Αναφέρθηκε προ ημερών πως η Μαλαισία συζητά να αγοράσει τα μεταχειρισμένα μαχητικά F/A-18C/D Hornet που έχει το Κουβέιτ, καθώς διαθέτει ήδη το σχετικό τύπο αεροσκαφών. Έτσι έχει ενδιαφέρον να δούμε λίγο το ιστορικό της συγκεκριμένης αεροπορίας στις σύγχρονες προμήθειες της, τόσο με αμερικανικής όσο και με ρωσικής προέλευσης μαχητικά.
Η Μαλαισία «βάζει στο μάτι» το σύνολο των F/A-18 Hornet του Κουβέιτ
Αρχικά, η Μαλαισία αγοράσε 8 F/A-18D Night Hornet, οπλισμένα μεταξύ άλλων και με AGM-84 Harpoon και με ένα σκούρο γκρι ασυνήθιστο καμουφλάζ (εφιάλτης του φωτογράφου το “σιροπιαστό” μπλε εφέ …), στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1990 ταυτόχρονα με 18 MiG-29N (Izdeliye 9-13A), σε ένα high-low mix του είδους που έχουμε δει (με εξόχως απογοητευτικά αποτελέσματα) προπάντων στο Περού. Εκεί είχαμε Su-22 να πλαισιώνουν ολιγάριθμα Mirage 5 και έπειτα μεταχειρισμένα MiG-29 να πλαισιώνουν τα Mirage 2000.
Η συγκεκριμένη πώληση πάντως ήταν η πρώτη διείσδυση της Ρωσίας με εξαγωγές όπλων σε ένα δυτικού προσανατολισμού κράτος, κάτι που πανηγυρίσθηκε δεόντως από την κατασκευάστρια εταιρία Μικογιάν. Τα MiG παραδόθηκαν το 1995 και η σκέψη της Μαλαισίας ήταν ότι τα Night Hornet θα αντικαθιστούσαν τα Α-4PTM (Α-4C πλήρως αναβαθμισμένα, αλλά με τον αρχαίο κινητήρα J65!) και τα MiG-29N τα F-5E που διέθετε ηχώρα.
Στην πορεία, τα μαλαισιανά MiG-29N, με το στάνταρντ για τον τύπο όριο ζωής των 1.800 ωρών για το σκάφος και 600 (!) ωρών για τους κινητήρες, δέχθηκαν μεν και πυραύλους ΑΑ-12 “Adder” (R-77) αυτόνομης κατεύθυνσης, παρά το μετριότατο αρχικό ραντάρ του τύπου, αλλά καθηλώθηκαν ολοκληρωτικά το αργότερο το 2017, χωρίς πρόθεση αναβάθμισης ή έστω απλής δομικής ανακατασκευής προς διατήρηση σε υπηρεσία.
Συμπληρώθηκαν (μεταξύ 2007 και 2009) από ισάριθμα (18) Su-30MKM, παραλλαγή των ινδικών -ΜΚΙ, από τα οποία, κατά δήλωση του αρμοδίου υπουργού ενώπιον του Κοινοβουλίου της ασιατικής χώρας το 2018, μόνο 4 είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα, και η πολεμική αεροπορία της χώρας ιστορικά δεν έχει κατορθώσει να διατηρήσει περισσότερα σε διαθεσιμότητα… Παρά ταύτα, πρόσφατα η Μαλαισία εξήγγειλε ότι θα διατηρήσει το ρωσικό high-end μαχητικό της σε υπηρεσία ως το 2040, καθώς η επένδυση είναι πολύ σοβαρή για να αφεθεί στην απαξίωση.
Τα Night Hornet στο μεταξύ ωριμάζουν σαν το καλό κόκκινο κρασί, συντηρούνται ευχερώς εντός Μαλαισίας, έχουν λάβει πυραύλους AIM-120C5 ή -7, όπως φαίνεται από πρόσφατες φωτογραφίες, έχουν αλλάξει χρώμα υιοθετώντας το κλασικό γκρι του τύπου, και με προοπτική παραμονής σε υπηρεσία ως το 2035 θα ξεπεράσουν σε αθροιστικό χρόνο υπηρεσίας τα Sukhoi, καθώς παρελήφθησαν 15 χρόνια νωρίτερα.
Η χώρα είναι, ως εκ τούτου, ιδεώδης αγοραστής για τα Hornet του Κουβέιτ, αφού έχει ήδη υποδομές, εξομοιωτές, επιχειρησιακή εμπειρία και επί γενεές εκπαιδευμένο προσωπικό. Περαιτέρω, η καταλληλότητα του τύπου για θαλάσσιο περιβάλλον και η ειδίκευση εξ αρχής στον αντιπλοϊκό ρόλο (μεταξύ άλλων) το καθιστά κατάλληλο για την προάσπιση της ΑΟΖ της Μαλαισίας από την κινεζική επιβουλή.
Σημειωτέον ότι τα Χόρνετ του Κουβέιτ είναι τα πρώτα και μόνα μεταχειρισμένα που διατίθενται μετά από 25 χρόνια (οι ΗΠΑ είχαν παραδώσει μια παρτίδα στην Ισπανία), και αυτό όχι λόγω απαξίωσης, αλλά λόγω νεοπλουτισμού του χρήστη που ήδη έχει παραγγείλει 28 Typhoon + 28 Super Hornet. Αυτό συμβαίνει διότι οι χρήστες των F/A-18 (Αμερικανικό Ναυτικό και Πεζοναύτες, Καναδάς και Αυστραλία) τα εξαντλούν μέχρι τελευταίας ώρας πτήσεως. Ειδικά όσα αυστραλιανά είχαν υπόλοιπο ωρών πτήσεως πωλήθηκαν στον Καναδά, ο οποίος λόγω καθυστέρησης στην κτήση νέων πολεμικών αεροσκαφών κινδύνευε να μείνει χωρίς μαχητικά.
Τα παραπάνω αποτελούν περίτρανη απτή απόδειξη του πολυσχιδούς, της εξελιξιμότητας, της επιχειρησιακής ευελιξίας, της προσαρμοστικότητας και του αναλογικώς χαμηλού κόστους χρήσεως των κλασικών low-end αμερικανικών τύπων τακτικών μαχητικών αεροσκαφών, ιδιότητες που τα κάνουν απλώς ασυναγώνιστα για χρήστες με πεπερασμένο προϋπολογισμό αλλά σοβαρές επιχειρησιακές απαιτήσεις ((το κόστος του F/A-18 είναι αυτονόητα πολύ υψηλότερο του F-16 βέβαια …). Αυτό επιρρωνύεται ακόμη περισσότερο στην περίπτωση της Μαλαισίας, καθώς το Χόρνετ συνυπηρετεί με ρωσικό τύπο ασύγκριτα ανώτερης κλάσεως βάρους και κινηματικών επιδόσεων, χωρίς να έχει φανεί “λίγο”, όπως φαίνεται.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αμερικανική υπηρεσία οι δύο “ελαφρείς” τύποι (Viper & Hornet) έχουν πραγματικά “λιώσει” και θα αποσυρθούν -από Αεροπορία και Πεζοναύτες αντίστοιχα- με ελάχιστες μόνο ώρες πτήσεως (5-10) να υπολείπονται από το όριο ζωής τους (τα Χόρνετ έχουν ήδη ανακατασκευαστεί μία φορά, έχουν νέα κεντρική άτρακτο), όπως ακριβώς τα επιβατικά από τις αμερικανικές εταιρίες.
