Όπως φαίνεται οι Αμερικανοί Πεζοναύτες δεν θα χρειασθούν απλώς «μερικούς καλούς άνδρες» όπως έλεγε το διάσημο σλόγκαν στις παλιές αφίσες στρατολόγησης του Σώματος, αλλά πολύ περισσότερους. Τα στοιχεία του Σώματος Πεζοναυτών, του Ναυτικού και της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOCOM) για τις αυτοκτονίες του υπηρετούντος προσωπικού καταδεικνύουν μια πραγματική κρίση καθώς ο αριθμός τους το 2018 έφθασε σχεδόν σε ύψη ρεκόρ.
Η ηγεσία του Σώματος Πεζοναυτών έχει θορυβηθεί για τις 75 αυτοκτονίες που σημειώθηκαν πέρυσι ενώ στο Ναυτικό ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 68, επισημαίνει ρεπορτάζ της ιστοσελίδας του CNN. Το υψηλό ιστορικό αυτοκτονιών των τελευταίων δέκα ετών καταγράφεται όχι μόνο μεταξύ μονάδων πρώτης γραμμής αλλά και σε μονάδες εφεδρείας, παρά τα υφιστάμενα προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης. Μάλιστα πολλοί από τους αυτόχειρες ήταν νεαροί Πεζοναύτες οι οποίοι δεν είχαν αναπτυχθεί στο εξωτερικό και δεν είχαν δει μάχη –μια κατάσταση που συναντάται και στους άλλους Κλάδους των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.
Σύμφωνα με τα αρχεία της Ένωσης Βετεράνων, από το 2008 μέχρι το 2016 κάθε χρόνο 6.000 βετεράνοι έδιναν τέλος στην ζωή τους. Την ίδια ώρα, πολλοί από τα 2,8 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες που πήγαν στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων προσαρμογής, κατάθλιψης, άγχους και τραυματικών τραυματισμών εγκεφάλου (Traumatic Brain Injuries) που κάνουν την καθημερινότητά τους κόλαση.
«Η σύγκριση με την σχετικά καλή ψυχική υγεία των προηγουμένων γενεών υπηρετούντων και βετεράνων καταδεικνύει ένα συστημικό κοινωνικό πρόβλημα και την γένεση μιας επιδημίας» λέει χαρακτηριστικά ο Ken Falke, πρώην μέλος της ομάδας εξουδετέρωσης εκρηκτικών του Ναυτικού και συγγραφέας του μπεστ-σέλλερ ‘Struggle Well: Thriving in the Aftermath of Trauma’. Η ισχύουσα προσέγγιση όσον αφορά τα θέματα ψυχικής υγείας δεν αποδίδει, τονίζει.
Οι ενδείξεις πάντως υπάρχουν και μπορούν να ανιχνευθούν νωρίς, λένε οι ειδικοί. Τα ψυχολογικά τραύματα ενός ατόμου πριν την κατάταξή του συνδέονται με τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών στο εν ενεργεία προσωπικό και τους βετεράνους, επισημαίνουν. Το ισχύον σύστημα δίνει έμφαση στην φροντίδα των πασχόντων από μετατραυματικό στρες αλλά τα μέσα συχνά είναι περιορισμένα, κάνοντας τους βετεράνους να νιώθουν ακόμη περισσότερο αποξενωμένοι.
Επίσης, ο «στιγματισμός» τους με «ταμπέλες» όπως «διαταραχές» και «Διαταραχή Άρνησης Θεραπείας» προφανώς δεν βοηθούν. Το ίδιο και η οικονομική βοήθεια που τους χορηγείται για να αποδεχτούν την αδύναμη κατάστασή τους.
«Αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα, καινοτόμος στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία των αυτοκτονιών» υποστηρίζει o Falke. Το πρόγραμμα Warrior PATHH (Progressive & Alternative Training for Healing Heroes) που ανέπτυξε το Boulder Crest Institute for Posttraumatic Growth έχει να επιδείξει μείωση σε ποσοστό 56% των συμπτωμάτων του συνδρόμου μετατραυματικού στρες (PTSD) παράλληλα με την ενδυνάμωση των πασχόντων κατά 42% και αύξηση 40% της προσωπικής τους εξέλιξης.
Το «αντίδοτο» στην αυτοκτονία είναι να δίδεται στους βετεράνους η κατάλληλη εκπαίδευση για να μετατρέψουν τον σκληρό προσωπικό τους αγώνα σε μια βαθιά δύναμη και εξέλιξη εφ’ όρου ζωής. Δεν είναι η πρόληψη της αυτοκτονίας αυτό που κάνει την διαφορά αλλά η δημιουργία μιας ζωής που αξίζει να την ζήσης, υπογραμμίζουν οι άνθρωποι του Boulder Crest Institute.
Καλά όλα αυτά, όμως «ο πόλεμος είναι βρώμα», ανέκαθεν ήταν. Και δεν έχει καμμία σχέση με τις «μάχες» μέχρις εσχάτων παιγνίων τύπου ‘Tour of Duty’ από την ασφάλεια του σαλονιού των «πολεμιστών». Ποτέ δεν είχε. Άλλο το παιχνίδι όπου σκοτώνεις χαλαρά «κακούς» και άλλο η Φαλούτζα.
Η συζήτηση για το πρωτογενές «υλικό», την ποιότητα αυτών που στελεχώνουν έναν στρατό, είναι τεράστια. Παρά τους ένθερμους πατριωτικούς λόγους των πολιτικών η θητεία στις ΗΠΑ έχει σαφέστατα επαγγελματικό προσανατολισμό. Μήπως οι ένοπλες δυνάμεις θα έπρεπε να ψάχνουν όχι για «μερικούς καλούς άνδρες» αλλά για τους καλύτερους γι’ αυτή τη δουλειά;
Αλέξανδρος Θεολόγου
Διαβάστε επίσης
Λύκοι στην υπηρεσία της θεραπείας του μετατραυματικού στρες σε βετεράνους
