Γράφει ο Ηρακλής Μαρδύρης
Σε προηγούμενο άρθρο ασχοληθήκαμε με το κατά πόσο μια νέα ναυπήγηση είναι προτιμότερη από μία εκτεταμένη συντήρηση και αναβάθμιση ενός υπάρχοντος πλοίου, και παρουσιάσαμε τη γερμανική μελέτη σχετικά με τις κορβέτες Κ130.
Νέες ναυπηγήσεις ή αναβαθμίσεις πλοίων; Το Γερμανικό παράδειγμα
Παρόμοια είναι και η προσέγγιση του αμερικανικού ναυτικού σχετικά με τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke, το οποίο έχει απομακρυνθεί από την ιδέα του εκσυγχρονισμού τους.
Το USN αποφάσισε να ακυρώσει το πρόγραμμα “no destroyer left behind” το οποίο είχε σκοπό την αύξηση του ορίου ζωής από τα 35 στα 45 έτη για τα αντιτορπιλικά των Flight I και των παλαιότερων των Flight II.
Σύμφωνα με έγγραφο του Naval Sea Systems Command, τα πρώτα 27 Arleigh Burke έχουν όριο ζωής τα 35 χρόνια. Συνεπώς το πρώτο πλοίο, το Arleigh Burke που μπήκε σε υπηρεσία το 1991, θα πρέπει να αποσυρθεί το 2026. Αυτό επίσης σημαίνει πως χωρίς πρόγραμμα αναβάθμισης το USN θα χάνει προς το τέλος της δεκαετίας του 2020 και στην αρχή της επόμενης τρία με τέσσερα αντιτορπιλικά το χρόνο.
Τα επόμενα μοντέλα, Flight IIA, έχουν όριο ζωής τα 40 χρόνια, κάτι που δίνει λίγο χρόνο επιπλέον στο ναυτικό για να αποφασίσει τι θα κάνει.
Στο μεταξύ το USN έδωσε συμβόλαιο αξίας $936 εκ στην εταιρία Huntington Ingalls Industries ώστε να ναυπηγήσει το μελλοντικό USS Thad Cochrane (DDG 135). Θα είναι το δέκατο Flight III Arleigh Burke και το 85ο συνολικά. Θα κατασκευαστεί στα ναυπηγεία της Ingalls Shipbuilding στη Pascagoula και αναμένεται να παραδοθεί το 2027.
Η εταιρία είχε κερδίσει το 2018 συμβόλαιο αξίας $5.1 δις για την κατασκευή έξι αντιτορπιλικών. Συνολικά έχει παραδώσει 32, και έχει υπό κατασκευή τέσσερα.
