Πρωτοφανή είναι τα όσα συνεχίζουν να συμβαίνουν στο Ισραήλ με την αυταρχική επιλογή της κυβέρνησης Νετανιάχου, να επιμένει σε μια «δικαστική μεταρρύθμιση» η οποία στην ουσία περιορίζει τον συνταγματικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας και ξεδοντιάζει το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.
Από τα τελευταία επεισόδια είναι η χθεσινή αποπομπή του υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ από τον Νετανιάχου. Ο Γκάλαντ, μέλος του κόμματος Λικούντ του Νετανιάχου, είχε οριστεί υπουργός Άμυνας πέρυσι, έχοντας υπουργική θητεία σε άλλες θέσεις από το 2015. Ο ίδιος το Σάββατο είχε ζητήσει την καθυστέρηση της εφαρμογής της μεταρρύθμισης ώστε να αποδώσουν οι διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση, οπότε χθες κλήθηκε από τον Νετανιάχου, που του δήλωσε πως πλέον δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του.
Με το άκουσμα της αποπομπής νέες διαδηλώσεις ξέσπασαν στο Ισραήλ, ενώ παραιτήθηκε και ο Ισραηλινός επιτετραμμένος στην Νέα Υόρκη. Ο Γκάλαντ δεν είναι τυχαίος, έχει σημαντική στρατιωτική καριέρα στο Ισραήλ, έχοντας υπηρετήσει στην ειδική μονάδα του Ναυτικού, τη Shayetet 13, από τις πιο σεβαστές στη χώρα, και στη συνέχεια έφθασε στο βαθμό του υποστρατήγου, έχοντας διοικήσει μονάδες κατά τις επιχειρήσεις στη Γάζα, ενώ ήταν και υποψήφιος για τη θέση του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου. Όπως είναι αρκετά συνηθισμένο στο Ισραήλ, με την αποστρατεία του μεταπήδησε στην πολιτική σκηνή, όπου σε κυβερνήσεις του δεξιού συνασπισμού ανέλαβε υπουργός στα Υποδομών, Μετανάστευσης, Παιδείας, έως το διορισμό του στο Άμυνας.
Η συμπαράταξη του Γκάλαντ με τους αντιδρώντες στην δικαστική μεταρρύθμιση του Νετανιάχου -που χαρακτηρίζεται αντιδημοκρατική και επικίνδυνη- είναι έως σήμερα η σημαντικότερη «εντός» της κυβερνητικής παράταξης και δεν μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα. Σήμερα ο Νετανιάχου ανέστειλε τις σχετικές ανακοινώσεις που ετοιμαζόταν να κάνει, ενώ ήδη παρενέβη και ο Πρόεδρος της χώρας, Ισαάκ Χέρτσογκ που επίσης ζήτησε την αναβολή των μεταρρυθμίσεων. Αν αυτά καταλήξουν στις επόμενες ώρες/μέρες σε κατάργηση τους, θα έχουμε μια σημαντική ήττα για την νέα κυβέρνηση Νετανιάχου, η οποία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή των τεράστιων διαδηλώσεων, αλλά και την μεγάλης συμβολικής αξίας αντίδραση πολλών στρατιωτικών: που ανοιχτά καταδίκασαν τις προθέσεις του, άλλοι ως έφεδροι αρνούμενοι να προσέλθουν σε τακτικές ασκήσεις, άλλοι διαδηλώνοντας, με τον Γκάλαντ να δίνει το πιο βαρύ «χτύπημα».
