμερες ασφαλείας, φορητά ραντάρ, ραντάρ αεράμυνας, λογισμικό παρακολούθησης πραγματικού χρόνου, δικούς τους δορυφόρους τηλεπικοινωνιών και επισκόπησης (πολύ σοβαρό πλεονέκτημα) και πολλά ακόμη.
Έτσι η Τουρκία έχει πετύχει (όχι στο 100% αλλά κοντά) να δημιουργήσει ένα δικό της “κλειστό χώρο” κρίσιμων τηλεπικοινωνιών και σχετικών υποδομών, που προφανώς θα είναι δύσκολο να παραβιαστεί. Ενώ παράγει το σύνολο των αναγκαίων εξαρτημάτων και συσκευών και λογισμικών, από επίπεδο απλού στρατιώτη, έως συστημάτων επιτελικής διοίκησης. Η αντιπαράθεση εδώ με την ελληνική πραγματικότητα είναι μάλλον χωρίς περιεχόμενο.
Η Νότια Κορέα ξηλώνει κινεζικές κάμερες ασφαλείας από στρατιωτικές βάσεις γιατί “τα μαρτυρούσαν όλα”
4. ΥΠΑΡΞΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΨΗΦΙΑΚΟΥ-ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Άγνωστες στην ουσία της δράσης τους, αλλά ήδη “διάσημες” είναι οι διάφορες μυστικές μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου των Ισραηλινών, όπως η 8200, που αναλαμβάνουν να διεξάγουν ένα πολυεπίπεδο πόλεμο αναζήτησης πληροφοριών μέσω τηλεπικοινωνιών, και μετά για πραγματοποίηση καθαρά επιθετικών επιχειρήσεων, όπως αυτή κατά της Χεζμπολάχ ή με τη δολοφονία του επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, εντός Ιράν (!) αφού όπως φαίνεται είχε προηγηθεί πολύμηνη προσπάθεια εντοπισμού του και με ηλεκτρονικά μέσα.
Τι ξέρουμε για αυτές τις μονάδες; Λίγα πράγματα. Αλλά είναι αρκετά για να έχουμε μια εικόνα. Επανδρώνονται κυρίως από “πιτσιρικάδες” επίστρατους, ταλέντα στο χώρο των υπολογιστών, του χάκινγκ, της συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών, της κρυπτογράφησης και όλων των σχετικών δεξιοτήτων. Υπηρετούν εκεί τη σχεδόν τριετή υποχρεωτική θητεία τους, αλλά μπορεί και να συνεχίσουν ως μόνιμα στελέχη. Εξελίσσονται εντός αυτών των υπηρεσιών ως προς τα ταλέντα τους και εκπαιδεύονται σχετικά, ενώ έχουν το δικαίωμα με την απόλυση τους, να συνεχίσουν να εργάζονται στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, σε δεκάδες νεοφυείς αλλά και παλαιότερες ισραηλινές εταιρείες, που όμως όλες (υποχρεωτικά) διατηρούν σχέση και επαφή με το κράτος και τις “μητρικές” υπηρεσίες πληροφοριών! Μάλιστα από αυτή την στρατιωτική δεξαμενή εμπειρίας, έχουν προέλθει και τα διάφορα λογισμικά παρακολούθησης που… μάθαμε και στη χώρα μας, όπως το Predator, το Pegasus, και τα συναφή.
Έτσι τα ταλέντα αυτά, με το νεανικό δυναμισμό και την επαφή τους με το “σήμερα” της τεχνολογίας, αντιμετωπίζουν την θητεία τους στο Στρατό ως μια μεγάλη μαθητεία, ως προετοιμασία για το μέλλον τους, εντασσόμενοι βέβαια στην γενικότερη ισραηλινή κοινωνική φιλοσοφία της “δια βίου στράτευσης”. Δεν είναι κάτι καθόλου απλό, ούτε μπορεί να το μιμηθεί κανείς, γιατί προέρχεται ως αντίληψη από την ίδρυση του Ισραήλ και την επιβίωση του μέσω συνεχών πολέμων και ένοπλων αντιπαραθέσεων, σε καθεστώς μόνιμης απειλής. Αλλά είναι δείγμα πως μια χώρα εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο δυναμικό της για να “εξασφαλίσει την ασφάλεια του”.
Είναι αλάνθαστοι; Φυσικά και όχι, και η αδυναμία όλων αυτών των υπηρεσιών και μονάδων να δουν και να κατανοήσουν την προετοιμασία της Χαμάς για τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου εντός Ισραήλ, αποτελεί το μεγάλο στίγμα τους. Και κάπως η επίθεση προχθές κατά της Χεζμπολάχ, με αποτέλεσμα χιλιάδες τραυματισμένους και την αποδιοργάνωση της, αποτελεί μια προσπάθεια “ξεπλύματος” αυτού του στίγματος.
Παρόλα αυτά, η μεθοδική οργάνωση αυτών των υπηρεσιών, η λειτουργία τους με τρόπο που στοχεύει στο αποτέλεσμα και όχι στην τήρηση κάποιων στεγανών στρατιωτικής γραφειοκρατίας και τυπολατρείας, η άφθονη χρηματοδότηση τους, η κουλτούρα ασφαλείας, αλλά και η ευελιξία τους, η επάνδρωση με βάση το ταλέντο ανεξάρτητα εμπειρίας, το κλίμα μονάδας και η κινητήρια αντίληψη πρόκλησης-αντιπαράθεσης με γνωστό εχθρό, αποδίδουν.
Στην Ελλάδα; Να είμαστε κάπως πικρόχολοι εδώ. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε η υπουργική απόφαση για στρατευμένους ειδικούς επιστήμονες που θα επανδρώσουν ως δόκιμοι έφεδροι αξιωματικοί το νεοσύστατο ΕΛΚΑΚ (Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας), 5 στο σύνολο, άλλοι 3 στο ΓΕΕΘΑ και ακόμη 3 στο ΚΕΤΑΚ (Κέντρο Έρευνας Τεχνολογικής Ανάπτυξης και Καινοτομίας).
Αρχικά καλό ως ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας, δηλαδή να “φέρουμε” εντός Ενόπλων Δυνάμεων νέους επιστήμονες που να προσφέρουν τις γνώσεις τους. Αλλά…
Η απόφαση ζητά μόνο επιστήμονες κατόχους διδακτορικού. Δηλαδή ένας απόφοιτος του Μετσόβειου για παράδειγμα, με ένα καλό μάστερ στο εξωτερικό δεν έχει γνώσεις να προσφέρει; Ή πρέπει να έχει μπει υποχρεωτικά στον κάματο του διδακτορικού για να αποδείξει στον συντάκτη της απόφασης την “καταλληλότητα” του στην έρευνα; Εντωμεταξύ αν κάποιος είναι πράγματι ταλέντο π.χ. στην πληροφορική, έχει διακριθεί σε μαθητικούς διαγωνισμούς (είναι πολλοί τέτοιοι), έχει συμμετοχή σε διάφορα ανάλογα φόρουμ, έχει να παρουσιάσει κάποιο πρωτότυπο λογισμικό και είναι απόφοιτος μιας τεχνικής σχολής, γιατί αποκλείεται; Δεν μας κάνει, ή το ισραηλινό παράδειγμα στράτευσης 18χρονων χάκερς είναι δύσκολο να το αντιγράψουμε; Φανερά δηλαδή εδώ έχουμε μια αντίληψη που αναζητά “πτυχία” ως αποδεικτικά ικανοτήτων, ιδανική για τη δεκαετία του 1970 αλλά όχι για το σήμερα.
Στη συνέχεια έχουμε απαίτηση για σωματική ικανότητα Ι1 ή Ι2! Απόλυτα παράδοξο, μιας και αναζητάμε ειδικούς επιστήμονες και όχι κομάντο. Δηλαδή άν κάποιοι έχουν μεγάλη μυωπία, είναι υπέρβαροι, με ένα ορθοπαιδικό πρόβλημα κ.ο.κ. οπότε βγαίνουν Ι3 και Ι4 σωματικά, δεν μας κάνουν ως… φορείς καινοτομίας;
Επίσης στην αξιολόγηση των υποψηφίων μετρά ειδικά η “…ερευνητική εμπειρία ή εμπειρία στην ίδρυση και λειτουργία νεοφυών εταιρειών τεχνολογικού τομέα μετά από την ολοκλήρωση της διδακτορικής τους διατριβής”. Δηλαδή αναζητάμε διδάκτορες υψηλού επιπέδου, που ιδανικά έχουν και μεταδιδακτορική εμπειρία, ή και εμπειρία σε ίδρυση καινοτομικών εταιριών! Όμως ποιος με τέτοια προσόντα θα δεχθεί να υπηρετήσει τον παραπάνω χρόνο θητείας ως ΔΕΑ; Δεν σκέφθηκε κανείς πως στην μικρή δεξαμενή των ενδιαφερόμενων, οι πιο εξελιγμένοι, έως και επιχειρηματικά, θα θέλουν το γρηγορότερο να επιστρέψουν στην επαγγελματική τους δραστηριότητα; Και εδώ δηλαδή έχουμε σύνταξη μιας απαιτήσης που ο εμπνευστής της απέχει της πραγματικότητας.
Τέλος, αν βρεθούν περισσότεροι υποψήφιοι από τις θέσεις, την απόφαση για επιλογή τους θα πάρει ο Υποστράτηγος, επικεφαλής του νεοσύστατου ΣΤ’ Κλάδου του ΓΕΕΘΑ. Και όχι ένας-δύο καθηγητές του Πολυτεχνείου ή άλλων σχολών, που να μπορούν να καταλάβουν και να αξιολογήσουν πολύ καλύτερα τον “νέο επιστήμονα”.
Γενικώς δηλαδή μια καλή ελληνική πρόθεση, ήδη με την σύνταξη των παλαιάς κοπής προβλέψεων-απαιτήσεων, την έχουμε υπονομεύσει. Μήπως θα έπρεπε όλη η διαδικασία να ξεκινήσει αντίστροφα; Να ρωτάγαμε μερικούς καλούς αποφοίτους με μεταπτυχιακά, σε πληροφορική, ναυπηγική, τεχνητή νοημοσύνη, μηχανολογία, αεροναυπηγική, γενετική, μαθηματικά κ.ο.κ., “εσύ με ποιές προδιαγραφές θα πήγαινες σε μια τέτοια θέση” για να καταλάβουμε τι θα τους προσέλκυε; Και σαφώς μια τέτοια κίνηση δεν υποκαθιστά την ανάγκη για πολυπληθές προσωπικό νέων επιστημόνων με σαφή “επιθετικό” στόχο και σοβαρές υποδομές.
Συμπέρασμα: Η ισραηλινή “επίθεση των pagers” έχει γυρίσει αποφασιστικά μια σελίδα στο εγχειρίδιο πολέμου, όποιας μορφής. Είτε ασύμμετρων επιχειρήσεων, είτε τακτικών, είτε ηλεκτρονικού πολέμου, είτε ψυχολογικού, είτε κατασκοπείας, είτε δολιοφθορών, είτε στρατηγικών. Γιατί κατάφερε με ένα μόνο χτύπημα, για κάποιες μέρες να εξουδετερώσει μεγάλο μέρος της Χεζμπολάχ, της ισχυρότερης και πιο στρατιωτικοποιημένης ισλαμικής οργάνωσης στον κόσμο. Αποκαλύπτοντας μάλιστα ποια ήταν τα στελέχη της, μιας και δεν ήταν όλοι γνωστοί στο Ισραήλ, αλλά είχαν έμμεσα στοχευτεί παραλαμβάνοντας τα pagers που μοίρασε η Χεζμπολάχ στα μέλη της. Με εικόνες ακρωτηριασμένων, τυφλωμένων, με σοβαρά τραύματα στην κοιλιακή χώρα να κυριαρχούν, οξύνοντας μέν κι άλλο το μίσος στη Μέση Ανατολή, αλλά και δημιουργώντας σοβαρή επιχειρησιακή σύγχυση σε όλες τις παρόμοιες οργανώσεις.
Και ακόμη, να σπείρει τον πανικό σε όλο το Λίβανο, όπου απλοί πολίτες, και χωρίς καμμία σχέση με την Χεζμπολάχ, αλλάζουν τώρα κινητά, pagers, tablets και ότι άλλη συσκευή, γιατί δεν γνωρίζουν αν αυτά ανήκουν σε κάποια παγιδευμένη παρτίδα.
Αυτή η κοσμογονική λοιπόν απόδειξη ενός νέου τύπου πολέμου, που “σκοτώνει” με μια καθημερινή συσκευή (ή την χρησιμοποιεί ως εργαλείο παρακολούθησης), σε ένα πλανήτη που ολοένα και δικτυώνεται, είναι ένα μάθημα υψηλής στρατηγικής. Που στην Ελλάδα οφείλουμε να κατανοήσουμε πως ανατρέπει ότι ξέραμε. Και απαιτεί αλλαγή, όχι απλώς εξοπλισμού, ή μια νέα διαταγή “απαγόρευσης χρήσης κινητών κατά την υπηρεσία”, αλλά κυριολεκτικά…. εγκεφαλική εξόρυξη παλαιάς νοοτροπίας και αντικατάσταση της.
