Kινητήρια δύναμη πίσω από όλα τα προγράμματα αναβάθμισης MLRS του Αμερικανικού Στρατού (και των άλλων χρηστών), ήταν η απαίτηση για την αύξηση τόσο του βεληνεκούς, όσο κυρίως της ακρίβειας βολής μέσω νέων πυρομαχικών. Θα πρέπει να αναφερθεί όμως και μια άλλη διάσταση που διέπει το θέμα και αφορά στη διεθνή συνθήκη περί απαγόρευσης των πυρομαχικών διασποράς (Convention on Cluster Munitions), την οποία δεν έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ και η Ελλάδα (ούτε και η Τουρκία), αλλά όμως έχουν υπογράψει και την εφαρμόζουν από το 2010 άλλες χώρας-χρήστες του MLRS, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία.
Με δεδομένο ότι όλα τα παλαιότερα πυρομαχικά του συστήματος είναι της κατηγορίας cluster, αυτό επηρέασε τις σχετικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ, που δεν δεσμεύονταν, προχώρησαν πολύ αργότερα σε κάποιες κινήσεις ευθυγράμμισης. Με κανονισμό του Πενταγώνου για τα υποπυρομαχικά διασποράς υπαγορεύθηκαν αλλαγές στη γόμωση που διαθέτουν τέτοια όπλα. Συγκεκριμένα, από τον Ιανουάριο του 2019, απαιτείται η ύπαρξη γομώσεων των οποίων τα υποπυρομαχικά που δεν εκρήγνυνται (UXO, (Unexploded Ordinance) να παραμένουν σε ποσοστό χαμηλότερο του 1%.
Οι ρουκέτες Μ30 DPICM (Dual Purpose Improved Conventional Sub munition), αν και τεχνολογίας GMLRS, με τα 404 βομβίδια Μ101 δεν πληρούσαν την ανωτέρω προϋπόθεση και καταργήθηκαν (παράχθηκαν μόλις 3.936 μονάδες). Τα πυρομαχικά MLRS που χρησιμοποιούνται σήμερα από τον Αμερικανικό Στρατό είναι οι ρουκέτες Μ31 ή GMLRS–U (Unitary), που φέρουν μοναδιαία γόμωση HE/BF βάρους 90 κιλών.
Το βλήμα έχει βεληνεκές 15-84 km και καθοδηγείται στο στόχο μέσω INS/GPS, με αυξημένες ικανότητες αντιμετώπισης παρεμβολών. Διαθέτει πυροσωλήνα πολλαπλών διαμορφώσεων με δυνατότητα ενεργοποίησης κατά την πρόσκρουση, χρονοκαθυστέρησης ή προσέγγισης με «air bust» σε ύψος 3 έως 10 m πάνω από τον στόχο. Οι ρουκέτες Μ31/Μ31Α1 (βελτιωμένη έκδοση) δίνουν πλέον τη δυνατότητα χρήσης τόσο κατά μη θωρακισμένων όσο και θωρακισμένων/προστατευμένων στόχων. Επιπλέον, λόγω ακρίβειας (εκτιμάται ότι το CEP είναι μικρότερο των 5 μέτρων), τα νέα πυρομαχικά έχουν αυξημένη αποτελεσματικότητα και απαιτούν ανάλωση μειωμένου αριθμού ρουκετών κατά 80% σε σχέση με την οικογένεια M26, ενώ επιλύεται και το ζήτημα του περιορισμένου χρόνου αποθήκευσης των ρουκετών.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Οι δυο αμερικανικές λύσεις, M270A1-MUiC και M270Α2 για εκσυγχρονισμό των ελληνικών MLRS
Η απουσία ωστόσο της γόμωσης cluster στις Μ31/Μ31Α1 είχε ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των δυνατοτήτων του MLRS κατά «στόχων περιοχής» έναντι των «στόχων σημείου» που καλύπτει η μοναδιαία γόμωση. Έτσι αναπτύχθηκε η έκδοση M30A1 ή GMLRS AW (Alternate Warhead). Πρόκειται για την ίδια ρουκέτα με τη Μ31Α1 (σύστημα ελέγχου-καθοδήγησης , κινητήρας) αλλά στη θέση της μοναδιαίας γόμωσης υπάρχει πλέον κεφαλή βάρους 90 κιλών με 160.000 προσχηματισμένα θραύσματα βολφραμίου.
Ν. Παναγιωτόπουλος: Έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για τον εκσυγχρονισμό των MLRS
H Lockheed Martin αναπτύσσει τη ρουκέτα αυξημένης εμβέλειας ER–GMLRS, για χρήση από την έκδοση M270A2, με μεγαλύτερο κινητήρα και αυξημένο διαθέσιμο χώρο για καύσιμα. Θα παρέχει φάκελο εμπλοκής 15-150 km, με σύστημα INS/GPS και δυνατότητα να φέρει τόσο γόμωση U όσο και AW. Επί του πρακτέου μπορεί να υποκαταστήσει τον πύραυλο ATACMS εναντίον κάποιων κατηγοριών στόχων, αλλά με μεγαλύτερο όγκο πυρός, καθώς τοποθετούνται έξι ER-GMLRS ανά pod αντί για ένα βλήμα ATACMS.
91 δευτερόλεπτα χρειάστηκε ο διάδοχος του ATACMS για να πλήξει στόχο στα 85 χλμ
Η ER-GMLRS διατηρεί χώρο στο ρύγχος και το σώμα για μελλοντικές αναβαθμίσεις ή νέο κινητήρα. Η χρήση της ER-GMLRS μειώνει τον κίνδυνο επιχειρήσεων του MLRS καθώς παρέχει τη δυνατότητα για πλήγματα σε μεγαλύτερο βάθος, ενώ το ίδιο το σύστημα παραμένει εκτός εμβέλειας ανταποδοτικού πυρός.
Η χρήση πυρομαχικών με μοναδιαία γόμωση και μεγάλη εμβέλεια καθιστά πλέον το σύστημα MLRS στρατηγικό όπλο, αφού παρέχεται η δυνατότητα πλήγματος σε σταθμούς ραντάρ, κέντρα C2, συστήματα SAM, εκτοξευτές SRBM, Α/Δ, λιμάνια κ.α. Η πραγματική αλλαγή όμως θα έλθει μελλοντικά, όταν θα ενταχθεί σε υπηρεσία και το νέο βλήμα Deep Strike PrSM (Precision Strike Missile) της Lockheed Martin, που είναι σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης, ήδη με τρεις πετυχημένες δοκιμές το 2019 και 2020 και το οποίο αναμένεται να επιτύχει IOC το 2023 και πλήρη επιχειρησιακή διαθεσιμότητα το 2025.
Τρίτη επιτυχημένη δοκιμή για τον διάδοχο του ATACMS (Βίντεο)
Το PrSM θα προσφέρει σημαντικά αυξημένη εμβέλεια σε σχέση με το ATAMCS, ήτοι 499 km (κατά άλλες πηγές 550+ km) και δυνατότητα φόρτωσης τεσσάρων βλημάτων ανά εκτοξευτή, έναντι δύο ATACMS. H «επίσημη» μέγιστη εμβέλεια των 499 km πιθανά οφείλεται στους περιορισμούς της συνθήκης INF (αφορά σε συστήματα κρούσης με εμβέλεια 500-5.488 km), από την οποία ωστόσο οι ΗΠΑ αποχώρησαν τον Αύγουστο του 2019. Ήταν ακριβώς τότε όταν η Ουάσιγκτον κατηγόρησε τη Μόσχα ότι καταστρατηγεί τη συνθήκη και ανακοίνωσε την απόφασή της να προχωρήσει και αυτή στην ανάπτυξη συστημάτων πέραν των περιορισμών της INF, ένα από τα οποία είναι και το Deep Strike PrSM.
Μία (ακόμα) επιβεβαίωση της Π&Δ: ATACMS στα νησιά και τίποτα δεν είναι πια ασφαλές στην Τουρκία
Η καθοδήγηση του βλήματος γίνεται με σύστημα INS/GPS και η σχεδίαση είναι ανοικτής αρχιτεκτονικής ώστε να υπάρχει ευελιξία στη χρήση διαφορετικών γομώσεων ανάλογα με την αποστολή. Βασικοί στόχοι θα είναι SAM, SRBM, κέντρα C2 κ.ά. Είναι ενδεικτικό ότι υπάρχει η σκέψη να χρησιμοποιείται και σε ρόλο anti ship με κατάδειξη στόχου από άλλο μέσο: UAS, ΑΦΝΣ ή πλοίο επιφανείας. Το βλήμα θα είναι συμβατό με το HIMARS, το M270A2 αλλά και την έκδοση M270A1.
Πρόγραμμα SLEP για τους MGM-140 ATACMS με δυνητικό ενδιαφέρον για τον ΕΣ
Η προοπτική Deep Strike PrSM στην ελληνική άμυνα
H τουρκική πλευρά θα επιχειρήσει να εφαρμόσει για τα Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στρατηγική A2/AD (Anti Access /Area Denial), δηλαδή να απομονώσει το νησί-στόχο από τον κυρίως κορμό της χώρας και να εμποδίσει την πρόσβαση σε αυτό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ως A2/AD ορίζεται το σύνολο των όπλων/αισθητήρων που περιορίζουν την «ελευθερία κινήσεων» του αμυνόμενου και αφορά ναυτικές/αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις.
Η στρατηγική επιτυγχάνεται με χρήση διαφόρων μέσων που θα έχουν αναπτυχθεί σε προχωρημένες βάσεις, ανάμεσά τους: επάκτιες συστοιχίες πυραύλων κατά πλοίων (ATMACA), πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς (SRBM), συστήματα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας (S-400) και πυροβολικό/ΠΕΠ ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς (πολυάριθμοι τύποι). Είναι γνωστό ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διαθέτουν ήδη σήμερα τα συστήματα για την επίτευξη στρατηγικής A2/AD και μάλιστα μέσω των πολλών διαφορετικών μέσων επιτήρησης που έχουν (UAV, AEW&C, MPA κ.α.) μπορούν να τους παράσχουν επαρκή δεδομένα κατάδειξης στόχων σε πραγματικό χρόνο και με συνεχή κάλυψη.
O Αμερικανικός Στρατός σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το βλήμα Deep Strike PrSM για να «διασπάσει» τον κλοιό A2/AD πλήττοντας FOB (Forward Operating Bases). Στα πλαίσια αυτά αναπτύσσεται η δυνατότητα του βλήματος να μπορεί να πλήξει και κινούμενους στόχους σε ξηρά και θάλασσα. Εξελίσσεται ένας εναλλακτικός αισθητήρας πολλαπλών λειτουργιών που περιλαμβάνει δυνατότητα πλήγματος κινούμενων στόχων ώστε να καλυφθεί, για παράδειγμα, η απαίτηση εξουδετέρωσης επάκτιων συστοιχιών LBASΜ (Land Based Anti Ship Missile).
Το βλήμα κατευθύνεται στο στόχο μέσω οδηγιών του INS/GPS και ενεργοποιεί τον ερευνητή RF για να εντοπίσει εκπομπές ραντάρ ή επικοινωνιών, ενώ καθώς προσεγγίσει περαιτέρω ενεργοποιεί τον αισθητήρα IIR για να εγκλωβίσει τον στόχο προ της τελικής προσβολής. Οι πτητικές δοκιμές του αισθητήρα έχουν ξεκινήσει το 2020 και αναμένεται η παράδοση του το 2025 στα πλαίσια της έκδοσης PrSM Spiral 1.
Οι US Marines αποσύρουν 16 πυροβολαρχίες Ρ/Κ πυροβόλων M777Α2. Ευκαιρία για τον Ελληνικό Στρατό;
Υπό αυτό το πρίσμα ο Deep Strike PrSM αποτελεί εξαιρετικά κρίσιμη προσθήκη στο ελληνικό οπλοστάσιο. Στα πλαίσια της ανωτέρω στρατηγικής, ένα ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τον ΕΣ, είναι η αδυναμία των υφιστάμενων ραντάρ εύρεσης θέσης πυροβολικού να εντοπίσουν τακτικά βαλλιστικά βλήματα, ATACMS, ρουκέτες μεγάλης εμβέλειας όπως είναι οι WS-1A ή συστοιχίες ATMACA.
Η έλλειψη αυτή θα μπορούσε να καλυφθεί με την ενδεχόμενη απόκτηση ραντάρ ELM2084. Επιπλέον, η αναβάθμιση των MLRS καθιστά επιτακτική την ανάγκη για εκσυγχρονισμό των UAV Sperwer στο επίπεδο Sperwer-B ή εναλλακτικά την απόκτηση νέων σύγχρονων UAV όπως το Patroller. Δεν είναι μυστικό ότι το σημαντικότερο μέσο παροχής δεδομένων στόχευσης σε πραγματικό χρόνο, σε βάθος στην εχθρική επικράτεια για το πυροβολικό είναι τα συστήματα UAV και μάλιστα της κατηγορίας MALE.
Χωρίς ικανά SHORAD που πάμε… Στόχοι για TB-2. Επιμένω πρώτα πρέπει να αγοραστούν SHORAD μετά αναβάθμιση στα Μ270. Προτιμώ το NASAMS αλλά εδώ που φτάσαμε όλα είναι ευπρόσδεκτα
Συμφωνώ απόλυτα . Πρώτα η ασπίδα και μετά το ξίφος .
Αφου οι ΗΠΑ δεν προκειται να μας δωσουν τους deep strike, τι ονειρευομαστε;
Anti-Access σε Υ/Β δεν μπορεί να επιτύχει η Τουρκία. Ομοίως και σε ΤΠΚ, Κ/Φ και λοιπά μικρά πλοία που έχουν ήδη λάβει θέσεις κάλυψης-απόκρυψης (πλην δηλ. περίπτωσης πλήρους αιφνιδιασμού). Ο ανεφοδιασμός των ακριτικών νησιών όμως με μεγάλα σκάφη είναι σχεδόν αδύνατος. Οπότε χρειάζονται μεγάλα τοπικά αποθέματα πυρομαχικών σε ασφαλή αποθήκευση και τοπικές εφεδρείες. Αλλά και να καταστραφούν οι βάσεις της επιθετικής ενέργειας εντός εύλογου χρόνου, από ΕΣ, ΠΑ, ΠΝ.
Air-Denial μπορεί να επιτύχει η Τουρκία στο χώρο τη ΑΣΔΕΝ, αν καλύπτει και με S-400 και με I-Hawk τον εναέριο χώρο, μέχρι να γίνει καταστολή αεράμυνας από πλευράς μας και να επιτευχθεί ισορροπία. Ως γνωστόν οι Patriot δεν φθάνουν ως τα ακριτικά νησιά (πλην Λήμνου) και διαθέτουμε μόνο shorads εκεί, που είναι και για το Πολεμικό Μουσείο. Οπότε θα είναι λίγο δύσκολα στην αρχή (τουλάχιστον) και για την ΠΑ και για τους αποκάτω. Ένα Α/Α σύστημα μέσου βεληνεκούς μάλλον θα είναι πιο χρήσιμο εκεί πέρα από τα Deep Strike. Ομοίως και συστήματα αναχαίτησης-αδρανοποίησης UAV, ώστε να επιβιώσουν τα διάφορα συστήματα στο έδαφος, αλλά και UAV για στοχοποίηση απέναντι (όχι στα 500χλμ κατ’ ανάγκην).
Δε νομίζω ότι οι Αμερικανοί θα μας έδιναν το PrSM
Οι Μ26, με όλα τα μειονεκτήματά τους (βεληνεκές, ακρίβεια κλπ) παραμένουν το ιδανικό όπλο για αντιαποβατικές βολές στα νησιά του Αν. Αιγαίου, λόγω και της εγγύτητας των Τουρκικών ακτών. Με δεδομένο ότι από τα προσφερόμενα πακέτα εκσυγχρονισμού εκλείπει αναγκαστικά αυτό το πυρομαχικό, μήπως θα έπρεπε να ζητηθεί από τον ΕΣ η παραχώρηση ή πώληση σε χαμηλή τιμή μέσω EDA πρόσθετου αριθμού συστημάτων Α1 από αυτά που ήδη διαθέτει ο αμερικανικός στρατός (και δεν έχουν μπει ακόμη στο πρόγραμμα αναβάθμισης σε Α2);
Σύμφωνα με όσα είχατε γράψει στο σχετικό άρθρο, τα Α1 διατηρούν πλήρη συμβατότητα και με τα παλαιά και με τα νέα πυρομαχικά. Θα ήταν μία λύση win – win για τον ΕΣ, όπου θα μπορούσε να διαπλασιάσει τα διαθέσιμα συστήματα, εκσυγχρονίζοντας μόσο τα δικά του Α0 και χωρίς να χρειαστεί να αγοράσει επιπρόσθετες αντίστοιχες αναχορηγίες ρουκετών και πυραύλων (θα επαναπιστοποιούσε τα υπάρχοντα). Ταυτόχρονα θα μπορεί να αξιοποιήσει σε όλα το σύνολο του νέου αποθέματος πυρομαχικών. Θα έχει βέβαια 2 διαφορετικά ΣΕΠ (UFCS και CFCS) αλλά αυτό είναι μάλλον το μικρότερο κακό.
Οι δε PrSM Spiral θα είναι πραγματικό στρατηγικό όπλο και μεταξύ άλλων θα καταστήσουν το Αιγαίο απαγορευτικό για τα εχθρικά πλοία ακόμα και χωρίς την παρουσία του ΠΝ, δεδομένου ότι είναι και υπερηχητικοί, άρα πολύ πιο δύσκολα ανασχέσιμοι.
Θα συμφωνίσω πάντως με τους φίλους που τονίζουν την αδήρητη ανάγκη να μπορούν να προστατευτούν επαρκώς τα MLRS στα νησιά με νέο σύγχρονο και επαρκές δίκτυο shorads.
Πειτε μου εναν πολεμο που ο αντιπαλος εχει οχι ισχυρη αεροπορια σαν την δικη μας αλλα εστω αξιοπρεπη που να επαιξαν ρολο τα οποιαδηποτε UAV/UCAV……
Παραξενιά μου, αλλά δεν μπορώ να πω πως αυτά τα όπλα με εντυπωσιάζουν. Τίμιος ο PrSM, σαφώς, αλλά εκ των πραγμάτων μελλοντικό σενάριο. Οι δε ρουκέτες της σειράς GMLRS, δεν παύουν να είναι απότοκα του μεταψυχροπολεμικού περιβάλλοντος, μια λύση ανάγκης για το πρόβλημα…δημοσίων σχέσεων που δημιουργούν τα βομβιδοφόρα βλήματα και μια ακόμη εναλλακτική για κρούση σταθερών στόχων σε μεγάλη απόσταση, σε περιβάλλοντα όχι-τόσο-υψηλής έντασης. Πόσο απαραίτητη είναι αυτή η δυνατότητα για τον ΕΣ, και πόσο υστερούν τα υφιστάμενα πυρ/κά, δεν το γνωρίζω. Υποθέτω όμως, όχι τρομερά.
Άποψή μου πως αν θα έπρεπε να προστεθεί ένας καινούριος τύπος όπλου στους ΠΕΠ του ΕΣ, αυτός είναι τα “sensor-fuzed” έξυπνα Α/Τ υποπυρομαχικά. Άποψη βέβαια μάλλον προβληματική, γιατί απ’όσα γνωρίζω τέτοιες ρουκέτες για MLRS…δεν υπάρχουν. Ή μάλλον, δεν παράγονται. Σχέδια όμως έχουν υπάρξει, κι έχουν φτάσει σε στάδιο αρκετά προχωρημένο ώστε να πιστεύω πως αξίζει μια έρευνα.
Μας έχουν δώσει πολλά τέτοια βλήματα (εκτός από τους κυβερνώντες πάντα) η Αμερικανοί για να μας δώσουν τέτοιες δυνατότητες… Εσείς τα δημοσιεύετε όχι εγώ…μόνο ότι δεν αλλάζει την ισορροπία δυνάμεων… Εδώ με το ζόρι να πάνε στα νησιά… Η ασπίδα =ΑΑ άμυνα πιο εφικτή από τα όνειρα με Αμερικανούς.. Να ήταν γαλλική υπόθεση θα το συζητούσαμε.. Και με τα 90 χιλιόμετρα ευχαριστώ θα πούμε ας ήμαστε μάγκες να το κάνουμε εμείς την επόμενη δεκαετία.. Με 2 χιλιάδες στρατιώτες στην Ουκρανία για τα επόμενα 5 χρόνια την πήρες την τεχνολογία… Τα drone τα πρόλαβε άλλος πιο έξυπνος.
Here’s an idea, park an MLRS with PrSM on the helicopter deck of an S class frigate, you’ve suddenly given it the ability to strike deep into enemy territory.
Ωραίο άρθρο με ανάλυση του τί και γιατί πρέπει να αγοράσουμε.
Ο τίτλος όμως λέει ότι θα τα αγοράσουμε..;
Εάν μας αποδεσμεύσουν π/μ εμβέλειας άνω των 300 χλμ., εγώ θα το θεωρήσω τεράστια έκπληξη. ΕΚΤΟΣ και για λόγους της περίφημης “ισορροπίας” και επειδή οι δίπλα έχουν βαλλιστικά και άλλα, ακριβώς για λόγους “ισορροπίας”, μπορεί να βρεθεί δικαιολογία για αποδέσμευση όπλων πραγματικά μακράς εμβέλειας (Deep Strike ας πούμε). Εγώ δεν το πολυ-βλέπω πάντως. Δεν το πιστεύω, εάν δεν τους δω εδώ, με έναν από το προσωπικό να χαιδεύει στοργικά έναν Deep Strike. Εκτός και “δεν ζητήσουμε” (ναι καλά).
Κατά τα άλλα, υπάρχουν π/μ στο άρθρο που φυσικά μας ενδιαφέρουν.
Η βασικη δουλεια ενος ρουκετοβολου ειναι ο ογκος πυρος πχ σε μια αποβαση
Ας αφησουμε στην ακρη το τυρι του PrSM για να πάρει η loκχιντ την δουλεια
Εδω δεν εχουν αποδεσμευσει αλλα οπλα για να μην·” ανατρεψουν ” ισορροπίες θα δωσουν αυτο που ακομα δεν παρελαβαν ουτε καν αυτοι?
Εγώ προτείνω να αφήσουμε τα PrSM κ άλλα όνειρα θερινής νυκτός στην άκρη. Αν θέλουμε στρατηγική κρούση πάμε σε σύστημα τύπου LORA, που κάτι μου λέει θα είναι πιο φτηνοί από τους PrSM (κ δεν βάζω καν στην εξίσωση το πότε θα είναι οι PrSM έτοιμοι, αν θα μας τους δώσουν κ με τι περιορισμούς).
Ας κάνουμε έναν τίμιο εξυγχρονισμό στα MLRS, ας δούμε κ τι αποθέματα βλημάτων έχουμε κ πότε λήγουν ώστε τα όπλα να είναι διαθέσιμα για την κύρια αντιαποβατική τους λειτουργία.
Πρώτα απ’ολα δεν καταλαβαίνω γιατί να έχουμε στρατηγικό όπλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που κάτι με τα UAV και κάτι με τους “τουρίστες” που κάθε καλοκαίρι αλωνίζουν τα νησιά οι απέναντι ξέρουν μέχρι κ τι χρώμα εσώρουχα φοράει ο διοικητής της κάθε ΑΔΤΕ.
Οι MLRS κ τα πληρώματα τους πρέπει να είναι πανέτοιμα για να αντιμετωπίσουν κύματα αποβατιστών, όχι να έχουν διττό ρόλο, να κάνουν διπλή εκπαίδευση, αλλαγή πυρομαχικών κτλ. Εκτός του ότι επικοινωνία με τη διοίκηση την ώρα που τα πάντα έχουν πάρει φωτιά είναι πάντα δύσκολη. Καλύτερα μια μονάδα να έχει ένα ρόλο/μία λειτουργία.
Αν θέλεις πρώτο χτύπημα, φόρτωσε LORA σε container ship και άστα να σουλατσάρουν το Αιγαίο.
Επίσης υποσχέσεις περί PrSM από LM και USA μου θυμίζουν τα γνωστά φύκια για μεταξωτές κορδέλες που μας ταΐζουν χρόνια τώρα…
Είναι ξεκάθαρο ότι η Αμερικανική πρόταση είναι μία προσπάθεια να πωληθεί εξαιρετικά ακριβά η αναβάθμιση ενός συστήματος με την υπόσχεση της χρήσης ενός εξαιρετικού όπλου που δεν θα δοθεί ποτέ στην Ελλάδα για λόγους ισορροπίας στην περιοχή!
Για του λόγου το αληθές ας δούμε πώς το παραπάνω το πέτυχαν οι γείτονες μας. Με τη βοήθεια των Πακιστανών και των Κινέζων! Εκτός από την Αμερικανική αλλά και τη Γερμανική πρόταση θα έπρεπε να υπήρχε και η αντίστοιχη των Ισραηλινών.
Πληροφορίες υπάρχουν ελεύθερες στο διαδίκτυο πολλές! Ας θυμηθούμε μερικές:
https://www.thedrive.com/the-war-zone/21023/israeli-made-bolt-on-kit-turns-122mm-grad-artillery-rockets-into-precision-weapons όπου υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία εκτός από την μετατροπή των ρουκετών των 122 Χιλ με τον ηλεκτρο-οπτικό αισθητήρα όπως η χρήση
18 ρουκετών ανά pod των 160 Χιλ. με δραστική εμβέλεια στα 40 χλμ. χωρίς πολλά πολλά…
Επίσης https://elbitsystems.com/product/predator-hawk/ με 2 ρουκέτες ανά pod που “μοιάζει επικίνδυνα” με τα αντίστοιχα pod του mlrs. Συνολικά 4 με 300 χλμ δραστική εμβέλεια.
https://www.elbitsystems-uk.com/what-we-do/land/weapons-systems-and-munitions/missiles-rockets με χρήση 4 ανά pod που αντίστοιχα μοιάζουν πολύ……με τα αντίστοιχα των υπαρχόντων των mlrs….
Ας ρωτήσουν οι υπεύθυνοι και για τα παραπάνω..
Επίσης από το 2015 υπάρχει διαθέσιμη η βελτίωση από Ισραηλινούς του συστήματος ανύψωσης/περιστροφής του εκτοξευτήρα του mlrs αρκετά οικονομικά….
https://youtu.be/Ycb9AzWSndA
Τελειώνοντας είναι σημαντικό να αποσαφηνιστεί πόσο σημαντική είναι η δικτύωση με τα Romeo για τη μεταβίβαση στοιχείων στα mlrs για χρήση ενός όπλου που εκτελεί βαλλιστική τροχιά όταν τα σύγχρονα όπλα εναντίων πλοίων κάνουν χρήση άλλων πιο “εξελιγμένων” τεχνικών…
Σημαντικοτατο προγραμμα που πρεπει να τρεξει ταχυτατα και θα συμφωνησω με τα σχολια που αναφερονται στο επειγον της ενισχυσης της αντιαεροπορικης αμυνας του ΕΣ αλλα και των υπολοιπων κλαδων αφου ολα τα καλα οπλικα συστηματα που εχουμε δρομολογησει να αγορασουμε θα πρεπει να ειναι καλα προστατευμενα απο εναεριες απειλες..Ειδικα στο Αιγαιο πρεπει να φτιαξουμε ενα ισχυρο πλεγμα αντιαεροπορικης-αντιπυραυλικης αμυνας το οποιο θα ειναι σε θεση να αντιμετωπιζει μαχητικα αεροσκαφη,πυραυλους κρουζ,βαλιστικους πυραυλους,uavs και αλλα οπλικα συστηματα των γειτονων..