Η ιστορία του σοβιετικού μαχητικού αεροσκάφους Ye-8 ξεκινά το 1960, όταν το σχεδιαστικό γραφείο ΜiG αποφάσισε να αναπτύξει ένα βελτιωμένο μαχητικό με βάση την άτρακτο του MiG-21PF, το οποίο μάλιστα αρχικά αναφερόταν ως MiG-23 (καμία σχέση με το μετέπειτα MiG-23).
Το αεροσκάφος διέθετε διπλή εισαγωγή αέρα στο κάτω μέρος της ατράκτου για τον προηγμένο κινητήρα R-21F, που απέδιδε 4.500kg ώσης, και 7.000kg με μετάκαυση. Η μετακίνηση της εισαγωγής στο κάτω μέρος από το ρύγχος, άφηνε χώρο ώστε εκεί να μπει ένα μεγάλου όγκου ραντάρ, όπως αναφέρουμε στη συνέχεια. Επίσης το αεροσκάφος διέθετε πτερύγια κάναρντ με μεταβλητή κλίση, μήκους 2,60 μέτρων.
Η ανάπτυξη του Ye-8 ξεκίνησε από μια απόφαση του Κρεμλίνου για την κατασκευή μιας έκδοσης του MiG-21 ικανής να καταρρίπτει εχθρικά αεροσκάφη νύχτα ή σε κακές καιρικές συνθήκες, ως μαχητικό παντός καιρού (σημαντικό για την εποχή του). Η αρχική ονομασία ήταν MiG-23, καθώς σχεδιάστηκε για το οπλικό σύστημα S-23, το οποίο περιλάμβανε το ραντάρ “Sapfir-1”, δύο πυραύλους K-23, το σκοπευτικό ASP-PF και τον ανιχνευτή υπέρυθρης ακτινοβολίας Spektr. Το 1961, το αεροσκάφος Ye-8 ονομάστηκε MiG-21M λόγω της εγκατάστασης ραντάρ TsD-30TP, του συστήματος υπερύθρων “Samotsvet” και δύο πυραύλων K-13, καθώς το σύστημα S-23 δεν ήταν έτοιμο.
Το πρώτο από τα δύο πρωτότυπα, το Ye-8/1, πέταξε στις 17 Απριλίου 1962, ενώ το Ye-8/2 απογειώθηκε στις 29 Ιουνίου. Το Ye-8 κατέγραψε εξαιρετικές επιδόσεις, όπως μέγιστη ταχύτητα 2.230 km/h (Mach 2,1) και υψόμετρο 20.000 μέτρων.
Ωστόσο, στις 11 Σεπτεμβρίου 1962, ο υπό εξέλιξη νέος κινητήρας Tumansky R-21F του Ye-8/1, ο οποίος είχε ήδη εμφανίσει πολλά προβλήματα σε προηγούμενες πτήσεις, εξερράγη, υποχρεώνοντας τον δοκιμαστή πιλότο, Georgy Konstantinovich Mosolov, έναν από τους κορυφαίους σοβιετικούς δοκιμαστές, να εκτιναχθεί σε μεγάλο ύψος και ταχύτητα, ενώ τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσματα του συμπιεστή. Μετά την έρευνα που έγινε για τα αίτια, διαπιστώθηκε ότι η φτερωτή του έκτου σταδίου του συμπιεστή είχε καταστραφεί, και τα συντρίμια της διατρήσει το κάλυμμα του κινητήρα καταστρέφοντας και το δεξί aileron. Μετά από αυτό το ατύχημα, το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε. Αν και η ανάπτυξη του Ye-8 σταμάτησε, ορισμένα υποσυστήματά του χρησιμοποιήθηκαν στο γνωστό MiG-23, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων R-23 και του ραντάρ Sapfir-23.
